Afgelopen woensdag weer een schitterende training gehad.
We zouden met Avanti het bos in trekken. Niet meer aan de hand, maar al rijdend.
Helaas stak het slechte weer een aantal stoken tussen de wielen ... euhhh ... tussen de beentjes van Avanti.
We hebben dus in de piste gewerkt.
Avanti is zo gewend om zijn begeleider te volgen, dat de belangrijkste opdracht nu was om telkens opnieuw weg te stappen van Eddy. Na enkele minuten begon het bij Avanti langzaam maar zeker door te dringen wat er van hem gevraagd werd. Zijn stap werd dan gelijk een pas sneller en veel zekerder.
Voor het eerst waren er nu ook twee andere paarden in de piste.
Die stapten, draafden en gallopeerden terwijl Avanti gewoon netjes bij mij moest blijven. Het lukte allemaal.
We hebben zo'n 20 minuutjes getraind toen regen en kleine hagelbolletjes de boel kwamen verpesten.
Maar het was goed geweest. We hadden voldoende aan de nieuwe ervaring. De les is weer afgesloten zonder enige stressfactor.
Zaterdag ging ik alleen oefenen. Ik wilde kijken of ik ook met Avanti kon werken zonder de hulp van een trainer of een begeleider.
Alleen Sophie was in de piste.
Ik ben voor het eerst volledig alleen opgestapt op Avanti. Hij bleef eigenlijk best goed stilstaan.
Het duurde echter eventjes voor ik hem in stap vooruit kon laten gaan. Avanti deed bij elke vraag telkens een stapje achterwaards. Stilzetten, terug vragen, achterwaards, ... neen ... stilzetten, Avanti denken, aanleuning van het been ... Dat ging zo wel een minuutje door. Plots had hij het door en vertrok een beetje twijfelend voorwaarts. Linker teugel open, rechterbeen aanleggen, heel de lichaamshouding mee en hup, Avanti stapte naar links. Wanneer hij terug op de hoefslag stapte legde ik zachtjes mijn benen iets naar achter en gelijk verruimde zijn pas. Dezelfde oefening geprobeerd om Avanti naar rechts te laten gaan. Ook dat begint hij te begrijpen. Een simpele "ho" voorafgegaan door kanteling van het bekken, iets zwaarder doorzitten en Avanti stond gelijk stil.
Ik ben afgestapt om nog een boswandeling aan de hand te gaan maken. Sophie vroeg of ze mee mocht. Zij wilde ook eens proberen of Zorbia in volle vrijheid met haar meewandelt.
We zijn het boswachterspad opgegaan. Avanti op kop. Dan vraagt Sophie of ik het niet eens zou proberen om op Avanti te stappen. Hij was tenslotte toch nog niet afgezadeld.
Eigenlijk wilde ik de eerste stappen op de rug van Avanti in het bos maken onder begeleiding. Ik had bovendien mijn tok (cap voor de Noorderburen) niet bij. Die had ik op de Poedertoren achtergelaten.
Maar langs de andere kant, 't was zo'n schoon weer, Sophie zat al op haar paard, en ik dacht: "Ach, 't is maar het boswachterspad terug richting Poedertoren". Ik ben dus opgestapt. Avanti volgde Zorbia. Tot Sophie een fotootje wilde maken met mijn gsm. Avanti passeert Zorbia en loopt nu eerst. Hij maakt zich meteen nog een beetje groter dan hij al is en stapt fier en zelfverzekerd het boswachterspad terug af. Aan de rijweg gekomen heb ik hem gewoon sil gezet, en ben ik terug afgestapt.
De eerste buitenwandeling (van maar 500 meter) met Avanti onder het zadel is dus ook ingestapt.
Eddy was inmiddels op de Poedertoren gearriveerd, en hij zag dat het goed was (allé, dat denk ik toch
)
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"
Warboel
