mirel schreef op woensdag 3 december 2008, 14:50:


Rijd ook zonder zadel als ik niet te lang moet rijden en vaak dus ook als ik ze van weide verwissel. Maar het lijkt er toch op dat ze er een beetje last van krijgt als ik te lang zonder zadel rijd en vooral bergie af. De druk is toch veel op een plek. Ik rijd met een billy cook zadel en die ligt perfect op haar en dan gaat ze ook super. Ik vind het ook fijn om zonder zadel te rijden en natuurlijk zijn de hulpen beter te voelen voor je paard want je hebt direct contact. Maar zou het toch niet te lang doen, maar dat is mijn mening.

linda lou schreef op woensdag 3 december 2008, 16:26:


Misschien doet het Foto-Album het nog niet zo goed als eerder... gisteren kon ik o.a. niet in het album komen, maar dat is gefixt... Maar misschien nog niet volledig zodat iedereen ook foto's kan posten...

Wil schreef op maandag 1 december 2008, 22:01:


Is het alweer zo lang geleden?
Het was tevens mijn eerste ritje op een gangenpaard. Wow wat anders zeg.

het is nu een week en 2 dagen geleden dat ik mijn maatje heb moeten afgeven..
verloren is het woord dat het meest in de buurt komt bij mijn gevoel.
ja ik functioneer maar het lijkt op automatische piloot.. van zodra ik alleen ben rollen de tranen over mijn wangen. altijd kom ik wel iets tegen wat mij aan hem doet denken en het onwezenlijke van zijn stukje staart in een doos doet mij verschrikkelijk veel pijn. het is het enige wat overblijft van mijn fiere hengst samen met de ontelbare herinneringen.

Ik zoek op internet naar een nieuw maatje maar ik weet dat ik niet zal vinden wat ik zoek, Filas.. het is nog veel te vroeg en ik weet niet of ik het ga kunnen om een nieuw paardje in mijn hart te sluiten.

Uren en uren denk ik na, kijk ik naar zijn foto's, sluit ik mijn ogen en kan ik nog steeds zijn hoofdje strelen. Ik droom er bijna elke nacht van en het komt bijna altijd op hetzelfde neer, dat ik hem zie galopperen in de verte maar ik kan er niet bij. En toch, hij is dan zo vrij en onbezonnen dat het mij blij maakt want zo wou ik dat hij kon leven.

Filas mijn liefste vriend, rust zacht!

Katja Goovaerts schreef op woensdag 3 december 2008, 17:44:


Leef met je mee meid!! Tijd is een weize raadgever!

Katja Goovaerts schreef op woensdag 3 december 2008, 17:44:


Ik wil je van hier uit heel veel sterkte wensen.
Vreselijk moet het zijn, om je maatje, je alles te verliezen.
Ik huil stil met je mee!
STERKTE

groetjes Marina

Isabel van der Made schreef op woensdag 3 december 2008, 15:52:


Dramatisch ja, die hoefzakken, ooit had ik er 2 bij Divoza gekocht, gewoon lekker ruim. Nu zijn die zakken ook al gekrompen! Alsof ik een reuzenpaard heb met supergrote hoeven, haha. Dus niet. Ik ga s kijken waar ik die duck tape kan halen.

Katja Goovaerts schreef op woensdag 3 december 2008, 17:44:


Misschien, heel misschien wil hij je zo nog het één en ander duidelijk maken. Ik weet het niet, zonder zweverig te willen zijn.. ik geloof dat er meer is tussen hemel en aarde.

Een ander maatje zul je vast vinden, maar... neem de tijd om verdrietig te zijn, tijd om het een plekje te geven. Blijf er niet in hangen, ga het niet koesteren.. zou hij denk ik niet willen. Ergens wacht er al een paardje op jou om toevertrouwd te worden aan jou liefdevolle zorg.

Sterkte meid, heel veel sterkte...!