>>>> Ja je adviezen zijn belangrijk Anja, mijn hart volgen en
>>>> telkens zien wat we doen zonder vast plan, de flow voelen en
>>>> daarop vertrouwen. Elke dag is een nieuwe dag met mogelijkheden.
> meer wat te doen als dat scenario net eventjes anders loopt dan
> zogenaamd gepland! Been there, done that!
> Dus, niks geen theekrans, niks geen adviezen, maar zeker geen
> schijterd!
Stel : nu loop je tegen een probleem aan wat niet op te lossen is met "go with the flow' De meeste mensen die mijn hulp inroepen hebben dat namelijk.
Ondanks de hulp die ze in het verleden gezocht hebben o.a. van hun rijinstructrice, is het niet verbeterd en balen ze als geadviseerd wordt hoe ze hun paard moeten behandelen. Ik hoef denk ik niet verder te schetsen wat ik daarmee bedoel.Tot nog toe is echter op geen enkele manier duidelijk hoe en wat het alternatief is.
Kortom: "je komt er niet uit".
Laten we Luna nog even als voorbeeld nemen.
Het is duidelijk dat Michiel niet wil vechten met haar, hij wil gewoon dat ze uit vrije wil mee naar buiten gaat zonder zich te verzetten.
Niet vechten, geen geweld, niet zoveel dwang geven dat ze het uiteindelijk doet, zijn de hoekstenen waarbinnen je je wilt bewegen.
Binnen dat kader ligt dan de vraag: "hoe dan?"
Hoe logisch is het dan om met kleine stapjes te beginnen en als dat goed gaat en je paard accepteert ook het volgende stapje zonder te 'vechten' en zonder dat je dwang hoef te gebruiken, het uit te breiden?
Tataa, de contouren van een trainingsplan!
Je hebt nu eenmaal een einddoel: "Je wilt dat je paard (weer) leert dat het geen probleem is naar buiten te gaan"
Maar tussen dat einddoel en het begin liggen tal van kleine stapjes die je kunt gebruiken , om het paard zonder stress langzaam aan de feiten te wennen om bij dat einddoel te komen.
Het is dus heel handig als je van te voren bedenkt wat die stappen zouden kunnen zijn, omdat, wanneer je ze ziet, je het paard positief kunt bemoedigen en kunt voorkomen dat je overvraagt, waardoor er toch weer verzet zou kunnen optreden. (Think)
Dus: je hebt nagedacht en de stapjes richting einddoel zitten in je hoofd, of eigenlijk nog beter: je hebt ze opgeschreven. (Plan)
Nu ga je aan het werk. (Do)
Het eerste stapje prima te werken: bv. naar de poort lopen, maar de volgende stap in je hoofd - 3 meter van de poort af- , was te groot want het paard staat na 2 meter op zijn achterbenen en wil terug vluchten.
Dan is het tijd om je af te vragen hoe je die fout kunt herstellen: hoe kan ik deze geplande stap in stukjes delen zonder dat paard in verzet gaat en hierzie je dus je trainingsplan. (Evalueer)
Gaat het aan de andere kant veel beter dan verwacht, kun je misschien de allerkleinste stapjes uit je plan overslaan.
Dit heeft helemaal niets te maken met de geldende produktie- en verkoopdwang van 'je target" halen uit het bedrijfsleven.
Er zit namelijk geen dwang achter. Het tempo is geheel aan Luna.
Dat ik je misschien op het verkeerde been heb gezet door te zeggen dat een week niet trainen een verloren week is, kwam omdat Michiel vertelde dat hij ziek was geweest, omdat ik dat jammer voor hem vind omdat het leuk is om zo te trainen en de wil van het paard om het goed te doen en zijn vorderingen te zien en mee te beleven.
Opgelegde grote veranderingen leiden heel gemakkelijk tot verzet. Dat is ook zo in de mensenwereld, zo werken onze hersenen. Eigenlijk willen we alles het liefst zo houden als het is. Kleine veranderingen kunnen we dan nog wel accepteren, maar als een of andere manager tegen ons gaat zeggen dat alles anders moet schieten we snel in verzet, tot bewuste sabotage aan toe.
Ik ben een groot fan van Kaizen
Robert Maurer heeft daar een boekje "de kunst van Kaizen" over geschreven met de subtitel: "met kleine stappen naar grote doelen". (ik heb het al eens in de boekenlijst gezet, meen ik)
Het verklaart waarom de Japanse economie na de oorlog de meest succesvolle is geweest. Ipv grote plannen in de wederopbouw, waar toch geen geld voor was, werd aan de werknemers gevraagd om elke dag iets te bedenken waarmee ze hun eigen werk en werkomgeving met de kleinst mogelijke stap konden verbeteren.
Dat is de manier waarop ik werk en waarop ik het voorstel aan Michiel. Consequent met veel heel kleine stapjes, want die maken samen een hele grote...je niets aantrekkend van 'managers' die roepen "zo kom je er nooit", want die ZIEN je vorderingen niet eens....
Hun doelstellingen liggen buiten jouw kader.
Warboel
