even een hele korte vraag.
er bestaatd een duitsesite waar ze hooinetten verkopen die bijna het zelfde zijn als de netten van hooinet.nl
kan iemand mij aan de link helpen?

Groetjes Mirella

Ilma Meijer schreef op woensdag 19 november 2008, 8:19:


Indy heeft er in het verleden meerdere gehad, ook ontstaan door trappen van andere paarden. Mijn dierenarts adviseerde ze met rust te laten, zolang bijvoorbeeld een pees niet in het gedrang kwam, ook had hij meegemaakt dat ze na verloop van tijd zelf weer verdwenen. Was dat wel het geval, zouden ze in de kliniek weggehaald moeten worden. Indy had ze gelukkig aan de voorkant net onder de knie en aan de zijkant. Ze waren best wel groot maar zijn vanzelf na een aantal jaren weer verdwenen.
Monique

Monique Meijer schreef op woensdag 19 november 2008, 8:59:


Wat onduidelijk.... bedoel als een pees wel in het gedrang komt moeten ze weggehaald worden.

Cindy Helms schreef op dinsdag 18 november 2008, 22:15:


Ik zou er niets in smeren. Dat werkt leuk bij paarden die binnen staan, maar echte buitenpaardjes zijn het liefst lekker vies Die spulletjes maken misschien wel glad (pas op voor producten die een plastic laagje om het haar leggen) maar meestal blijft er veel stof en zand aankleven, waardoor het effect juist slechter wordt.

Gewoon wachten tot het hard geregend heeft en ze een beetje schoon zijn, van regenwater wordt het haar veel zachter dan van kraanwater. Daarna idd invlechten in een stuk of 6 dikke vlechten. Losjes, maar niet overdrijven. Van die zachte katoenen dikke elastiekjes erin en 1x in de week uithalen, met je vingers ontwarren en opnieuw vlechtjes erin.

No problemo!

Moniek schreef op woensdag 19 november 2008, 1:23:


Ligt ook wel een beetje aan het temperament.
Spirit werd van de ene op de andere dag hééélemaal hengst in het voorjaar toen hij 2 werd en alle merries zo'n beetje tegelijk hengstig. Hij heeft toen een heel drukke periode gehad waarin hij zijn grenzen enorm aan het aftasten was. Inmiddels is hij 3,5 jaar en zijn alle rollen duidelijk, en wéét hij wat hij wel en wat hij niet mag doen en dat gaat prima.
Los op de weide/paddock met een touwtje ertussen (wel altijd de stroom aan, no risk) is hij ook heel rustig, al kan hij een uur staan dromen voor dat draadje waarachter een van de dames verlokkend alleen maar haar hooi staat te eten. Als ik zou zien dat Spirit te druk/opgewonden werd zou ik hem wel ergens anders zetten maar tot nu toe is dat zelden het geval.

Sloom is hij bepaald niet, hij heeft inmiddels ook twee merries drachtig gemaakt dus hij weet drommels goed waar het te halen valt. Ik ben een beetje bezig met wat info zoeken over zijn bloedlijn en nu blijkt dat zijn vader en broers ook zulke lieve en makkelijke hengsten zijn, dus dat lieve rustige is echt een karaktertrek. Ik zie het zelfs al terug in Spirit's zoon Iskander, nu 7 maanden oud.

Groet, Pien

Monique Meijer schreef op woensdag 19 november 2008, 9:00:


Mijn veulen heeft een keer ontzetend zijn hoofd gestoten door onder een open luik door te lopen. Na een tijdje kwam ik erachter dat de bult op zijn hoofd steeds harder en groter werd. De dierenarts zei dat het botvlies geirriteerd was en dat er schiefel ging ontstaan. Ik heb een goedje gekregen om er tweemaal daags op te smeren, zodat de woekering zou stoppen.
Als ik van tevoren had geweten dat dat spul zeer kankerverwekkend is, zou ik het nooit hebben gegeven.
Gewoon laten zitten als het paard er geen last van krijgt.

Machteld

Snoopy schreef op dinsdag 18 november 2008, 23:02:


Hallo, Anne,

Tja, is iemand dan een egoist, in de ogen van bepaalde mensen ben ik dat wel. Ik werk 40 uur per week voor mijn eigen geld - het zou van de zotte zijn als ik dan niet zelf zou mogen bepalen waar in mijn geld aan uitgeef.

Ik heb al diverse inzamelaars voor hulpinstanties van mijn erf verwijderd, gewoon omdat ze onbeschoft worden omdat je geen geld wilt geven. Ze wijzen gelijk naar Indy: een paard, dus hier zit geld, en daar moet ik wat van hebben. Erg irritant is de inzamelaar van "Brot für die Welt", die constant opduikt. Laatst beet hij met toe dat hij een half uur op ons in de regen had staan wachten en nu wilden we ook nog niks geven......

In Duitsland kwam weer eens naar voren waar al die miljoenen gebleven zijn die voor de tsunami slachtoffers ingezameld zijn. De gewone mensen leven nog steeds in hun zelfgebouwde krotten, het is er nog steeds een puinhoop. De scholen die weer opgebouwd zouden worden zijn er nog steeds niet, dus je kunt wel raden waar het geld weer heen verdwenen is. De toeristische gebieden zijn natuurlijk wel opgeknapt, dat spreekt voor zich. Aan dit soort dingen kan ik me gewoon vreselijk ergeren. Mensen geven in goed vertrouwen een geldbedrag, anderen gaan ermee feestvieren. En daar wens ik niet aan mee te doen; daarom geef ik dus ook geen geld. Als ik wat over heb, geef ik "Sachspenden" (weet even niet hoe het in het Nederlands heet) aan plaatselijke centra, bijvoorbeeld een grote zak katte- of hondevoer. Mijn moeder heeft weet ik het hoeveel poezedekentjes gehaakt van een enorme berg wolresten die een vriendin van haar op zolder vond bij een grote opruiming en ze aan het dierenasiel gegeven. Die waren er erg blij mee, hun dekentjes leken eerder op gatenkaas. Ik wil best iets doen, maar dan moet het ook bij degenen terechtkomten voor wie het bedoeld is en niet halverwege verdwijnen.

Indy staat in mijn achtertuin, als zij behandeld moet worden, komt zij eerst aan de beurt. Dan hebben de anderen om het heel cru te zeggen pech gehad.

Monique