Britt Claeys schreef op dinsdag 4 november 2008, 23:44:
> Bedankt voor de lieve berichtjes en mailtjes.
> Ik heb Black niet laten inslapen, hij is uit zichzelf
> heengegaan. In overleg met de
DA gingen we nog 1 nachtje
> pijnstillers. Hij lag ook mooi in de stal, hij heeft niet
> gesparteld, alles lag nog netjes. Ik denk dat hij vrij rustig
> is ingeslapen op een manier hoe hij het zelf wou, alleen zonder
> veel tamtam. Zo is hij ook altijd al geweest...
Lieve Britt,
Ik had hij bij de foto's gereageerd en loop erg achter met lezen.
Ik wil je steunen met het verdriet en verlies van Black,leven en sterven horen bij elkaar en sterven is iets natuurlijks.
Een mens denkt daar naar over maar een dier ziet dat denk ik anders.
Dat schuldgevoel houd je altijd,ook als je paard hebt in laten slapen.
Dat schreef iemand hier laatst nog....heb ik de verkeerde keuze gemaakt....mag ik beslissen??.
Het is goed zo,je hebt er alles aangedaan en je hebt mooie herinneringen aan een dier die jouw paard mocht zijn!!!
Mijn paard lag ook s'avonds ineens dood(bijna 30 jaar) en de dierenarts vertelde dat ze rustig was gegaan(zonder medicatie want het was plotseling),het zand voor de stal was niet omgewoeld.
Ook ik heb plukje manen genomen en deel staart.
Dat doe ik ook met mijn hondjes en andere dieren.
Het idee dat ze echt hebben bestaan voor mij en iets tastbaars.
Ik praat nog steeds soms tegen haar als ik met de paardjes bezig ben en soms als ik ze roep zit haar naam er gewoon hardop tussen,ze blijft .
Neem de tijd om het te verwerken,huil als je het nodig hebt en zoek je troost bij de andere paardjes,ze steunen je en voelen je verdriet.
Groet en liefs Conny
Warboel
