Realist schreef op woensdag 4 februari 2009, 19:20:


Je vroeg of je een slechte paarden eigenaar was.
En ik antwoordde ja, 1 maand of 3 maanden, wat maakt het uit, 1 week is nmm al te lang.
Maar mooi dat hij vandaag zonder deken mocht.

Wie weet er een goede paardentandarts in het Antwerpse.
Iemand die zijn vak kent en geen fortuinen kost?

Marianne

Michiel schreef op dinsdag 3 februari 2009, 21:28:


Ik zal het bij gelegenheid eens proberen.
Maar dan moet het eerst beter weer worden, onze living is te klein hiervoor...
Bedankt voor de tip!

Anne Marie

veb schreef op woensdag 4 februari 2009, 7:34:


Ik kan er bij mijn paarden geen standaard opplakken.
Ik moet het water aanvullen met tonnetjes van 5l (die kan ik nog dragen). Heb er genoeg voor zo'n 100l aan te vullen in twee tonnen die samen +/- 150l aankunnen.
Sommige dagen heb ik te weinig om terug aan te vullen tot de top, een paar dagen erna kan ik weer veel te veel meehebben.
Een enkele keer is het zelfs belangrijk om een tweede keer te rijden omdat ze eerst al zo'n 20l drinken direct als ik aankom en dan bljft er natuurlijk al een pak minder over om bij te gieten.
Vandaag hadden ze de 2 bakken bijna leeg.

Wel grappig dat ik door jouw vraag het zelf ook nog wat meer in het oog hou nu.

Anne Marie

Danielle Schuwer schreef op woensdag 4 februari 2009, 8:09:


Dat lijkt bij de onze inderdaad ook zo te zijn.
Ik had verwacht dat ze in de winter minder zouden drinken maar door dat droge hooi valt dat toch wel heel anders dan verwacht.

Daar is ook dat stuk terug te vinden van dat drama in Ulicote. Inmiddels is Wanda naar Duitsland vertrokken, dit was de druppel die voor haar de emmer deed overlopen in NL.

"Maar dat het meer dan eens mis gaat, blijkt ook uit de ervaringen van Wanda Oud uit Ulicoten in Brabant. Ze heeft een paardenboerderij en kreeg 23 augustus vorig jaar met de Landelijke Inspectie Dienst (LID) te maken. "We hadden toen vijftig paarden. Daarvan zijn er twaalf in beslag genomen. Ze zouden vermagerd zijn en door mij verwaarloosd. De waarheid bleek later anders te liggen."

Meteen nadat de paarden werden afgevoerd liet Oud een onderzoek naar de rest van haar dieren doen. Ze wilde aantonen dat er op haar boerderij niets aan de hand was. Maar tot haar grote schrik, bleken alle dieren een gebrek aan selenium en vitamine E te hebben. De oorzaak was het onlangs gehuurde stuk land van de buren, waar te lang maïs op gegroeid had. Het gras was niet voedzaam genoeg.

De geschrokken eigenaresse liet haar paarden meteen behandelen. Ook probeerde ze contact op te nemen met de LID, om door te geven dat haar dieren snel medicijnen nodig hadden. "Maar de LID liet me doodleuk weten dat ze niet meer verantwoordelijk waren voor mijn paarden. Dienst Regelingen had ze op een geheime plek ondergebracht."

Wanda Oud vreesde voor het leven van haar dieren. Zonder de juiste medicatie zou het slecht met ze aflopen en er was geen enkele manier om te achterhalen waar de paarden onder waren gebracht. Dienst Regelingen hield de kaken stijf op elkaar.

De onzekerheid duurde totdat eind september de telefoon ging. "Een vriendin van mij belde om te vertellen dat ze een van mijn paarden op internet was tegengekomen. Hij werd op marktplaats.nl te koop aangeboden."

Slachthuis
Samen met wat vrienden besloten ze als potentiële kopers een afspraak te maken met de verkopers. "Een vriendin en haar dochter zijn wezen kijken bij het adres in Eersel. Toen ze terugkwamen waren ze compleet overstuur. De verkoper bleek een slachthuis te hebben. Er stonden vier van mijn paarden in een donker, smerig hok en ze zagen er waardeloos uit. We zijn later teruggegaan en hebben alle vier de dieren gekocht. Bij een van de paarden kreeg ik m'n eigen registratiepapieren. De anderen waren gechipt en bleken allemaal verkeerde gegevens te hebben. Bovendien had Dienst Regelingen slachtpapieren voor ze ondertekend. We waren waarschijnlijk net op tijd."

