Ilse Bartholomeeusen schreef op vrijdag 29 augustus 2008, 17:44:


Isabele is toch een een verdunningsfactor van bucksin hetgeen dan weer een verdunningsfactor is van bay. Niet?

Christel Provaas schreef op donderdag 28 augustus 2008, 21:55:


Ja Christel, het is een mangalarga marchador, een gangenpaard. Ik krijg hier geen enkele foto meer geplaatst sinds wij een nieuwe camera hebben !
Het zijn heel andere paarden dan die wij hier gewend zijn qua motoriek en karakter, heel sensibel en open, vol vertrouwen ook. Mel heeft alles gezien maar is nergens bang van.
Zij ging op de weide ook direct op onderzoek uit, de drinkbakken inspecteren, hoe ziet die stal er vanbinnen uit... Ze loopt met je mee wanneer je nog maar doet alsof je een leidtouw vasthebt. Heel raar!
Auto's, mestkarren, meecrossende paarden, lawaai... doet haar allemaal niets terwijl ze eigenlijk nog een groen paard is. Vorig jaar is ze zadelmak gemaakt door Jossy Reynvoet, dus bitloos, is daarna nog twee weken meegeweest naar de Veluwe en daarna is er bijna niet meer mee gereden tot deze zomer (wij zijn er elke week een bosrit mee gaan maken).

Ik ben helemaal weg van haar!

Marianne

Ilse Bartholomeeusen schreef op vrijdag 29 augustus 2008, 18:03:


Fijn Ilse,geeft een mens goed gevoel!!.
Wat zal hij genieten van de vrijheid.

Conny

Lena schreef op vrijdag 29 augustus 2008, 14:23:


Als ik het zo lees en de straal de grond raakt en de hielen al erg laag zijn is de smid misschien toch stiekum al betje natuurlijk aan het bekappen!.

Het hoeven bijvijlen hoeft geen zware klus te zijn.
ik heb in de doe het zelf zaak een houtvijl van het merk stanley gekocht en daar kun je nieuwe bladen indoen.
Hij weegt zo goed als niets en heeft open vijlblad.
Heel makkelijk even te gebruiken en ook zo dat je niet ineens te veel weghaalt.

Conny

Caatje schreef op vrijdag 29 augustus 2008, 18:42:


De mijne lukte ook niet,moest verplicht onderwerp invullen want dat was weggevallen.het staat hier nu onder of boven geloof ik?/
Conny

Realist schreef op vrijdag 29 augustus 2008, 16:32:


Het is en blijft heel moeilijk, dat ben ik helemaal met je eens...
Voorbeeld: 53-jaar (ik), Chaser is nu 18. Stel: ik donder over een losliggende kei hier en breek m'n nek... kan gebeuren. M'n liefhebbende echtgenoot (een fikse levensverzekering rijker, haha) vind paarden leuk, omdat ik ze leuk vind. Zelf heeft ie er niets mee. Hij zou ze dus wegdoen.
Verkopen is 1. Catcher, geen trauma's, lekker in z'n vel, leuk kleurtje, apart ras.... zal niet zo'n probleem zijn.
Chaser, eenkennig, getraumatiseerd, niet gek op vreemde kerels.... op een eventuele nieuwe plek in de bossen waarschijnlijk weer last van zwaar zomerekzeem.... voeten die nooit meer rockcrunchers zullen worden.... hmmmm...... moet hij Chaser 'dan maar' in laten slapen?

Nee..... dat hoop ik toch niet. Ik hoop dan dat hij iemand vind die het waard is om Chaser te MOGEN hebben,..... die er net zoveel voor over heeft als ik.
En die er net zoveel voor terug kan krijgen als ik gekregen heb...

Snappie???

Ik denk dat het van geval tot geval verschilt. Het ligt aan de mens, het ligt aan het betreffende dier. Het ene dier hangt aan zijn eigenaar, is daarmee verknocht.
Het andere dier vind degene die hem z'n vreten brengt het allerbelangrijkste en de rest zal hem worst wezen....

Nog ter jouwer informatie: heb ik vroeger gratis paarden gehad. Of bijna gratis paarden. Ik ga hun verhalen hier niet opschrijven. Iedereen heeft wel een reden om een keer een dier weg te doen...
Tot nu toe zijn die paarden, goed gezond, gelukkiger bij hun nieuwe baasjes, als ze voorheen waren..... Ze hebben een beter paardwaardig leven gekregen.... en dat vind ik wel belangrijk!
Het kán dus wel degelijk....

Groetjes,

Wil.

Ilse Bartholomeeusen schreef op vrijdag 29 augustus 2008, 18:03:


Het is een verbetering in zijn leefomstandigheden he? En hoe klein ook..... beter iets voorwaarts.... als helemaal niets toch??
BLIJ!

Groet,

Wil.