Frans Veldman schreef :


Maggio kent ook de 'let op' cue, die werd altijd gebruikt door de vorige eigenaar. Zo'n aanwinst is dat niet hoor, hij gaat er helemaal gespannen van lopen.
'Oplettend en zich extra inzetten' noemde zij dat.
Yeah right....

Groet, Pien

joop schreef op woensdag 4 februari 2009, 9:40:


Nou, op basis van een mailtje vind ik lastig te beoordelen of dit zo absurd is.
30 jaar en in slechte conditie (en dus niet door verwaarlozing), ik vraag me af of ik nog zoveel zou gaan sleutelen of onderzoeken. Hoeveel kun je ermee winnen en wie doe je daar dan een plezier mee?
De praktische invulling (next monday) kun je nog betwijfelen, maar ook daar kan ik me nog wel iets bij voorstellen. (Tenzij het paard op dit moment crepeert van de pijn).

Ik kan me jouw twijfel ook wel voorstellen.

We hebben het hier over juist dat aller, allermoeilijkste aspect van dieren "houden".

Er komt een moment dat je beslissingen gaat/moet nemen. Liefde, verstand, emoties, alles speelt mee en gaat met elkaar in conflict. En je gaat beslissen over iets wat je eenvoudigweg niet weet:
Is het de moeite nog waard mijn dier te gaan "pesten" met enge onderzoeken en behandelingen? Zijn we straks blij omdat het allemaal geholpen heeft en hij/zij nog lekker een jaartje in de zon mag dartelen, of trekken we ons de haren uit het hoofd omdat het allemaal toch niet meer hielp en er zo'n spijt is van die laatste terging...

Frans Veldman schreef op woensdag 4 februari 2009, 10:41:


Oke , niet dus.
Het was zomaar een ideetje....

Gr Esther

http://www.spitsnet.nl/nieuws.php/1/4137/online/dieren_de_dupe_door_overheid.html?p=home%20top,0

Foto's kunnen schokkend ervaren worden!

[url=http://img25.imageshack.us/my.php?image=25121370gi3.jpg][img=http://img25.imageshack.us/img25/9171/25121370gi3.th.jpg][/url]

[url=http://img265.imageshack.us/my.php?image=89015299nd2.jpg][img=http://img265.imageshack.us/img265/2384/89015299nd2.th.jpg][/url]

[url=http://img19.imageshack.us/my.php?image=22806944gj1.jpg][img=http://img19.imageshack.us/img19/6019/22806944gj1.th.jpg][/url]

[url=http://img25.imageshack.us/my.php?image=31873961ab2.jpg][img=http://img25.imageshack.us/img25/5042/31873961ab2.th.jpg][/url]

[url=http://img25.imageshack.us/my.php?image=85549890uq2.jpg][img=http://img25.imageshack.us/img25/296/85549890uq2.th.jpg][/url]

[url=http://img25.imageshack.us/my.php?image=10809432zj3.jpg][img=http://img25.imageshack.us/img25/5610/10809432zj3.th.jpg][/url]

marjolijn schreef op woensdag 4 februari 2009, 11:46:


Ik ben echt niet voor rekken en proberen, geen lijden verlengen. 2 weken geleden zette ik foto's van verwaarloosde paarden op deze site. Men (ik inkluis) is verontwaardigd. In dit geval heb ik geen foto maar dit paard is ook ernstig vermagerd. De eigenaar had in mijn ogen al veel eerder moeten reageren. De DA had al maanden geleden moeten komen en de oorzaak achterhalen. Nu is het te misschien te laat, en in geen geval ga ik een dier aandoen het toch nog te proberen. Deze eigenaar heeft in feite geen haar beter gereageerd dan de vergruisde manegehouder. En DA kijkt medelevend toe. Maar Pien heeft gelijk, energie op andere dingen richten. Ik zag net weer een kudde verwaarloosde koeien in de blubber staan.

Het is altijd moeilijk om te oordelen over iets van op afstand omdat je het hele plaatje niet kent.

Maar als één van mijn paarden te oud of te ziek wordt om nog terug gelukkig te kunnen worden, dan wil ik ook niet wachten om hen te laten inslapen. Ik wil ze niet laten afzien. Ik hoop dat ik niet ga wachten tot die grens overschreden is, hoe zwaar die beslissing ook is. En ik hoop dat ze kunnen sterven in hun vertrouwde omgeving. Wat er achteraf mee gebeurt, vind ik van minder belang.

En eerlijk gezegd, hoop ik dat ook allemaal voor mezelf. En als ik zelf die beslissing niet meer kan nemen, hoop ik dat iemand het in mijn plaats doet. En liever te vroeg dan te laat.
Ik ben misschien wat dit betreft erg radicaal, maar als je ziet hoe men mens of dier soms laat lijden... Dat wens je je ergste vijand niet eens toe.

