Hallo,

Ik vraag mij af waarom jullie clickertraining zo geweldig vinden. Ik kan mij niet voorstellen dat dit goed is. Kunnen jullie dat uitleggen?

Worden de paarden juist niet heel onrustig omdat ze wachten totdat je clickt en ze weer wat te eten krijgen? Is het niet beter als je het gewoon vanuit rust, houding en stem leert? Zodat ze in een paniek situatie ook rustig blijven?

Als mijn paard (van 1.76 schofthoogte) ergens van schrikt springt hij altijd achter mij en wacht af wat ik doe hoe doe je zoiets met een clickertraining?

Het is niet dat ik clickertraining wil gaan gebruiken maar ik vraag mij gewoon af wat jullie er nou zo geweldig aan vinden.

Groetjes Lineke

Peet schreef op woensdag 3 december 2008, 17:19:


Ja joh..... we wonen alweer 1 jaar hier! Tijd gaat zo snel!!!
En ik gebruik idd. nog steeds precies hetzelfde hoofdstel....
)

Herman schreef op woensdag 3 december 2008, 14:28:


En dan <moet ik u vandaag in de kou laten staan omdat er drie klanten achter elkaar te laat waren ! I'M SO VERY SORRY HERMAN !!

Zou interresant zijn om "onze drukmethode" eens te filmen en te vergelijken met de enige drukloze methode gekend sinds mensenheugnis op dit gebied

Lineke schreef op woensdag 3 december 2008, 18:25:


Dag Lineke
Ik denk dat je je eerst zal moeten verdiepen in wat clickertraining is, en je dan vanzelf een antwoord op je vraag zal krijgen
Maar ik begrijp dat je dat niet wilt doen, verdiepen in, dus zal ik in een notendop de voordelen van clickertraining voor je proberen opsommen
(enkele voordelen)

Zeer krachtige beloning
Duidelijk waarvoor beloond wordt
Fouten bij belonen = vergevingsgezind
De trainer die beloond, is interessant om bij te zijn
Stimuleert de creativiteit van de trainer
Motiveert het paard om op onderzoek uit te gaan (trial and error uitgelegd)
Veelvuldig belonen groeit naar iets reflexmatigs
Paard heeft een keuze
Paard weet dat er nooit een straf volgt
Maximale medewerking van het paard
Paard heeft plezier in training en trainer
enz

Verder kan ik je deze site aanbevelen om meer te weten te komen over voordelen van clickertraining
http://www.kc-delft.nl/artikel/clickfaq.html

En om op je vraag te antwoorden :
Worden de paarden juist niet heel onrustig omdat ze wachten

Neen, ik begrijp niet waarom je dat denkt?

Is het niet

Neen, want paarden zijn rustig
Alleen om bepaalde redenen worden ze onrustig, en dat ligt vaak aan de trainer
Ik heb alleen nog maar graag meewerkende, enthousiaste, paarden gezien, geen onrustige.

Panieksituatie voorkomen natuurlijk
En als die zich dan toch voordoet: aandacht bij jou vragen en dan van het enge voorwerp een spelletje maken en paniek is zo weg.

Mag ik jou ook een vraag stellen?

Wat vind jij nou zo leuk aan galoperen in het bos? Niet beter in stap blijven? Worden ze daar niet onrustig van? Proberen ze dan niet bij elk paadje in galop te gaan? Zouden we ze niet beter in stap houden zodat ze niet weggaloperen in een panieksituatie?

veel succes met avanti, verhaal klinkt zo leuk.. spijtig dat ik het te moeilijk heb om eens te komen kijken!

Danielle Schuwer schreef op woensdag 3 december 2008, 17:11:


Ik heb zo lang (jaren) gezocht naar een goed passend zadel voor mijn merrie dat ik er aan gewend ben geraakt altijd zonder te rijden. Ik heb nu wel een zadel maar gebruik het eigenlijk nooit. Ik vind zonder veel fijner. Je bent ook snel vertrokken als je wilt rijden, geen gesjouw, geen gesingel. Ik kan zonder zadel makkelijk draven en galopperen. De beste manier van rijden naar mijn idee.

mirel schreef op woensdag 3 december 2008, 14:50:

Je zit wrsch op een tinker. Tinkers zijn ook de max, die zitten nog 5 keer beter dan mijn paard
Een uur aan een stuk hou ik het nu nog niet vol, al zou gewoon stappen wel lukken. Ik denk dat ik me ook bij een uur ga houden.
ah en klopt dat dan ook effectief? heb jij dat al ondervonden? Want ik zou niet willen dat het onaangenaam is voor mijn paard.
zeker dat

joop schreef op woensdag 3 december 2008, 18:50:


idd ik merk er mezelf ook op dat ik zo veel sneller weg ben, touwenhalstertje aan en weg .
Na een week zadelloos rijden, heb ik er terug eens het zadel opgelegd!!! wat een verschil!!! zonder galloperen is veel fijner!!!
Heb jij al problemen aan je paard ondervonden doordat je zadelloos rijd?

