Michiel schreef op zondag 15 februari 2009, 16:44:


Waarom lukt het niet? Doe je teveel? Doe je te weinig? Is je timing niet juist? Ben je wel consequent? En: is je vraag wel duidelijk genoeg?

Ook hier (onder pensionmensen/bekapklanten) zie ik soms problemen, wat dacht je.

En meer en meer kom ik tot de conclusie dat de vráág die de mensen stellen aan het paard vaak niet duidelijk is. maw: Hoe is je lichaamstaal, wat zend je uit, ben je overtuigd van wat je vraagt (gonden, visualiseren), geef je misschien te snel op of houd je juist de druk te lang in stand (zeer vaak voorkomend: geen of te trage release).

Bèn je uberhaupt wel duidelijk naar Luna toe? Ik denk dus van niet. Dat er teveel getutteld, geaaid, de zin gegeven wordt, "ze-wil-dit-niet-dan-doen-we-maar-dat". En dan lukt het niet en dan moet het allemaal ineens wél met druk gebeuren. Zo'n paard denkt zo niet. Die is waarschijnlijk nu al gewend de diva uit te mogen hangen en elke vraag die jij stelt (als je er al een stelt) is er dan een teveel voor haar. Da's een cirkel die je zelf om jullie heen gebouwd hebt vrees ik.

Hoe te doorbreken?: Door bij jezelf te rade te gaan. Met Jur waren er al problemen, ik heb je berichten vanaf het allereerste begin gevolgd, en het ging nooit van een leien dakje, ook niet met je andere leasepaarden. We hebben het niet over schuld maar over een tekortkoming in je omgang. Ik vraag me af of je het paard echt wel zíét of er je eigen invulling aan geeft. Een paard is slechts zelden zo tegendraads als Luna, al helemaal niet als het een jong en verder onbeschreven blad is, zoals bij haar. Een jong paard vindt het leuk om mee te gaan, dingen te beleven.

Diva gedrag, denk daar eens aan als je naar haar kijkt. Want dat is het idee dat ik van haar heb als ik jouw berichten lees. Een paard dat zich gedraagt als een verwende diva hoeft niet per definitie een 'dominant' paard te zijn. Sterker nog: die zijn juist blij met duidelijkheid en structuur. En ik denk dat dat is wat er in jullie relatie ontbreekt.

Wil niet op zere tenen trappen maar ik ga ook niet zitten te verdraaien. Als je er meer mee wilt Michiel, ik wil graag de diepte ermee in met je.
Het gaat niet om de methode, of dat nou Parelli, clickeren, op z'n Eddys of 'going with' is, het gaat om de manier waarop je naar je paard kijkt en de methode helder en gestructureerd uitvoert.

Groetjes, Pien

Als eerste vind ik dat je hardstikke mooi werk gedaan hebt met het onderzoek naar voedingscalculator. Ik heb echter wel een paar kleine aantekeningen op de gedachte dat enkel PN zo grote invloed op dit alles heeft. Subli heeft tenslotte al weer wat jaren Subli zonder op de markt en ook Nature's Best wordt volgens mij al vanaf voor 2005 verkocht (wellicht dat het vernieuwde recept wel weer toe te schrijven is aan..)

Het onderzoek is tenslotte op bokt geweest waar heel veel biksklantjes rondlopen. Suiker klinkt als gif en haver is voor alle mensen die een paardje op uiterlijk hebben gekocht zonder zelf de ervaring voor een bloedpaardje te hebben natuurlijke de toepasselijke koren op de molen. Een goed onderbouwd verhaal als PN zie ik hun niet gebruiken in de informatie-verstrekking. De gemiddelde paardenhouder vindt deze stof al te lang en diepgaand om te lezen, die hebben meer de behoefte dat iemand waarvan zij denken dat zij authoriteit hebben zegt: dit moet je voeren, dan hoef je verder niet meer na te denken. De mensen die alles op PN lezen zijn al mensen die van nature geprikkeld zijn om meer te leren, het gros van de pensionklant herken ik er ook niet in terug.

Naast PN is de tijd rijp voor verandering, ander soort paardenhouders, de trek weer uit de stad naar een huisje met stukje grond, meer recreatieruiters die het paard voornamelijk ook als gezinslid zien, de tijdsgeest terug naar puur en duurzaam etc.

Daarnaast adverteerd Subli ook paginagroot in de VrijRuiter, Bit en Amazone wat dat betreft niet anders dan de meer traditionele tijdschriften. Het is heel mooi werk dat door PN verricht wordt maar het is al die iniatieven tezamen van veel mensen die deze veranderingen tot een resultaat maken.