Lena

Lena schreef op woensdag 4 februari 2009, 13:29:


Hóórt het niet een beetje bij het leven?
Dat een ouder dier/mens weliswaar krakkemikkig wordt maar toch nog levenskwaliteit heeft? Moet je hem daarom maar laten inslapen?
Wat is lijden? Misschien ervaart een paard 'lijden' wel anders dan wij mensen die alles kunnen/willen beredeneren. Misschien berust een paard hier beter in dan wij mensen omdat ze gewoon niet beter weten.

Als ik hier zie hoe de oudere paarden een prachtig voorbeeld voor de jonge paarden zijn; ze bemoederen (bevaderen), geven leiding, voeden mee op, zijn gewoon aanwezig in de kudde. Ik zou dat niet willen missen. Hoe Skag altijd weer speelde met de kleintjes. Rennen ging niet meer, maar klooien en uitdagen des te meer.
Ik hoop Holly na dit jaar wat de lesswen betreft met pensioen te kunnen sturen (zodra we een opvolger voor haar hebben, zijn naarstig op zoek) en dan weet ik al wat haar nieuwe taak wordt: Veulen Oppas Oma. Ook al wordt ze wat ouder nu, dat houdt haar jong terwijl ze zich niet meer hoeft te bewijzen. Ze voelt zich prettig bij die kleintjes. En de kleintjes bij haar.

Groet, Pien

Waar is Plukje nu aan gestorven?
Geen toxische stoffen
geen schimmel uit hooi of zo
geen salmonella
geen clostridium
geen acute bacteriele of virale infectie
verlaagd eiwit in het bloed (kan door de wormen, zie verder)
nierfalen op het einde, maar dit is een gevolg en geen oorzaak
ingekapselde bloedwormen en nog wat actieve bloedwormen bij bijkomend onderzoek, dit kan hem verzwakt hebben maar is niet de doodsoorzaak
Gamma globulines binnen normale grenzen (dus de wormen zulen niet erg actief geweest zijn, anders zijn die gestegen)
leverwaarden normaal

Men vermoedt nu heel voorzichtig en onder voorbehoud een aangeboren afwijking van de dunne darm (Peter krijgt nog gelijk!), histologisch wordt dit verder onderzocht maar dat duurt nog even. Als ik Peters verhaal goed begrepen heb zouden de anderen dan qua kleurgebonden afwijkingen veilig moeten zijn.

In ieder geval moet ik geen echte schrik meer hebben voor de andere paarden. Ze zijn alle 5 nog eens uitgebreid nagekeken door de dierenarts. De 2 shets zijn vanmorgen ingespoten met iets tegen wormen (de grote paarden waren rond en gezond en zijn niet op het shetweitje geweest), binnen 6 weken krijgt iedereen equest pasta en een maand daarna starten we met mestonderzoek op parasieten.
Het kleine weitje gaan we schapen voor lenen voor dit voorjaar/zomer. (blijven die beesten binnen met alleen schrikdraad?)
Django (de allerdunste en jongste) heeft nu als het onder nul gaat een dekentje op zodat hij tenminste geen energie moet verspillen met warm blijven, die kerel is nu zowaar hard aan het groeien gegaan en compleet overbouwd. Ipv zijn energie in dikker worden te steken, hij lijkt nu nog magerder.

Ik hoop nog een definitieve oorzaak uit het histologisch onderzoek te krijgen maar sinds vanmorgen kan ik toch weer genieten van de 5 andere paardjes ipv alleen maar ongerust te zijn.

Gudrun schreef op woensdag 4 februari 2009, 14:37:


Dit zal een hele geruststelling zijn, hoe triest ook van Bolletje en Plukje

Ik had dit gericht al eerder op de dag gelezen en ook al 2x eerder een poging gedaan om te reageren, beide keren ervan afgezien.

Ik vind het moeilijk om te bepalen of dit paard niet goed verzorgt is, dus doe ik het dan ook maar niet.
Dit bericht heeft me alleen doen beseffen dat ik misschien ook maar eens onder de deken van mijn 31 jarige moest gaan kijken.
Ik voel elke dag even onder de deken maar sinds hij deze op gekregen heeft heb ik hem er niet meer vanaf gehaalt.. Oeps...
Wist wel dat hij niet erg was afgevallen omdat ik hem altijd even voel maar toch...
Heb Laly nog nooit zo wit gezien en vermoed dat hij zelfs een beetje meer vlees heeft gekregen.
Maar maakt mij dit nu een slechte paardeneigenaar???
Misschien want ik had net zo goed een sterk vermagerd paard kunnen aantreffen onder de deken, wetende hoe snel oudere paarden achteruit kunnen gaan.
Nu zal ik dus nooit een oud paard helemaal binnenste buiten keren als deze wat mankeert, bloedonderzoek gaat me eigenlijk al te ver, een prikje tegen buikpijn en de entingen zijn denk ik wel de limiet, ook de andere simpele dingen ontzeg ik ze niet maar veel moeite in de zin van medicijnen en onderzoek doen we niet meer bij paarden op leeftijd.

