e m kraak schreef op donderdag 4 september 2008, 20:19:
> van lennep schreef op donderdag 4 september 2008, 9:47:
>>
>> Ik denk dat ik het begrijp , bedankt voor de vertaling! [sorry
> Ik zou proberen als eerste stap voor elkaar te krijgen dat dit
> paard me ziet staan, dat het interesse voor me heeft, m.a.w.
> dat mijn er zijn op zich blijkbaar al genoegen op roept.
> Mooie zin, maar geen praktijk he?
Dat ligt eraan waar het paard staat.
Als hij in de bak staat , in de afgezette ring , en in de andere helft staan de andere paarden , die hij dus goed kan zien , en geen moeite heeft om die in de gaten te houden , dan hebben we ongeveer 95 procent van de tijd zijn aandacht , door er gewoon te zijn. Of dat ook echt met genoegen is...Vervelend vond hij het in ieder geval niet , zolang er niet van hem geeist werd dat hij naar achteren zou stappen .De oefeningen die we daar gedaan hebben , los longeren , wat leidoefeningen zowel los als met touw , die gingen erg goed , behalve dan het achteruit stappen , en als ik stil bleef staan en hem ergens heen wou sturen , dan had hij ook erg veel moeite met het bewegen van zijn voeten.
> In praktijk zou ik beginnen met niets DOEN met dit paard, maar
> met dingen SAMEN doen. De kunst is dan "dingen" te bedenken die
> paard leuk en fijn vindt.
>
> Eén weet je: GRAZEN!
> Zoals het op mij over komt kun je dat dus bij uitstek gebruiken
> als bekrachtiging, er stonden ooit eens prachtige filmpjes over
> "the lawn of reinforcement" online maar die kan ik nergens meer
> vinden helaas.
Dat is ook een manier om je zelf erg belangrijk te maken , had ik nog niet aan gedacht! Leuk dat je hiermee komt , maarrrrr....
De praktische uitvoering hiervan , weer getrek aan het halster om hem uit het gras te krijgen.
Wat me nu wel te binnen schiet , zou je dit ook kunnen doen met een handje
biks op straat leggen , en hem daar naar toe brengen? of werk je dan weer aan een nieuw probleem , dat de straat ook al een plek is om te eten?Maar de
biks is een keer op , het gras in de berm niet...
>
> Je zou kunnen uit wandelen gaan samen, over de weg dus (valt
> niets te grazen), van de ene goede graasplek naar de volgende.
> Speel maar voor ouwe merrie die alles goed en zeker weet
> Wel voorbereiden indien nodig, maak onderweg geen fouten, opper
> geen onzekerheden, geen twijfels, geen keuzen die je zélf nog
> moet maken want dan is paard subiet weer op zichzelf vertrokken
> (en terecht).
Kun je een paar fouten beschrijven die ik zou kunnen maken?
Bedoel je dat ik hem bv. geen plek moet aanwijzen waar een hondendrol ligt?En dat ik weet welk gras hij lekkerder vind , dat soort dingen , of zit ik er dan naast?
>
> Ik maak op dat paard op zich al wel klikwijs is. Gebruik dat
> dan als paard duidelijk jouw leiding volgt, maar niet teveel.
> Na 100x BRAAF weten we 't nml ook wel; dat is net zoiets als de
> jaren 70 ruitertjes die geleerd hebben alsmaar te blijven
> drijven (schoppen).
Dat ga ik zeker doen!
Ik heb ook het'' nee'' geintroduceerd , bv als hij op mijn spoor ging lopen , nee zeggen en hem dan weer op zijn eigen spoor zetten.
>
> Onderweg, van de ene graasplek naar de andere dus, zou ik
> oefenen op tempo en vooral halthouden. Je kunt hierbij goed
> gebruik maken van de neiging tot synchronisering van beweging
> van paarden - fototjes staan volop in het eerste boek van
> Hempfling. Als jíj je bekken kantelt om te stoppen en je paard
> reageert daarop: uiteraard c/t !
> Etcetera....
Die ''methode'' ken ik , en pas ik altijd al toe. Dat gaat vanzelf , maar met dit paard heb ik er nog niet veel mee bereikt. Dit nog wel zonder c/t.
Bedankt Egon voor het anders benaderen van dit probleem!
Ben benieuwd wat je van het idee van
biks op straat leggen vind...
Gr Esther
Warboel
