stumperd schreef op woensdag 3 december 2008, 11:16:


Ik heb er hier ook één die graag z'n tanden zet in harde dingen. Die zie ik regelmatig door het bos lopen met minder grote maar ook joekels van stokken/balken in z'n mond haha. Hij komt ze je echt brengen zodat je ze vast kan houden terwijl hij eraan trekt haha (hond geweest in vorig leven... ). Er is altijd genoeg te knagen gezien het berkenbos waar ze in lopen. M'n ander heeft nu zijn voorbeeld gevolgd en er wordt vrolijk geknaagd aan de stronken, boompjes en takken die er voor ze liggen. In de zomer krijgen ze ook het loof... maar ja... da ken nu ff nie.

Nick Altena schreef op woensdag 3 december 2008, 1:25:


He Nick,luid en duidelijk....alleen jammer dat er geen geluid bij zit!!!
Grappig gedaan trouwens!!! Yes!

Frans Veldman schreef op woensdag 3 december 2008, 1:31:


Toch vond ik het best grappig gedaan!!!

kope schreef op dinsdag 2 december 2008, 22:51:


Ik zou er zeker niet zomaar vanuit gaan dat er iets tekort is. Waarom zoiets slechts als krachtvoer bij een rond&gezond paard bijvoeren gebaseerd op slechts een vaag vermoeden? Waarom ga je ervan uit dat het krachtvoer het vermoede tekort (van wat?) dan 'op kan lossen'? Misschien wordt het wel groter... Die van mij knagen ook in periodes (onbeperkt ruwvoer ter beschikking), niet altijd dus, want hun hangplekken varieren ook van tijd tot tijd. Als de hangplek de roundpen is wordt er veel aan de berkenhouten omheining geknaagd (berken zat, dus ze gaan hun gang maar)... als de hangplek het bos is (vooral nu want roundpen is nat) wordt er vooral veel gekeken naar voorbij komende boten. Ik neem niet aan dat ze ten tijde van de roundpenhangplek opeens een tekort ergens van zouden hebben...