Je klinkt zo verdrietig Anita, het raakt me...

Vandaag juist met Nancy een prachtervaring met het trailerladen.

Ruim een week een trailer bij huis (geleend) Eerst op 10 tot 15 m. als de weigering van 'daar ga ik niet in'. Steeds een stapje dichterbij, heel wat voedsel beloningen. Tevreden zijn met halfweg de laadklep, daarna halfweg de trailer (in een aantal verschillende sessies) Geen druk uitgeoefend, zelf op de knieëen in de trailer me klein makend.....

Vandaag tot 4 maal toe rechtstreek in één keer de trailer in, heerlijk muesli uit de emmer die daar hangt gesnoept. Klep één maal dicht gehad. Ben supertrots op haar.

Hoop dat de trailer nog een poosje mag blijven, binnenkort een stukje rijden. Hoop zo dat de stress/angst die ze had voor de trailer zo weg ebt.
Met druk, pressen werkt het totaal niet bij haar. Wordt opstandig, gaat trappen en raakt bijna in paniek (op die manier hebben we haar helaas moeten halen bij de vorige eigenaar anderhalf jaar geleden)

Rita Klompmaker schreef op zaterdag 14 februari 2009, 14:34:


10 km is met onze veulens ook wat te hoog gegrepen, dus we maken het gewoon iets korter, en zien vanzelf wel of we dan nog een zijpaadje ingaan of niet. Liever dat alle paarden nog wel wat extra's kunnen dan dat het eigenlijk te ver was en alles op z'n reserves loopt.

van lennep schreef op zaterdag 14 februari 2009, 15:10:


Als ik nou eerst even alles lees voordat ik reageer... pff

Ik moet nog even goed nadenken over Sieta, ik weet eigenlijk niet zo goed of ik haar er wel zo'n plezier mee doe. Ik zou haar zelf wel graag mee willen hebben maar ik loop met Bandido, en bij nader inzien is het denk ik niet zo verstandig om iemand anders met 'm te laten lopen.

Was laatst wandelen met de paarden en toen had mijn moeder Sieta meegenomen, maar ze wou niet mee dus was nog een gedoe om haar bij het erf weg te krijgen en ze stond onderweg ook steeds stil, was er niet zo happy mee. Ook niet zo leuk voor degene die haar met haar loopt denk ik... Ben er nog niet uit

Anita Cats schreef op zaterdag 14 februari 2009, 17:05:


Anita, dit is wat ik je wil meegeven: Je paard is je spiegel.

Alles wat je bij je paard ziet en al je gedachten rondom haar (je vindt haar zus, je vindt dat ze zo), koppel dat eens terug naar jezelf.
Het zal een enorme opening bieden, voor jou, voor haar en voor jullie beide in relatie tot elkaar.

joop schreef op zaterdag 14 februari 2009, 9:38:


Ik denk niet dat het met de vegetatie te maken heeft, eerder met elementen- of aardstralen- of met een de dieper gelegen veen laag. (op 6 m diepte moet je door een veenlaag voor het grondwater) met dáár een zwak punt.

Nils en Olly