Katja Goovaerts schreef op woensdag 3 december 2008, 18:46:


Stuur mij is een mailtje ! Benje mailadres kwijt in inbox ! Ik heb een vraag binnengekregen van een oude bekende , mischien iets voor jou ?

Martina schreef op woensdag 3 december 2008, 17:15:


Haha ok.... nou dan ga k maar proberen om het forumsPOOk te ontwijken dan
Ik probeer later wel weer dan!!!!
Thanks

Katja Goovaerts schreef op woensdag 3 december 2008, 17:44:


Katja, ik wil je graag even persoonlijk een mailtje sturen, maar ik denk dat je emailadres hier op de site niet compleet is?

lies zondag schreef op woensdag 3 december 2008, 19:12:


katteke4@hotmail.com

Katja Goovaerts schreef op woensdag 3 december 2008, 17:44:


Hey Katja,
10 jaar geleden heb ik mijn allereerste paardje, Sheba, moeten afgeven. Ook heel plots. Ik heb zelfs geen kans gehad om afscheid te nemen. Mijn pa belde tijdens mijn examens op mijn GSM en Benny nam af ... hij werd lijkbleek ... toen kromp mijn hart in elkaar en werd ik ijskoud vanbinnen. Mijn wereld stortte in. Mijn paard, mijn maat, die enige die mij leek te begrijpen, mijn alles ... was er niet meer. Mijn pa vond dat ik me daarna moest concentreren op mijn studie ipv paarden. Drie jaar lang rolde de tranen over mijn wangen als ik aan haar dacht, als iemand over haar sprak. Na zes jaar studeren (en niet meer te rijden) kocht ik onmiddelijk zonder dat mijn pa er weet van had mijn eigen tweede paard Amaroc. Ik bleef echter continu Amaroc vergelijken met Sheba. Zo oneerlijk tov hem, besef ik nu. Met Sheba kon ik lezen en schrijven. Als ik nog maar aan iets dacht, weet je wel. Amaroc ... het leek een gevecht van begin tot einde ... er was geen klik ... de moed zakte in mijn schoenen ... Tot op een gegeven moment dat ik hem niet meer ging vergelijken en ging kijken waarop dit paard reageerde en hoe zijn karakter in elkaar zat, hoe onze band sterker kon worden. Maw hoe kon ik dit paardje een kans geven en hem in zijn waarde laten. Door hem nooit of te nimmer nog te gaan vergelijken met Sheba en door met hem te gaan werken ipv het tegen te werken. Ik zou hem nu na 4 jaar ook niet meer kunnen missen. Hij is anders, dat wel, maar HIJ is nu mijn paardje, HET dekseltje dat op mijn potje past, nu 10j later. Mijn maatje. Ook met hem kan ik nu lezen en schrijven door enkel maar aan iets te denken. En uiteindelijk denk ik soms als ik alleen in het bos aan het stappen ben terwijl ik liedjes zing, lekker losse teugel en genieten van de natuur of zelfs in een rustig galopje bergop ... eigenlijk verschillen ze niet meer zoveel van elkaar ... ik heb weer net datzelfde gevoel!
Geef je verdriet al de tijd van de wereld en maak nooit dezelfde fout die ik gemaakt heb.
Groetjes
C

Ook ik ben een fervent zonder zadel rijder. Een paar jaar geleden heb ik boomlooszadel gekocht, maarrre ik ga toch liever zonder zadel. (zadel is nog te koop)
Ben zo opgegroeid, en ik kan niet wennen aan een zadel. In het bos vind ik super handig zo zonder zadel. Vooral als ik door smalle bospaadjes moet en meneer gaat iets te kort langs de boom, hup effe been naar voren of naar achter en je bent erlangs. Ik heb er wel een dekje opliggen met dekensingel, tegen het evt. glijden en tegen het vet en viezigheid.
Of het kwaad kan, geen idee, maar hij lijkt er geen last van te hebben.
Ik draaf en galoppeer zelfs beter zonder dan met zadel.

grtjes Yvonne

Piet schreef op dinsdag 2 december 2008, 20:39:


Kijk, dit pik ik er natuurlijk tussenuit hé
Frans heeft arabieren, een draver... dus... fijngevoelige paarden! Dat opvoeren van druk werkt daarbij. Normaal gezien blijft zelfs de hoogst nodige druk erg laag.

Maar als je met dit verhaaltje bij een koudbloed afkomt? Onze Apache vond dit maar flauwekul hoor! De eerste keren (Parelli) luisterde hij "redelijk" snel. Toen hij het systeem eenmaal doorhad was het van "OK, is het dat maar? Ik doe mijn ogen dicht en zet me op slot, kan ik ondertussen een dutje doen."

Ik ben toen beginnen clickeren en zijn ogen gingen wel heel erg snel weer open !
Maar bij het rijden zelf bleef ik toen toch ook op mijn honger zitten.

Marianne