Martina schreef op dinsdag 18 november 2008, 15:39:
> Klopt, het is niet anders dan de dolfijnen. Maar er zijn een
> hele hoop nuances in de omgang met een paard. Het één past nou
> éénmaal beter bij je dan het andere.
Je bedoelt hier vast met "het één past beter " in de vorm van hoe je die "kunstjes" dan aanleert ?
Tja... als het dan toch 'kunstjes" voor de mens moet doen...dan liever aangeleerd op basis van belonings typen.
Stukken makkelijker te begrijpen voor het dier lijkt me dan slechts afstraffen wat het niet moet doen.
Dit dan nog naast de opvoerende druk om iets wel voor elkaar te krijgen waarvan het dier misschien niet eens begrijpt wat er dan wél gevraagd wordt.
En van het onderdeel
> conditioneren met voedsel van een ander wezen krijg ik gewoon
> de kriebels...
Conditioneren op basis van belonen hóéft niet met voer , het kan ook met een woordje, een kriebel...... ofwel het kan met alles wat maar als beloning/motivator gezien wordt door het dier.
Alleen voer is nou net wel meestal de strérkste motivator.
Daarnaast is "cickeren" veel meer dan wortel voeren.
Het is vooral een methode om begrijpelijk (vanuit het dier) te communiceren met je dier als mens zijnde.
Het geeft een dier een veel preciezer "teken" dat dát wat het nú doet hetgeen is dat de mens graag wil.
Dáár draait het om als je over clickeren praat..... ongeacht de vorm van beloning !
Bij leren op basis van straffen leg je je paard eigenlijk alleen maar uit wat je NIET wil.... maar blijft het onduidelijk wat je dan WEL wil....
Denigrerend vanwege de menselijke intellectuele
> superioriteit... iets in die richting. Het is niet iets dat ik
> de paarden onderling zie doen. Ik heb nog nooit één paard een
> andere zien clickeren met stukjes wortel
Nee... die hebben andere manieren om met elkaar te communiceren , maar wij zijn geen paard en zullen dat nooit worden ook.
Het past gewoon
> niet bij mij denk ik. Ben meer het 'observeer en doe na' type.
> Tijd en wil genoeg van beide kanten geeft ook prachtige
> resultaten.
Zeker, de pech is alleen dat mensen vaak tijd te kort komen.
Mensen willen niet graag gaan zitten wachten op toevallige bewegingen die het paard eens na gaat doen omdat jij dat als mens ook doet.
>>
> Eerlijk gezegd voel ik me
> inderdaad bezwaard dat ik op hun ga zitten of voor m'n kar span
> en dingen van ze vraag die ze alleen vanwege mij (de mens dus)
> doen.
En hóé heb je ze dat aangeleerd dan ?
M'n vader zei altijd 'als je echt van dat 'vogeltje'
> houdt laat je 'm vrij...'.
Je vader had nmm. groot gelijk.... op een kleinigheidje na....
Dat vogeltje kan dan in al zijn vrijheid wel door de jagende kat opgevreten worden
> Maar, ik sus mijn geweten hierin dat ik ze een veilige, van
> jagers vrije, omgeving geef met een PN ingerichte omgeving...
> Het weinige dat ik van ze vraag mogen ze dan best voor me terug
> doen. Er is ook te weinig plaats op aarde om ze allemaal hun
> plaats in de vrije natuur te geven...
Precies , en dat wat we dan aan dieren "hebben" en verzorgen leer ik het liefst op een zo diervriendelijk én op een voor het dier zo begrijpelijk mogelijke manier om te gaan met ons " eisenpakket" voor die "gunsten" die wij hun geven.
In mijn ogen is dat dus op het juiste moment bevestigen van de juiste handeling en daarvoor ook nog eens belonen ....of wel clickeren
Warboel