Tja en dan een afspraak maken voor de afmaken, persoonlijk vind ik dat helemaal niet zo erg.
Soms weet je dat het einde nabij is net zoals met mijn eerste arabier, Mahmut, beestje had op 12 jarige leeftijd een hartaanval overleefd en kreeg op 23 jarige leeftijd pas echt problemen, hij ging vocht vasthouden en binnen 2 weken was hij al zijn vlees kwijt.
Bij het vocht vasthouden wisten we al dat dit niet lang meer ging duren, maar Magmut was nog zo happy, na een week te hebben gezien hoe snel hij vlees verloor en ook zijn geluk hebben we in goed overleg een datum gekozen waarop we Mahmut lieten gaan, eerst contact opgenomen met de Rendac, daarna de afspraak met de DA 2 uur eerder gemaakt voordat de rendac zou komen.

Mocht ik zien dat mijn oudere paarden beginnen te lijden dan denk ik dat ik het weer net zo doe als met Mahmut, op deze manier kan je naar het afscheid toe leven.
Niets is zo erg dan een paard abrupt verliezen zonder enige waarschuwing vooraf en dan met het gedonder te zitten dat het heel lang duurt eer deze wordt opgehaalt, het ergste wat ik heb mee gemaakt is een 2 jarige fries die met 30 graden 7 dagen dood heeft gelegen langs een van de toeristisch wegen van Drenthe en elke dag zag ik hem meer en meer opzwellen.

Spirithorses schreef op woensdag 4 februari 2009, 13:48:


Wat jij beschrijft zijn paarden die voor mij nog steeds gelukkig/content zijn, hetgeen wat jij omschrijft als levenskwaliteit. En die laat je inderdaad genieten van hun pensioen en de rol van oma/opa opnemen. Volgens de invulling die ik eraan geef "lijden" zij ook niet. En ik geloof niet dat lijden voor dieren zo veel anders is dan voor mensen. Pijn is pijn. Bij hen ligt het misschien wel meer op het lichamelijke vlak (bestaan vb. wel psychotische of manisch-depressieve paarden?). En ze zullen er misschien veel minder over piekeren dan wij, sneller berusten. Maar dat maakt het voor mij toch niet minder erg.

Onze ruin heeft een cyste in zijn straalbeen, en is enkel nog geschikt als wandelpaard, iets waar hij momenteel van geniet. En als dat niet meer gaat, dan mag hij ook rustig bij ons blijven en ik hoop ook dat hij ons (toekomstig) veulen mee helpt opvoeden. En als hij het niet doet... ook goed. Zolang hij maar geniet van het leven.
Idem met onze hond. Die wordt hoe langer hoe onstabieler op zijn achterpoten, en zijn tanden zijn quasi volledig afgesleten. 30 km wandelen gaat niet meer, een blokje om nog wel. Zijn grootste "lijden" op dit ogenblik is dat hij geen katten meer kan inhalen... Hij heeft dus een aantal ongemakken, maar is het grootste deel van de tijd een contente hond.
Maar als ze beginnen af te zien zonder hoop verbetering, als ze hun levenslust verliezen, dan geef ik de voorkeur aan de korte pijn.

Eigenlijk mogen we ons gelukkig prijzen, dat we de mogelijkheid hebben om ze nog te laten genieten van hun oude dag. Voor de meeste stalpaarden zal het plaatje er wellicht heel anders uitzien... Enne, ja, die lijden ook, ook al berusten ze erin...

Lena

Realist schreef op woensdag 4 februari 2009, 15:03:

Ik kan me hier helemaal bij aansluiten.

clarissa ruijgrok schreef op dinsdag 3 februari 2009, 22:01:


onze stal staat al vanaf 2001 op de wei en staat niemand in de weg,
maar mischien is er nog hoop., heb binnenkort nog een gesprek bij de gemeente ,tja je weet maar nooit.
maar mocht dit nu niet baten dan wordt het dus beplanting.
zou conifeer of hedera een optie zijn, groeit nl wel lekker snel dicht ,maar dan blijft de vraag weer , is dit giftig ?
ik zou er dan evt windbreekgaas voor kunnen spannen, heeft iemand hier ervaring mee?

greta schreef op woensdag 4 februari 2009, 15:52:


NOOIT doen, coniferen en klimop zijn giftig!!!

Marianne

greta schreef op woensdag 4 februari 2009, 15:52:


Hedera is denk ik licht giftig, coniferen vind ik meer landschapsvervuiling dan een schuilstal tenzij je in een omgeving woont waar die dingen vanzelf ook groeien.
Ik zou hier thuis in mijn omgeving kiezen voor wilgen met windbreekgaas of zo.

Windbreekgaas heb ik hier, je moet de fijnmazige soort nemen en dat voldoet redelijk.