Waarom trek ik dat toch altijd aan? Gevonden dieren, verloren katten, veulens voor de slacht, killerdogs die dringend het huis uit moeten, wilde katten van ocharme 4 weken, overreden katten met gebroken pootjes ... alles komen ze hier afzetten!
CALLIGULLA: huis-tuin-en-keuken-kat sprong uitgehongerd op de motorkap van mijn auto toen ik hem wilde starte. Hij liep al weken te zagen achter eten in de straat bij mijn grootmoeder.
CLEO: huis-tuin-en-keuken-kat verloren en uitgehongerd aan de haven van Antwerpen bij mijn pa op het werk.
DON CORLEONE: (kruising britse x europese korthaar) kwam 3,5j geleden bij ons. Ik moest een nest gaan vaccineren en deze kater schoot over, want de nieuwe eigenaar moest hem niet meer om dat hij kattenniesziekte had.
CUPIDO: gedropt bij mij als wilde kat van 3 weken! Ocharme het beestje had amper zijn ogen open en tanden (bij wijze van spreken). Deze kat is helaas vorig jaar op raadselachtige wijze hier verdwenen.
CALIMERO: wilde kat die op 3-4 weken leeftijd overreden werd. Werd binnen gebracht met gebroken pootje. Tja ... we geven hem het voordeel van de twijfel en indien hij er goed doorkomt volgt hij onze Cupido als stalkat op.
CAPONE: katje van 5 weken net binnengebracht als gevonden. Ik had gezegd aan de telefoon zoek een goede thuis of breng hem naar het asiel als hij echt zo tam is. Komen ze er plots toch bij mij mee aan
CORAZÓN: veulen, dat verhaal kent iedereen al.
BONGO: kruising jack russel, mensen hadden hem geïmporteerd uit Spanje. Maar in de roedel (stuk of acht toyhondjes) bleek hij samen met 2 andere (die niet zo veel vertroeteld werden als de andere) de kleinste en meest geliefde chihuahua van de familie aan te vallen. Ik moest hem dringend ophalen of doodspuiten. Ik heb hem een dikke maand bij mij gehouden (ging altijd mee met me werken), in afwachting tot ik een superthuis voor hem gevonden had (ik woonde toen nog bij mijn ouders in, anders had hij mogen blijven).
BANSHEE (van Eddy): Superthuis voor gevonden
En ga zo maar door ...
Ook Conny trekt dat aan blijkbaar ... maar ... als ik langer getrouwd wil blijven dan ik ooit verliefd en verloofd was, moet dit ergens wel gaan stoppen, vrees ik

Dus als er iemand Capone wil adopteren ... zwart katertje van 5 weken ... dan hoor ik het graag

Monique Meijer schreef op woensdag 5 november 2008, 12:54:


voila sé, ik dacht al dat ik ni meer normaal was en als enige nooit over een catwalk zou kunnen paraderen

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 5 november 2008, 12:47:


Voor mij persoonlijk is een eerste indruk heel belangrijk. Wellicht het verschil tussen vrouwen en mannen Maar zoals ik al zei, wat je met mijn reactie doet is aan jou, zal me er verder niet meer mee bemoeien

herma schreef op dinsdag 4 november 2008, 22:43:


Dag Herma, jouw traject met de gevoelige voeten heb ik ook doorlopen, en... doorloop het nog steeds. Op glad asfalt kan Chaser (12 jaar op ijzers gestaan) echt goed lopen en nog een galopje trekken ook...
Hier in Portugal kom ik alleen maar 'rot'paden tegen vol met keien.
En dat doet hem gewoon zeer. Hij wordt al bijn vijf jaar natuurlijk bekapt, door mijzelf. Hij heeft 'klem'voeten, dus samengeknepen hieltjes en een onderontwikkelde straal. Ik weet dat dit in zijn geval nooit meer goed komt.
Ik heb dan ook geaccepteerd en tijdens buitenritten krijgt hij gewoon aan beide voorvoeten gewoon hoefschoenen aan.
Ik vind het een prima alternatief, ijzers zijn (zeker hier!!) helemaal gevaarlijk en ik peins er niet over om ijzers eronder te tikken.
Ook Chaser was ooit een echte bermrat hoor, geen probleem toch?
Het heeft gewoon tijd nodig, lange tijd.... en bij sommige paarden zal het nooit meer helemaal goed komen. Zeker niet als ze vanaf 2 a 3 jaar continu op ijzers hebben gelopen...

Misschien wordt je hier ook niet vrolijk van.... maar als je paardje, dankzij een paar goede hoefschoenen, wél pijnvrij kan lopen en weer vrolijk is... dan ben je er toch?

Groetjes

Wil.

Macusa schreef op dinsdag 4 november 2008, 22:45:


Hola!
Geef hem enkele maanden wat glucosamine bij, is goed voor de "oxidado" eruit te helpen Vraag je dierenarts ernaar (ik kan het hier gewoon in de apotheker krijgen in poedervorm).
´t Ja misschien heeft hij gewoon meer tijd nodig om zich aan te passen daar je zei dat hij zo lang op stal heeft gestaan en zulke lange hoeven had. Ieder paard is anders en de éne heeft meer tijd nodig als de andere... Goed dat je een chiropractor of fysiotherapeut erbij laat komen, laat je ons iets weten??
Veel succes nog toegewenst!
Gr. Ilse

van lennep schreef op woensdag 5 november 2008, 12:03:


Gedaan!!
Joepie , en het ging echt prima!!
Het trainingsrondje leent zich niet voor grote snelheden , max 60 kilometer per uur , en dat maar enkele meters...
Namkje was keurig droog , niet warm , en had niet gemest!
Dus het zijn in ieder geval niet de bochten waar ze problemen mee heeft.
Nou neig ik om te zeggen dat het snelheid is...
Hoe kun je dat trainen?
Heel vaak het kleine stukje snelweg nemen hierzo? van de ene afslag naar de andere?

