muriel schreef op woensdag 24 september 2008, 12:40:
>
>> Om aan de achterhand te kunnen werken moet een paard wel bij
>> elkaar gehouden worden en niet van voor zijn neus over de grond

> de weerbarstige had laat het paard zoeken naar alternatieven
> hoe onder de druk waar hij/zij blijkbaar nog niet aan toe is
> onderuit te komen en komt dan snel uit op valse knik, achter de
> teugel etc.
dat is dan mooi via het boekie, maar in de praktijk..
Zoals Zalitha nu, errruug voorwaarts, het liefst rij ik haar voorwaarts met de neus over de grond, maar ze gaat hard harder hardst.
Weer een periode waar we doorheen moeten.
Dus ik spring in op de dingen die onder mij gebeuren en ga haar op mijn zit bij me houden.
Dat gaat in stap werkelijk geweldig , en dan in draf proberen.
Een doorgereden paard lekker voorwaarts neerwaarts rijden, maar zeker de achterhand eronder hoor!
Ik heb ook een paard gereden die wat verder was, voorwaarts neerwaarts dan liep hij gelijk op de voorhand, en kreeg ik hem moeilijk op de achterhand, altijd op de hand gereden zonder been, dus een paard die zich oprolde nou zie dat probleem bij een ouder paard maar eens op te lossen, heel moeilijk.
Die zette ik gelijk op de achterhand en liet ik onder mij lopen als dat goed was mocht hij pas zakken en iets verruimen, dan had ik hem.
Dus elk paard moet je toch weer anders rijden, dat is absoluut mijn ervaring.
Maar mijn streven zoals jij zegt is er maar kan niet altijd gelijk bereikt worden.
het inspringen op wat er onder je gebeurd vind ik Rijkunst en niet volgens een boekje rijden.
Horsemanship ernaast en erop

Anita