eddy DRUPPEL schreef op maandag 19 januari 2009, 12:02:


Ja hoor, ik heb hier bij toeval een hele geduldige paarden-man getroffen. Hij staat helaas wel voor zijn pensioen...

Goed te lezen dat het loopt als gepland, ik had eigenlijk niet gelezen dat het om een half-wild paard gaat. Ik begrijp de praam-opmerking nu ook

Wil schreef op vrijdag 16 januari 2009, 14:52:


Ach Wil,
Ik doe hem dat maar niet meer aan...
Hij heeft geen leven in de buurt van Catcher vrees ik...
Hij is vandaag bij de tandarts geweest , en oh god , wat was hij weer zielig!
Totaal in paniek , gewoon blind , met een dubbele dosis verdoving...
Tja , je mag hem niet aan zijn hoofd zitten.....Als je iemand anders bent dan een bekende.
Maar goed , hij heeft het weer overleefd , en kan weer lekker zijn hooi opkauwen!

Als ik ook zag hoe hij vandaag reageerde op alles , dan zie ik wel dat hij echt achteruit gaat. Hij doet lang niet zo idioot meer als een paar jaar geleden. Geen macho gedrag , geen gegil naar andere paarden....en als een mak lammetje overal in stappen , en doorstappen ...
En nu dus ook weer wat gevoelig lopen...

Gr Esther

Isabel van der Made schreef op vrijdag 16 januari 2009, 15:47:


Ik ga ze voor mijn verjaardag vragen , dan kan de man des huizes niet weigeren!!
Beetje krap bij kas nu...

Gr Esther

Nils Vellinga schreef op zaterdag 17 januari 2009, 14:46:


Zeker twee hier!!
Zijn beide in Emmeloord bekent

Gr Esther

Isabel van der Made schreef op zaterdag 17 januari 2009, 15:32:


Geduld is een schone zaak............................................................................................................................................................................................................................Grr
Ik moet nog even 5 maandjes wachten , dan kan ik er ook vast over meepraten , en begrijpen wat er nou daadwerkelijk gebeurd .

Trouwens , wel super natuurlijk dat dat paard van zijn ondergeschoven hielen af is!

Gr Esther

daphne schreef op maandag 19 januari 2009, 17:10:


Willen wél..... alleen hebben we daarvoor geen budget.
Andere dingen zijn nu even belangrijker om te doen...

En ja, ik hoop dat ons paard nog een flink aantal SeMe-vrij jaren mag hebben )

Groetjes,

Wil

Hey,

Super gedaan Liesbet en Inge!!!

Fantastisch goed georganiseerd, en ik vond dat er veel volk was, met paard, en zeker de toeschouwers! Goed gedaan meisjes.
Met twaalf paarden in de piste was krap, er was geen plaats voor draf of cirkels of liberty, maar dat is maar logisch. Met zoveel paarden en zo een beperkte ruimte waren de opdrachten die jullie hadden perfect. Daar was allemaal niet veel plaats voor nodig. En de salontafel was geweldig!! Ik heb een (bewogen) foto van Huppel die er met vier voetjes op staat, lief kind.

Veel gelegenheid om te kletsen was er niet, dat was wel jammer, maar ik zie ook niet goed hoe dat anders kan, tenzij je eerst allemaal de paarden in een box oid. neerzet en dan samen een inleiding krijgt zoals op een cursus, dat is ook wel wat vergezocht uiteindelijk.

Met twee paarden (nu ja, anderhalf) lukte het tussen al die andere paarden en mensen ook, nogmaals chapeau voor de organisatie.
Ik had dus Huppel én Lolita mee, Huppel alleen dat gaat voorlopig nog niet... Inge stelde voor om één van mijn paarden af te geven, zeer verstandig natuurlijk, en Lesley (juist geschreven?) heeft zich prima over Lolita ontfermd. Na een tijdje echter kreeg Huppel toch ineens een criseke, het had lang genoeg geduurd en ze wou 'MAMA!!' Mama Lolita riep natuurlijk terug, en nadat het gezinnetje herenigd was heb ik dan toch nog eventjes met hun twee samen gespeeld, wat ik natuurlijk wel heel leuk vind ook