Ondertussen werd Wanda door de rechter vrijgesproken van verwaarlozing en werd er opdracht gegeven om de paarden terug te geven aan de eigenaresse. "Maar dat gebeurde niet. Het Openbaar Ministerie verwees me naar de LID en de LID kon de paarden natuurlijk niet vinden, omdat Dienst Regelingen ze had ondergebracht. Ondertussen bleven mijn paarden op marktplaats verschijnen. Op één na heb ik ze uiteindelijk allemaal teruggekocht. Dat heeft me in totaal €8000 gekost. En daar heb ik nooit iets van teruggekregen. Mijn laatste paard ben ik nog altijd kwijt."

Vanwege de hele affaire en de investering van duizenden euro's om haar paarden terug te krijgen, is het voor Wanda Oud onmogelijk geworden om haar paardenboerderij voort te zetten. Ze heeft besloten om haar land en boerderij te verkopen en met de paarden naar Frankrijk te vertrekken. "Ik hoop dat ik nooit meer zoiets mee hoef te maken."

UPDATE

We zijn vandaag weer langsgeweest om te bekappen. Hobie is enorm vooruit gegaan met lopen. Hij stapt al weer redelijk in de rondte met een behoorlijk tempo. Zijn hoeven waren in één week ook al best weer een aardig stukje gegroeid.

Dempsy loopt nog steeds slecht, voor haar hebben we dan nu ook direct hoefschoenen besteld. Ze liep gelukkig beter dan dat we verwacht hadden, want de eigenaresse was direct gestopt met het toedienen van Buut. Ze had steeds diarree en dat was meteen over toen Nancy gestopt was met de buut.

greta schreef op woensdag 4 februari 2009, 18:37:


Tamelijk ingewikkeld allemaal
Je hebt iets staan en dat ga je afbreken om er het zelfde in ander materiaal neer te zetten.
Waarom zou je de stal niet laten staan en er balen stro omheen plaatsen? Is het dak stevig genoeg? laagje aarde erover en inzaaien ?
bamboo om de stal heen planten (groeit hoog en snel) siergrassen misschien?

Nils en Olly

marjolijn schreef op woensdag 4 februari 2009, 11:46:


En door die uitstel tot maandag heb ik nog even de tijd om erover na te denken en ook om het afscheid met het paard zo goed mogelijk voor te bereiden.
Ik kan hierdoor proberen op het moment zelf op een serene manier te begeleiden, dat is ook voor het dier zelf dan een zachtere overgang.
Maar het is voor mezelf een hartverscheurende week!
Moet er echt (nog) niet aan denken...

Lena schreef op woensdag 4 februari 2009, 13:29:


Volledig mijn idee verwoord, Lena.
Two of a kind...

Gudrun schreef op woensdag 4 februari 2009, 14:37:


Kan ik me best inbeelden, ergens toch wel een opluchting na al die ellende.
Het maakt het heengaan niet zachter, maar je begrijpt het wel wat beter.
Ik wens je nu een hééél lange periode zonder enig probleem toe!

Anne Marie

ElkeW schreef op woensdag 4 februari 2009, 16:56:


Ja maar die kerel eronder zit bijna op zijn knieën, daar kunnen alleen minipaardjes in...
Er zijn nog wel bomen die je in parapluvorm kan snoeien en die toch wel een hogere stam hebben. Duurt echter wel een hele tijd voor je het met een schuilstal kan vergelijken...

AMA schreef op dinsdag 3 februari 2009, 20:59:


hé Anne Marie zullen we het maar bij de paarden houden :)
Myriam

Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 4 februari 2009, 16:57:


Wel Jacqueline, ik ga hier binnenkort zo iets proberen met oude balen hooi/voordroog.
Zal er geen zeil opzetten want dat gaat doorzakken en/of omhoogwaaien.
Daar komen de paarden gewoon niet onder.

Ik zal er een echte bedakking opzetten, die we dan in tweede instantie kunnen recupereren wanneer de echte stal later gezet wordt. Dat wordt dan afhankelijk van de ervaring of die ene plaats goed en praktisch is of toch net niet.

Maar ik vrees dat de dakbedekking ook niet zal mogen in die ene gemeente.
Tenzij je daar een doorschijnende plastic voor gebruikt (valt niet op) en daar ook weer iets laat overgroeien.

Om de balen vast te leggen zal ik er waarschijnlijk van die heel zware balen hooi nog tegen leggen. Voor ze die omgeduwd krijgen moeten ze al véél hooi gegeten hebben
Te gelegener tijd zal ik een update geven van hoe ver we zijn en wat onze ervaringen ermee zijn. Op dit ogenblik is het nog maar een plan, geen ervaring.

Moniek schreef op woensdag 4 februari 2009, 17:07:


Ipv de jerrycans met water kan je beter oude zware (truck)banden gebruiken.
Die vriezen niet kapot en geven goed mee als ze al eens tegen de wand moesten botsen met een zware windstoot.
Heb zelf onlangs een deel kapotte jerrycans mogen weggooien...