e m kraak schreef op dinsdag 2 september 2008, 21:05:


Het volgende voorbeeld dan: Een van de Ijslandse meries hier graaft kuilen in de paddock (gelukkig niet in de wei) om in te gaan liggen. Vooral in de zomer doet ze dat. Waarschijnlijk doet ze dat omdat het onderliggende zand koelte geeft. Een van onze honden deed dat ook.

Met hoef in zand schrapen (A) geeft een gat (B).
Het gat (B) is koel om in te liggen (C)
Dus zand schrapen met de hoef (A) geeft de mogelijkheid tot koelte (C).

Moniek

e m kraak schreef op dinsdag 2 september 2008, 17:34:


Als ik het goed heb dan is empirisch denken, denken vanuit ervaring.
Ik weet niet precies of het in de richting komt van wat je bedoelt, maar een paar van de mooiste bewijzen van denken van een paard komen 'natuurlijk' bij mijn Shiny vandaan. Sorry, het wordt geen kort antwoord omdat ik de situatie wil beschrijven.
Als we samen wandelden, (Ik te voet voor de Belgen )
gebeurde het wel eens dat hij het leidtouw op de een of andere manier uit m'n hand trok en prompt gebeurde het dan: hij trapte op het touw.
Ik schrok dan, draaide me om, keek hem aan en tuurlijk... Shiny schrok nog veel harder. Ruk, hoofd omhoog, veel wit in de ogen, achteruit deinzen enz. Mezelf h.e.e.l rustig makend kon ik hem dan een stapje terug vragen
Ik heb me het hoofd gebroken hoe ik hem kon leren dat er niks aan de hand is wanneer hij op een touw trapt.
Mijn oplossing was om hem gewoon in de bak te laten lopen met een leidtouw aan het stalhalster wat over de grond sleepte en ik 10 meter verder die deed of ik hem niet zag.
Eerste keer ? De bekende reactie.Tweede keer? Veel minder. Derde keer? Niet meer schrikken, hoofd buigen, kijken naar het touw en stapje achteruit van het touw af.... Yes en Jackpoooooot!!!! Hij is nooit meer geschrokken.
Tweede voorbeeld?
Er was een tijd dat ik al jaren iets aan de omheining van de bak had moeten doen.
Uiteindelijk was er aan de zijkant een gat ontstaan, daarnaast loopt in de lengte van de bak een paadje van een meter breed om naar de kippen en geiten te gaan.
Shiny was door dat gat gestapt om het gras van dat paadje op te vreten. Alleen vier meter verder liep het paadje dood en eigenlijk kon hij daar heel moeilijk keren.
Ik zag hem denken, hoofd laag doen en in zijn achteruit schakelen.
Dus 4 meter recht achteruit tot een lengte voorbij de ingang van het twee meter brede gat en daarna zijwaarts de bak weer instappen.
Mogelijk dat hij dacht aan uit de trailer lopen , alleen dat zijwaarts, helemaal voorbij de ingang van dat gat lopen en dan zijwaarts eruit, dat had ie zelf even verzonnen?

Piet
Training is a mechanical skill

Daniel schreef op maandag 1 september 2008, 23:37:

Helemaal niemand sinds ik dit forum ontdekt heb zit ik nooit meer achter de tv!Een soap is er niks bij!

Nick Altena schreef op dinsdag 2 september 2008, 15:57:

Niks onzin!

Dat heren in witte mercedes manen en staarten komen afknippen in de wei zal ik zéker niet betwisten.

Het gaat er mij om dat dit een uitgesloten werkwijze is voor paardenstaarten die men gebruikt voor de strijkinstrumenten.
De redenen daarvoor zijn héél logisch:
1. paardenstaarten worden geselecteerd op basis van elastisciteit.
2. paardenstaarten worden geselecteerd op spanningskracht.
3. paardenstaarten worden geselecteerd op kleur na behandeling.
Allemaal factoren die nogal moeilijk in de wei uit te testen zijn.
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

Arina Bezemer schreef op dinsdag 2 september 2008, 21:48:


Gewoon een schep musli en daar een klein beetje pulp doorheen doen, Dit langzaam opvoeren en dan moet je eens zien (tenzij je paard eczeem heeft, dan zou ik spelt aanraden).
Als je ineens begint met een halve emmer pulp, ja, geen wonder dat ze het niet eet, het smaakt nergens naar en ze laat zich dan niet foppen met wat geraspte worteltjes hoor
Wij voeren onze werkpaarden 2 keer per dag bij met musli of spelt, hebben ze nodig als ze veel moeten werken.

Een paard moet constant kunnen blijven eten als het koud is, ook 's nachts, dus 24/7 gras en anders hooi heeft ze nodig om haar kacheltje brandend te houden en het niet koud te krijgen.

Sommige paarden echter, waaronder onze Holly, eten nou eenmaal niet zoveel, Holly maakt het nog bonter door als ze afkoelt niet meer te wíllen eten, dan staat ze te simmen boven haar verse hooi. Zij is dus nooit winterhard geworden en draagt in de winter ook een deken, ik maak me er niet meer druk om, het hoort bij haar. Alle andere paarden lijken wintervast (behalve Macho die pas hier is vanuit een stal).

De tijd van wintervacht aanmaken is nu begonnen en daar hoort soms wat rillen bij. Hier heeft er recentelijk nog geeneen gerild, zelfs Holly niet, maar die presteert het om op natte zomerdagen ook helemaal te staan shaken.
Gooi je nu te vroeg een deken op dan verstoor je de wintervachtaanmaak. Maar het blijft kiezen tussen twee kwaden, ik geef toe dat ik het ook niet kan aanzien als er een paard staat te rillen....

Groetjes, Pien

Herman schreef op dinsdag 2 september 2008, 21:33:


Herman nu we toch aan het haarkloven zijn
Een bles is een gespleten haarpunt die vooral bij varkens zorgt dat het haar zachter aanvoelt. De grote opnamecapaciteit zal ontstaan doordat een haar schubben heeft die, neem ik aan, bij een paard flink open staan.
Piet
Training is a mechanical skill

Peter Donck schreef op dinsdag 2 september 2008, 11:09:


Heb het weleens gezien Peter, kruiwagens vol met paardenhaar.
Slachtpaarden, overgebleven op een markt. Jaren (35???)geleden hoor, het was in Utrecht. Dat beeld van die kaalgeschoren paarden, en die staarten en manen die uit de kruiwagen hingen raak ik nooit meer kwijt.

Peter Donck schreef op dinsdag 2 september 2008, 11:23:


Vanmiddag toevallig een paar van die rastaplukken staan uit te pluizen!