Martina schreef op dinsdag 18 november 2008, 15:39:
> Nick Altena schreef op dinsdag 18 november 2008, 13:26:
>
>> Martina schreef op dinsdag 18 november 2008, 13:11:
> andere zien clickeren met stukjes wortel
Het past gewoon
> niet bij mij denk ik. Ben meer het 'observeer en doe na' type.
> Tijd en wil genoeg van beide kanten geeft ook prachtige
> resultaten.
Er is inmiddels veel op gereageerd, wil toch nog iets zeggen.
Tijd genoeg, maar wil om iets te doen? Het paard moet. punt.
Liever bleef het gewoon in die kudde een mensen vermijdend leven leidend.
Een paard dat uit zichzelf iets wil doen voor een mens is een te romantische voorstelling van zaken.
Je lijkt hiermee op Inge Teblick, iemand die jarenlang geweigerd heeft om ook maar iets met clickeren te maken te hebben, juist om de beweringen die je schrijft.
Ik meen, het is allang geleden sinds ik haar daarover gesproken heb, dus het is mogelijk dat ik dit wat diffuus weergeef, dat de verandering kwam toen ze haar eerste eigen volstrekt onhandelbare paard kocht.
Een paard wat vernield was door de 'normale' omgang.
Later heeft ze het uitstekende boek 'grondwerk met paarden' geschreven en is ze daarmee een voorbeeld voor velen.
Menselijke superioriteit?
Het is maar hoe je het bekijkt.
Er is geen dier , dus ook geen mens, wat zo goed een paard kan zijn dan een paard.
Dingen die we met ons ongelooflijk zwak opmerkingsvermogen menen te zien gebeuren binnen een kudde zijn iets tussen paarden.
Het staat mijlenver af van hoe een paard met ons omgaat en wij met paarden.
Bovendien is het voor mij helemaal niet zeker dat er binnen een kudde niet driftig 'geclikkerd' wordt.
Doe jij dit voor mij, dan doe ik dit voor jou.
>>
>> Maar ik neem nu aan dat jij dan niets doet met je paard ?
>> Of beter.... er zelfs geen een hebt ?
> Tja, het meest geniet ik inderdaad van m'n paarden (heb er 2)
> als ze in de wei staan en naar me toe komen om in de zomer die
> vliegen uit de ogen te vegen en lekker gekrabt te worden waar
> ze niet (makkelijk) bij kunnen.
Hier wordt je perfect door een paard geclickerd.
Het paard komt naar je toe, jij krijgt de kans om iets te doen en wat over blijft is de beloning van het prettige gevoel voor jullie allebei.
Ik ga naar mijn paard, geef hem de kans iets te doen , beloon hem met iets wat hij prettig vind en wat overblijft is exact het prettige gevoel voor ons allebei.
Nu clickerde jij je paard.
Zoek de verschillen
Bovendien worden wij ons hele leven niet anders dan geconditioneerd . Wij doen iets en we willen daar een beloning voor.
Dat kan een beloning zijn die binnen onszelf ligt om dat we blij zijn dat we 'iets voor elkaar gebokst hebben, een liefdevolle blik van de eega omdat je dat schilderijtje knap opgehangen hebt, of simpelweg het salaris wat je voor je werk krijgt.
Als je er over denkt zoals je doet, is dat dan zeker niet net zo denigrerend als een paard een voerbeloning geven?
Vooral als je die beloning eigenlijk lang niet groot genoeg vindt?
Eerlijk gezegd voel ik me
> inderdaad bezwaard dat ik op hun ga zitten of voor m'n kar span
> en dingen van ze vraag die ze alleen vanwege mij (de mens dus)
> doen. M'n vader zei altijd 'als je echt van dat 'vogeltje'
> houdt laat je 'm vrij...'.
> Maar, ik sus mijn geweten hierin dat ik ze een veilige, van
> jagers vrije, omgeving geef met een PN ingerichte omgeving...
> Het weinige dat ik van ze vraag mogen ze dan best voor me terug
> doen. Er is ook te weinig plaats op aarde om ze allemaal hun
> plaats in de vrije natuur te geven...
>>
>> Als je nou wel een paard hebt....waar je ook nog mee wil rijden
>> of iets mee wil doen.... dan is toch dit toch de meest
>> diervriendelijke manier om dan die kunstjes aan te leren ?
>> Ik snap dan niet wat je daar tegen kan hebben.
>
> Zo, nu weer aan het werk... gelukkig zit m'n baas toch niet op
> deze site
hoe bedoel je... geconditioneerd
Piet
Natuurlijk Bekappen - Outcome Based!
Warboel
