Rianne van den Brink schreef op woensdag 19 november 2008, 12:09:


'Dan-waait-de-hele-schuur-weg-gevaar' is op te lossen door een soort van windvanger (van windbreekgaas) voor de deur te plaatsen. Gewoon creatief zijn.

Maar goed, de maflingers staan hier nog buiten. Alleen... blijven ze staan op de ± 25 m² die betegeld is (heb ik er dit najaar samen met dochterlief neergelegt) Ze gaan echt niet in de modder... terwijl ze ruimte genoeg hebben om dat te doen.
Heel af en toe wanneer de bodem het toelaat laat ik ze in de weide (wat bij mij sneller kan dat mijn echtgenoot.. ) Vinden het heerlijk, rennen, bokken, gek doen en wat gras knabbelen.

Nu heeft mijn echtgenoot meer moeite met 'het is koud en nat' dan mij. Waar ik moeite mee heb is dat ze niet kunnen lopen in de weide (is voor een deel veen, dus binnen de kortste keren vette, plakkerige blub)

Mijn echtgenoot maakt vandaag de mini-paddock in de loods weer klaar. Is ook ruim 25 m², staan ze met z'n tweëen in. Vorig jaar had ik binnen no-time een kleine uitloop naar buiten op het plein, wat 's nachts dicht ging.

Wat doe je? Ik wil ze graag buiten laten, maar wat wanneer de maflingers er zelf voor kiezen niet de blub te benutten en op dezelfde aantal vierkante meters te staan. Naast de loods heb ik de mogelijkheid voor kleine uitloop op het plein... dus meer ruimte....

Diepe zucht ... nog een poosje wachten totdat de paddock uitgegraven kan worden... dan wordt alles een stukje beter/gemakkelijker...... (hoop ik)

Martina schreef op dinsdag 18 november 2008, 13:11:


Wat is het verschil tussen een dolfijn die door een hoepel springt op signaal van de trainer en een paard dat in galop aanspringt wanneer jij daar om vraagt? Ik snap niet waarom jij van clickeren walgt, als het hele leven niet meer is dan het aanleren van kunstjes. Dat geldt evenzeer voor mensen als voor paarden. Je kunt zelfs beweren dat vrije wil niet bestaat, omdat alles wat wij doen een optelsom is van datgene wat we gezien, ervaren en geleerd hebben.


Waarom dan? Alles, maar dan ook werkelijk alles, is aangeleerd gedrag. Clickeren leert gedrag op een positieve manier aan. Waarom krijg jij daar een naar gevoel van?


Sorry, dat gaat mij een stap te ver. Het bezitten van paarden staat niet synoniem voor nemen, gebruiken en omhoog gevallen apenras. Integendeel. Ik ben het met je eens dat we deze dieren bezitten, omdat wij daarvoor kiezen en zij niet. Dat is niet per definitie verkeerd. We némen niet alleen in dit leven, we géven ook. Waar denk je dat het vlees in je spaghetti vandaan komt? Of waar wordt die tomatensaus van gemaakt? En die pasta? Wij zijn geen stenen die alleen maar zijn zonder iets nodig te hebben. Wij nemen van het leven, maar we geven het ook terug. Dat is de cirkel van het leven.

Aafke schreef op woensdag 19 november 2008, 12:47:


Hoi Aafke,

Ze staan buiten op een stuk wat niet heel erg groot is, maar toch al gauw 100 m2, denk ik. Het is een ideel stukkie, naast de oude koeienstal, dus als de wind niet uit het noorden komt, kunnen ze altijd een beschut stukje vinden. Verder is een deel van het stukje blub, een stukje verhard, een stukje gruis, een stukje bergjes, kortom, ze kunnen er heel goed mee uit een voeten.

Ik wil ook helemaal niet dat ze naar binnen gaan! Maar, ik moet het wel een beetje goed verpakken. Ik heb ze nl. al zover dat de paarden niet 24/7 in hun eigen hoekje binnen moeten staan, onbeperkt eten krijgen, geen krachtvoer krijgen, naar buiten mogen en los binnen mogen lopen. Maw ik heb al heel veel voor mekaar en de vraag is dan ook: hoe ver kan ik gaan? Mijn paard mag hier gratis staan en ze krijgt te vreten, op voorwaarde dat ik ervoor werk. Prima. Maar ja, het is wel MIJN paard en als ik wil dat ze buiten staat... ik kan haar natuurlijk gewoon buiten laten 's nachts terwijl hun paard naar binnen gaat. Maar dat vind ik ook weer zo zielig; een paard alleen. Dus dan heb ik liever samen binnen, dan alleen buiten. 't Is een beetje ingewikkeld... of ik maak het ingewikkelder dan het is