Het was een heel goede oefening voor Huppeltje, die tot nu toe steeds erg schrikkerig reageerde op vreemde paarden. Dat was aan het eind helemaal over leek het wel, overal waar ze keek was immers een paard, en ze kreeg door dat die haar ook niks deden. Geslaagde dag dus voor mij! De opdrachten hebben we ook redelijk goed volbracht. De paraplu ben ik vergeten, al de rest is gedaan, of geprobeerd. In de trailer zijn ze niet geweest, wel voetjes op de plank. En achteruit in de carwash had ik niet aan gedacht maar zou toch te veel gevraagd geweest zijn denk ik eigenlijk. Inpakken in een zeil heb ik ook maar niet geprobeerd met miss Hup. Hoewel, bal op de rug ging wel eigenlijk. Ik neem de lijst er eens bij (leuk zeg, dat we die kregen!) en ik zie dat ik leiden met touw rond been ook helemaal niet gedaan heb. Is er trouwens iemand die de aartsmoeilijke opdracht 'enkel met de voorbenen over de tonnen springen' heeft volbracht?

Ik dacht wel dat er in de namiddag ook in de piste ging gereden worden (waar ik met handpaard logischerwijs niet bij toegelaten was), maar nu ik lees dat jullie om 2 uur al zijn gaan buiten wandelen heb ik spijt dat ik niet gebleven ben... Hoefschoenen en zadel lagen klaar, maar ik dacht dat de wandeling pas een stuk later zou zijn, dus ben ik (rond 1 uur) vertrokken. Volgende keer!

Nog een grappig einde ook: de trailer lag vol mest (meer dan een uur rijden met twee hooi etende beesten), en om dat op mijn gemak te kunnen uitmesten moest ik mijn meisjes ergens vastzetten. Bleek er aan mijn trailer alleen zo'n klein oogje te zijn, daar kon ik net één touw doorheen krijgen. (Volgende keer bind ik een savvy string rond dat oog eerst, bedenk ik nu pas) Dus daaraan Lolita vastgezet, en dan Huppels leidtouw om dat van Lolita gebonden, nogal los geknoopt, maar alla, dacht ik. Ze bleven tijdens al mijn over en weer lopen met mestvork ed. braaf staan, maar toen ik uiteindelijk na afscheid van Liesbet terug kwam, je raadt het al, waren ze toch los... Ze stonden met hun twee te staan op de parking, te kijken naar de straat, en bleven tijdens heel mijn naar hun toe lopen helemaal braaf staan, alsof dat ook allemaal totaal de bedoeling was zo.

Leuke foto's, ik zie ze net. En wie foto's heeft met mijn poepies er op mag ze altijd doormailen!

Groetjes,
Nathalie

Nou , voor de 3de keer....

Vandaag naar Emmeloord geweest met Namkje en Maike.
Het trailerladen ging aardig. Op de heenweg , Maike moeten overbluffen door snel de stang dicht te doen , en op de terugweg kreeg ik hulp van twee drukkende hulpjes. Hij was nog niet helemaal wakker van het roesje.
Namkje ging goed.

Namkje haar sprong blijft veel te dik. Er moest weer een echo gemaakt worden.Ik kon er niet bijzijn , was er alleen , en had het idee dat ik beter bij Maike kon blijven. Namkje redt zich wel!
Er is toch weer een bloeding geweest in het gewricht. de band ziet er goed uit , maar ze moet nog 3 maand boxrust...
Over 3 maand opnieuw een echo.

Maike was een regelrecht drama , niet zijn gebit , die viel nog wel mee , maar het sederen , en wat er verder allemaal gebeurde met hem.
Hij was in totale paniek , ondanks een dubbele verdoving.
Er was niet meer tot hem door te dringen...
Het abces was geen abces. Waarschijnlijk toch een trap van een van de paarden.
Wel twee kiezen die te lang waren waardoor hij niet meer kon malen.
Die zijn ingekort [ mechanisch , zonder koeling?!] , en nu kan hij weer goed eten.
Zijn tand hebben ze niets aan gedaan , want dat belemmerde hem niet met eten.
Maar het was zoon drama ! Zoals ik er nu over denk , is dit het allerlaatste wat hij nog moet ondergaan. Ik hoop dat hij nu 2 jaar vooruit kan , maar dit nooit weer!

Maar goed , we zijn weer thuis!
Dit was de verkorte versie , had het hele verhaal al twee keer getypt , maar door het toevoegen van een emoticoon , raakte ik alles weer kwijt Grr!

Gr Esther