Piet schreef op dinsdag 16 september 2008, 20:01:


Dank je Piet,

Ik heb het filmpje niet gezien maar kan me wel een voorstelling maken.
Ik ben het eens met Eddy dat je als eigenaar moet ingrijpen als je ziet dat andere mensen iets met jouw paard doen wat je niet wil.

Ik wil het even breder trekken dan alleen Monty, het geld ook voor andere guru's, trainers, instructeurs of mensen die jou willen helpen als je als paardenigenaar met een probleem zit.

Laat ik duidelijk zijn dat ik dus ook vind dat je moet ingrijpen.
Waarom grijpen mensen (de eigenaar) dan niet in.
- ze hebben een probleem wat zo groot is geworden (in hun hoofd) dat ze er vanaf willen tegen elke prijs. (dit denken ze vooraf, maar achteraf vaak niet)
- ze kijken op tegen degene die hen gaat helpen, hij / zij zal het toch wel weten
- je bent zo overdonderd van het gedrag dat de ander vertoond dat je in het geheel verstijfd en niet meer kunt reageren.
- veel mensen zijn tegenwoordig gefocust op de korte termijn, ze hebben dan liever een quick fix, ten koste van veel, dan een langdurige investering. Iedereen weet dat het veranderen bij gedrag van zowel mensen als paarden een lange termijn investering. There are no shortcuts to succes.

Het is dus voor eigenaar zelf vaak ingewikkeld om in te grijpen.
Maar wat ik dus nog veel erger vind is:

Alle andere mensen die dus ook hebben staan kijken en geen emotionele band met het paard, de eigenaar of de helpende hand hebben. Wel assertief zijn. Geen problemen met het paard of zijn historie kennen of hebben.

Oftewel wel kunnen ingrijpen maar dit NIET doen.

Dat is voor mijn gevoel nog veel "scheinheiliger". (hier had ik graag de smiley gehad met het gouden ringetje erboven, met een groot rood kruis er door)

Durf je niet in te grijpen door de persoon aan te spreken of het paard af te nemen. Dan kan je ook andere mensen mobiliseren om met een grote groep weg te lopen. Of juist heel dicht op de omheining te gaan staan. Geloof mij de andere persoon ("helpende hand") heeft dan echt wel door dat hij / zij fout is en zal zijn gedrag aanpassen.

Groet
Conrad

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 16 september 2008, 22:41:


De boom is op maat gemaakt mbv een mal. De kale (op maat gemaakte boom is gepast) op de tinker, waarna het zadel eromheen is gemaakt.
Het zadel is NIET te klein, nog te groot.
(Sinds wanneer ben jij ook al Master Saddle Fitting Consultant?)

trea hoex schreef op woensdag 17 september 2008, 9:01:


Zo dus




Zeg jij me nu dat deze boom te klein is? Duel!

diane hobbelen schreef op dinsdag 16 september 2008, 21:36:


Hoi Diane en Monica,......heel spannend allemaal!!.
Ik voel de spanning van de oude eigenaresse in mijn nek zowat.
Herken dit bij veel mensen die ik hier op straat tegenkom.
Dat het nou bij jou paard lukt, bij de meine kan het echt niet bla,bla,ze durven het eigenlijk niet te proberen.

En dan dat je ze zelf bijhoudt!!!!!wat,kan dat dan...dat doe je zeker omdat het anders te duur is.

Ben blij dat het gelukt is en nu paard veel op het harde laten lopen en even goed de steentjes uit de hoeven halen .
Ze willen nog wel eens in de witte lijn blijven zitten als die nog slecht is.
Heb je dat niet in de gaten dan groeit de wand er als het ware beetje overheen en krijg je opgesloten drukplekje wat telkens pijn geeft.

Succes gr. Conny

Herman schreef op dinsdag 16 september 2008, 23:14:


Zielig verhaal, maar met het verschil dat Michiel in deze wel iets te vertellen heeft. Zolang Michiel Jur blijft leasen gaat Jur niet naar de slacht. Jur heeft al lang problemen; na twee jaar zou ik geen dure lessen meer betalen. Het feit dat dit het tweede paard is wat problemen heeft, zou Michiel toch aan het denken moeten zetten? In mijn ogen behandelt Michiel Jur als een ding, kan het ding niet meer aan zijn wensen voldoen, moet hij maar weg. Want Michiel wil rijden, koste wat het kost. Ga dan ergens alleen rijden, je betaalt, trekt de deur achter je dicht en gaat naar huis. Geen verdere verantwoording, geen onverwachte kosten. Kun je niet meer betalen, lease dan ook geen paard.

Ik heb pas serieus over een paard nagedacht toen ik financieel zover was dat ik ook onverwachte zaken op kon vangen. Bij ons wordt de soep ook wel eens dun, maar dankzij mijn reserveringen, betalingsregelingen met dierenarts, therapeuten en bijklussen is het steeds weer gelukt. Ik hoefde mijn vriend de afgelopen 10 jaar nog nooit te vragen om bij te springen, al zou hij het zeker doen mocht het nodig zijn. Indy gaat hem erg aan het hart. Hij zou het mij nooit vergeven als ik Indy om de knullige reden van "niet meer kunnen berijden" naar de slacht zou doen. En mijn vriend is geen paardengek, hij is er zelfs wat bang voor. Zijn instelling is: alles wat leeft doe je je best voor, hou je tot het bittere eind, je kiest er immers voor, het dier vertrouwt je. We zijn dit jaar voor het eerst in 10 jaar 3 dagen op "vakantie" geweest. Meer zit er financieel niet in. Vinden we het erg? Nee.

Als je niet de middelen hebt om je verantwoordelijkheid te nemen, waarom neem je dan eigenlijk een paard?

Monique

Wil schreef op dinsdag 16 september 2008, 22:26:


'Slechts' 11kg Wil. Heb het een beetje economisch laten maken door Louis.
Het is een houten boom omkleed met rawhyde, klopt.

Ik ben ermee op "Wim-week" geweest en kon er zelfs een behoorlijk potje dressuur mee rijden. No problem. Heb alleen open teugels moeten aanschaffen omdat die telkens onder de zweetbladen verdwijnen.

Voor haar heb ik nog nooit een goed passend zadel kunnen vinden. Heb jaren boomloos gereden, de laatste jaren zelfs zonder zadel en nu een boom laten maken. De standaart westernbomen t/m X-full quarter pasten niet op Enya. De meesten waren (naast te smal op de schouder) ook te lang en staken in haar bekken.

Monique Meijer schreef op woensdag 17 september 2008, 9:13:

.> Zielig verhaal, maar met het verschil dat Michiel in deze wel
Waarom neem je uberhaupt een dier............waarom "neem" je dan kinderen??
My best whisper is a thought

Piet schreef op dinsdag 16 september 2008, 23:34:


Het is inderdaad niet het type zadel waar iedereen iets in ziet. Zoveel smaken, zoveel verschillen.

Jammer Piet dat we op zo'n slechte voet met elkaar staan, anders had ik graag meegedaan aan je onderzoek. Ik was namelijk ook benieuwd.

Groetjes, Trea