Anita Cats schreef op maandag 16 februari 2009, 7:50:
> I
>>
>> Waar dat nou weer tot moet leiden.
>
> Waarom werkt de parelli manier wel?, vindt je het zelf ook
> leuker dan clickeren?
> Waar wil je dat dit toe leidt?
> Het lijkt me dat je al een aardige band hebt volgens het
> volgende berichtje
>
> Anita
Het is een vraag, die ik mezelf ook al heb gesteld en waar ik niet echt een antwoord op heb.
Vermoedelijk ben ik niet erg goed in klikkeren, hoewel ik mijn hond vorig jaar wat truukjes aangeleerd heb met klikkeren en dat ging super. En ik klikker ook nooit meer met mijn hond, dus blijkbaar vind ik het ook niet echt leuk om te doen.
Vraag is dus waarom vind ik het niet leuk, en ik kan alleen maar bedenken dat ik het vervelend vind dat het om de snoepjes gaat. Of teveel gedoe om snoepjes bij de hand te hebben.
Of het valt samen met je tweede vraag: ik wil helemaal niets, het hoeft nergens toe te leiden. Denk echter dat het voor een gedomesticeerd dier leuk is om iets meer met het brein te doen dan zich afvragen wanneer de volgende maaltijd wordt voorgeschoteld. En leuk voor mij om iets te doen samen met mijn paard of hond.
Bij hond heb ik geen klikker nodig, die leest mij zo goed, die leert alles in 2 minuten.
Opal rijd ik niet meer. Nu vanwege de hoeven, maar ik rij haar al veel langer niet. Ik heb haar 3 jaar geleden verhuisd en dat heeft haar fundamenten dusdanig geschokt, dat ze om alles in paniek was. En we hebben zeker een goede band, maar haar verlatingsangst was zo enorm, dat ik haar vakantie van het rijden heb gegeven, en dat werd een erg lange vakantie.
Ik heb voor de verhuizing wel eens geprobeerd angsten bij haar weg te klikkeren, maar erg veel hielp dat niet, ze heeft ook erg weinig interesse voor voer. Maar ik wijt dat aan mezelf, ik doe blijkbaar iets fout.
Misschien dat
parelli nu zo goed aan lijkt te slaan bij ons allebei, komt, doordat het het juiste moment is, de tijd was rijp om weer eens wat meer te gaan doen, en zij heeft er zo een lol in, dat ik helemaal enthousiast ben en zo gaat de wisselwerking verder.
En nu droom ik weer van ritjes maken met Opal, haar brein is weer goed, en haar hoeven lijken ook goed genoeg om met hoef schoenen aan te gaan proberen of ze mij kan dragen.
We zien wel, als ze maar gelukkig is.
Ik weet niet of het een antwoord op je vraag is, maar wel goed voor mij om het eens op te schrijven.
Warboel