Gr Esther

Wil schreef op woensdag 5 november 2008, 13:08:


hoefschoenen zit ik ook wel eens aan te denken. in de afgelopen periode waren er best momenten dat ik zoiets had van yes het gaat wat beter maar dat kakte zo weer in. ik wil graag de cursus op 13 dec. gaan doen maar heb mijn gegevens die met de bevestigingsmail [ pakket besteld ] mee gestuurd zijn niet meer want de comp. die ik toen had is stuk gegaan. weet iemand hoe ik contact kan leggen zodat ik die vragenlijst in kan gaan invullen en doorsturen? en weet iemand een nh bekapper bij mij in de buurt [ woon in putten ], wil er toch maar eens een deskundige bij laten komen. heb vd week ook een zoolkneuzing ondekt. bij het bijvijlen vd hielen kwam er een rozig/rood plekje te voorschijn. en dat verklaarde het ZEER overgevoelige lopen wat hij die dag op buitenrit deed. zucht. hoelang gaat zo iets duren? nou dit zijn mijn vragen voor het moment. oja nog 1tje, ik heb foto's mag ik die naar iemand toesturen zodat die gene ze op dit forum zet. ben niet zo handig met dit ding.

Cindy Helms schreef op woensdag 5 november 2008, 13:02:


Als je niemand vindt, neem ik hem wel voor op de wei. Maar wel pas wanneer hij zelfstandig genoeg is om daar te zitten want een met een kat thuis komen is echt niet te doen met de honden (en ik mag er zelfs ni mee binnen vrees ik, ben de enige kattenliefhebber thuis) en een kat van 5 weken is mss wat te vroeg om daar alleen te zetten?
We geven de straatkatten eten op de wei, minstens 2 keer per dag maar eigenlijk zijn we te week en krijgen ze eten wanneer ze het komen vragen. Er zijn dus vriendjes genoeg, hij heeft dan vrijheid en krijgt eten wanneer hij het komt vragen. Een huiskat zal hij dan ni worden maar wel een knuffel-wei-kat.

Britt Claeys schreef op dinsdag 4 november 2008, 23:44:


Dat heb je mooi geschreven Britt... kreeg het er weer moeilijk bij ...
Ongeveer hetzelfde gebeurde met mijn hond vorig jaar in mei.
Ik kwam thuis van mijn werk en hij was vredig ingeslapen, dit was op zaterdagnamiddag. De maandag erop zou ik hem laten inslapen...
Aan de éne kant was ik "opgelucht" dat ik uiteindelijk die beslissing niet moest nemen, die had hij voor mij genomen...
Mijn andere honden reageerden ook goed, ze hadden blijkbaar al afscheid genomen...
Mijn da legde me uit dat het bij dieren "anders" wordt verwerkt en mee wordt omgegaan.
Maar ja die grote leegte.... daar blijf je mee zitten natuurlijk, trek je op aan je andere paardjes en geniet ervan, tijd heelt vele wonden maar de herinneringen: die neemt niemand je af!
Dikke knuffel, Ilse

herma schreef op woensdag 5 november 2008, 13:26:


ik ben net ff op de site gaan neuzen en heb me op gegeven voor de cursus op 13 dec. zag dat je bij de aanmelding wat neer kon schrijven en heb dus gemaild dat ik de code voor de toets niet heb en of ze die door willen mailen.

van lennep schreef op woensdag 5 november 2008, 13:22:


Hey wat goed!
Wel apart dat het bij haar vooral de snelheid is ipv de bochten, hier is dat precies andersom. Op de snelweg is ze vrij rustig en met de bochten raakt ze toch wel een beetje in paniek.

Ja je zou kleine stukjes snelweg kunnen nemen en daar iets leuks achteraan laten komen.
Ik denk wel dat er een kans is dat ze het gewoon onprettig blijft vinden, of je dat nou tot in het oneindige traint of niet. Net als ik en de tandarts
Mijn idee zou zijn om buiten het oefenen van het rijden, ook andere dingen in de trailer te doen. Leuke spelletjes bijvoorbeeld. Je hebt 'm toch staan en zo snel als jij nu hebt geoefend kost het ook weinig tijd meer. En na het rijden iets heel leuks doen, of dus ergens uitladen en daar iets heel leuks doen. Ik geloof wel dat ze op een gegeven moment dat vervelende stukje snelweg voor lief nemen omdat er daarna iets leuks gaat komen. Denk dat als je alles hebt getraind zoals jij dat hebt gedaan, het vooral belangrijk is dat er een positieve associatie met de trailer blijft.

Hahaha ik zou ook wel wat kilootjes erbij willen hoor, maar dat zit er helaas niet in. Het zit in de familie, mijn moeder weegt 43 kilo. Het voordeel is dat ik kan eten wat ik wil, en in dit geval nog op de pony kan rijden, maar als ik eens ziek ben dan ben ik dat ook van de goeie en kan ik er maanden over doen om van een verkoudheidje af te komen. Heb niet veel om bij te zetten, en met ziekte vliegen de kilo's er ook weer hard vanaf dus geef mij maar wat meer vulling, dan heb ik het misschien ook eens niet zo koud .

Groetjes Jolanda