Afgelopen woensdag weer een schitterende training gehad.
We zouden met Avanti het bos in trekken. Niet meer aan de hand, maar al rijdend.
Helaas stak het slechte weer een aantal stoken tussen de wielen ... euhhh ... tussen de beentjes van Avanti.
We hebben dus in de piste gewerkt.
Avanti is zo gewend om zijn begeleider te volgen, dat de belangrijkste opdracht nu was om telkens opnieuw weg te stappen van Eddy. Na enkele minuten begon het bij Avanti langzaam maar zeker door te dringen wat er van hem gevraagd werd. Zijn stap werd dan gelijk een pas sneller en veel zekerder.

Voor het eerst waren er nu ook twee andere paarden in de piste.
Die stapten, draafden en gallopeerden terwijl Avanti gewoon netjes bij mij moest blijven. Het lukte allemaal.

We hebben zo'n 20 minuutjes getraind toen regen en kleine hagelbolletjes de boel kwamen verpesten.
Maar het was goed geweest. We hadden voldoende aan de nieuwe ervaring. De les is weer afgesloten zonder enige stressfactor.

Zaterdag ging ik alleen oefenen. Ik wilde kijken of ik ook met Avanti kon werken zonder de hulp van een trainer of een begeleider.
Alleen Sophie was in de piste.
Ik ben voor het eerst volledig alleen opgestapt op Avanti. Hij bleef eigenlijk best goed stilstaan.
Het duurde echter eventjes voor ik hem in stap vooruit kon laten gaan. Avanti deed bij elke vraag telkens een stapje achterwaards. Stilzetten, terug vragen, achterwaards, ... neen ... stilzetten, Avanti denken, aanleuning van het been ... Dat ging zo wel een minuutje door. Plots had hij het door en vertrok een beetje twijfelend voorwaarts. Linker teugel open, rechterbeen aanleggen, heel de lichaamshouding mee en hup, Avanti stapte naar links. Wanneer hij terug op de hoefslag stapte legde ik zachtjes mijn benen iets naar achter en gelijk verruimde zijn pas. Dezelfde oefening geprobeerd om Avanti naar rechts te laten gaan. Ook dat begint hij te begrijpen. Een simpele "ho" voorafgegaan door kanteling van het bekken, iets zwaarder doorzitten en Avanti stond gelijk stil.

Ik ben afgestapt om nog een boswandeling aan de hand te gaan maken. Sophie vroeg of ze mee mocht. Zij wilde ook eens proberen of Zorbia in volle vrijheid met haar meewandelt.
We zijn het boswachterspad opgegaan. Avanti op kop. Dan vraagt Sophie of ik het niet eens zou proberen om op Avanti te stappen. Hij was tenslotte toch nog niet afgezadeld.
Eigenlijk wilde ik de eerste stappen op de rug van Avanti in het bos maken onder begeleiding. Ik had bovendien mijn tok (cap voor de Noorderburen) niet bij. Die had ik op de Poedertoren achtergelaten.
Maar langs de andere kant, 't was zo'n schoon weer, Sophie zat al op haar paard, en ik dacht: "Ach, 't is maar het boswachterspad terug richting Poedertoren". Ik ben dus opgestapt. Avanti volgde Zorbia. Tot Sophie een fotootje wilde maken met mijn gsm. Avanti passeert Zorbia en loopt nu eerst. Hij maakt zich meteen nog een beetje groter dan hij al is en stapt fier en zelfverzekerd het boswachterspad terug af. Aan de rijweg gekomen heb ik hem gewoon sil gezet, en ben ik terug afgestapt.
De eerste buitenwandeling (van maar 500 meter) met Avanti onder het zadel is dus ook ingestapt.
Eddy was inmiddels op de Poedertoren gearriveerd, en hij zag dat het goed was (allé, dat denk ik toch )
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

verasita schreef op maandag 16 februari 2009, 12:12:


Ik weet heel zeker dat Vera bij Fred in goede handen is!
Hou je ons op de hoogte?
Sterkte!

Pien

Herman schreef op maandag 16 februari 2009, 12:27:


Fijn om dit te lezen. Zo moet inrijden gaan. Soms voel je opeens dat het HET goede moment is om iets te doen en dan lukt dat ook, ondanks alle trainingsschemaatjes. Dat is nou rijden vanuit je gevoel.
Mooi Herman, je hebt een goede match met Avanti.
Dankzij het voorwerk van Eddy uiteraard ook

Groetjes, Pien

Herman schreef op maandag 16 februari 2009, 12:27:


'T was dik in orde²