Isabel van der Made schreef op vrijdag 28 november 2008, 17:59:
> OT, maar als er geen interesse is, dan blijft het bij dit ene
> bericht.
>
>
> Gewoon nieuwsgierig naar wat jullie doen.
>
> Isabel
Even kijken; wat eet onze hond (Canadese Herder). Wil je dit echt weten???????
Als we 's ochtends van thuis over ons weggetje naar de paarden lopen komen we langs de varkens; daar is dan net de mailmeelwagen langsgerold dus snuffelt onze hond als ontbijt eerst wat gevallen maismeel op en likt her en der een varkenspoepje op. Bij de paarden aangekomen gaat ze Jack altijd 'helpen' door méé mest te ruimen
, 't liefst van die hele warme net uit de paardendarmen geperste smeuiige dampende vijgen. Dan, op naar het kippenhok, daar vindt ze nog wat etensresten van gisteren. Trouwens wat dacht je van kippenpoep? Ook niet te versmaden.
Vervolgens worden de paarden gevoerd. Hooi eet ze natuurlijk niet (wel geprobeerd), maar ze pikt stukken voederbiet en loopt er als een gevangen prooi mee weg om ze 5 meter verder te gaan opknagen. Dan gaat ze naar Holly die haar niet kan uitstaan en altijd met een hap eten in haar mond uitvalt naar de hond. Da's ook mooi want Holly morst daarbij steevast wat voer, dat wordt ook opgelikt. Als Holly even de andere kant op kijkt haalt de hond de mineralenbrokjes uit het voer.
Erg slim.
We hebben altijd wel etensresten, vlaairesten, oud brood dat we aan de kipsen geven dus de hond snackt vrolijk mee met hen (ook kippenvoer). Tijdens onze buitenritjes in het veld gaat er ook nog wel eea naar binnen. Soms wil ik het niet weten
en komt ze weer met stinkende adem van iets doods thuis.
Dan hebben we het bekappingsgedeelte: Alles wat van de paardenhoef komt wordt keurig verorberd door hond en kippen gezamelijk, waarbij de kippen het vijlsel oppikken en de grovere delen verdwijnen in de hond.
Leuk als we bekapcursus hebben, als je je hoef even neerlegt is-ie weg.
(laatst vonden we een half afgeknaagde hoef op het terrein, kun je natuurlijk niet hebben he)
Ook houdt zij de zwilwratten van een aantal paarden kort door ze af te (mogen) knagen. Ahum, de kokers houdt ze ook schoon
De placenta's van de veulens heeft ze ook opgegeten (niet in één keer want ik was bang dat we het dan terug zouden vinden op ons Berbertapijt. De ballen van Maggio heeft ze niet gekregen, dat ging me toch iets te ver, die hebben we begraven onder de notenboom
Als laatste krijgt ze 's avonds een pratsjbak. Dat is een bak met brokken, broodresten, avondeten restanten, vlees in wisselende verhoudingen. En af en toe probeert ze nóg om witte kleine hondjes te eten. Als ze weer ontranst is mag ze in huis en krijgt ze haar botje. Zo ligt ze hier nu achter me verheerlijkt en ingelukkig te kauwen voor de kachel.
Groet, Pien
Warboel
