Hallo, Michiel,

Misschien denkt Pien in de goede richting met "diva-gedrag"? Ik heb laatst een hele ommekeer in het gedrag van Indy meegemaakt.

Klaas en ik zijn een tijdje terug voor het eerst sind jaaaaren een paar dagen weggeweest. Mijn moeder logeerde die dagen in ons huis en pastte op poes en paard. Ze heeft elke dag met plezier uitgemest en Indy zelfs op het weiland naast ons gezet, geen probleem. Indy kent bepaalde rituelen, begin je eraan, dan geeft ze zelf aan wat er daarna moet gebeuren. (bijvoorbeeld "hoofdje" is hoofd naar beneden en halster aan, daarna voeten optillen en uitkrabben). Weet je niet hoe het halster aanmoet dan stopt zij haar neus er wel voor je in. Ik zag het ook niet als probleem, ze kent mijn moeder goed en die gaat goudeerlijk met Indy om. Die twee kunnen het goed met elkaar vinden.

Toen we weer terug waren (na 5 dagen) vertelde mijn moeder dat Indy zo verschrikkelijk braaf geweest was. Ze gaf zelfs aan als ze eten wilde hebben, wanneer ze naar het weiland naast ons wilde, wanneer een bepaald hek naar een weiland open moest, geen enkel probleem. Die lieverd ging tenslotte zonder hoeven uitkrabben naar het weiland, want ze had zo'n haast, het gras móest daar erg lekker zijn. Ze was 's nachts ook nog wezen kijken, of het wel goed met Indy ging en had haar steeds een worteltje meegebracht. En ze hadden alleen leuke dingen gedaan. Ik moest hier in eerste instantie wel om lachen, Indy had mijn moeder gewoon als dienstbode gebruikt. Nou ja, ze hadden beide in ieder geval plezier gehad, en daar gaat het om.

De nacht erop dat we terug waren hebben we geen oog dichtgedaan. Ongeloofelijk...... Een vreselijk irritant paard wat aan het hek rammelt, midden in de nacht als een idioot hinnikt omdat ze zin heeft in een wortel, gaten graven, vernielen, hinnikend door de bak galopperen en de stal indenderen, tegen de stal aanschoppen - verschrikkelijk, wat een draak, zo ken ik haar helemaal niet. Het hooi lag buiten verstrooid, helemaal ondergepoept, waterbak omgegooid. Normaal is "NEE" voldoende bij Indy, nu echter niet. Dus aangekleed en maatregelen genomen. Mevrouw liep me bijna omver toen ik het hek open deed, wat ze nooit doet. Ik heb Indy gewoon die nacht midden in de bak gezet in een rondje prikpaaltjes (met stroom, anders trekt ze ze er een voor een uit) met een klein hoopje hooi en een emmer water - en ons slaapkamerraam dicht, zodat ik niets zou horen, gewoon genegeerd. Mevrouw had dat niet verwacht en heeft de hele nacht geen kik gegeven. Het hooi was zorgvuldig opgegeten, zelfs de emmer had ze netjes leeggedronken en niet vernield. De volgende dag was ze aardig genezen van het gedram, echter meelopen was een ramp. Gedurende een wandeling de grenzen weer hersteld en toen was onze Diva weer Indy. Ik verwonderde mij erovern hoezeer Indy tegen alles inging wat ik van haar vroeg en steeds van de vreemdste dingen schrok. Ik moest meer druk gebruiken dan ik normaal zou doen.

Het moeilijkste was mijn moeder uit te leggen wat ze fout gedaan had. Ik heb haar Indy uit het weiland laten halen, om te kijken wat ze nu eigenlijk deed. Indy nam bij haar in alles het voortouw en bestemde wanneer het halster goed zat, neus ergens in betekent dat we mogen lopen, gevolg moeder er naast rennend om de clip vast te maken, en de hoeven voldoende uitgekrabt waren, ze bestemde zelfs welke hoef mijn moeder uit moest krabben. Gevolg: moeder die steeds om Indy heen rende om die hoef uit te krabben die mevrouw net omhoog hield - en natuurlijk te snel neerzette. Met Indy lopen was een ramp, Indy liep met haar: Indy voorop, mijn moeder had het uiteinde van het touw beet en dirigeerde van achteren: Indy naar links, Indy niet de planten opeten, Indy wacht ik zit klem, enz.... Ik heb dubbel gelegen. Eerste wilde ze linksaf, Indy echter rechtsaf, nou ja, dan gingen ze maar rechtsaf, moeder tegen paal carport geplet....
Zo had ik het haar dus NIET voorgedaan.

Ik heb haar geprobeerd uit te leggen dat het erg fijn is dat Indy meedenkt, en dat het goed is haar zoveel mogelijk vrij te laten, echter dat het wel van mijn moeder uit moet gaan wat er gaat gebeuren en dat ze ook duidelijk moet zijn in hetgeen ze van Indy wil en niet steeds moet veranderen. Indy heeft een houding van: Als jij niet weet wat je wil, dat neem ik de beslissing wel en doe ik het op mijn manier EN DAN BLIJVEN WE DAT OOK ZO DOEN. Mijn moeder had alles overhoop gegooid met haar goede bedoelingen.

Indy is een ontzettend meegaand en meedenkend paardje, echter zij heeft duidelijke regels en grenzen nodig, anders gaat het mis.

Monique

verasita schreef op maandag 16 februari 2009, 12:09:



tsk-tsk ! Trudy !!! de vorm van een hoefijzer ?
de vorm van de hoef zelf zal je bedoelen, de vorm van de hoefrand, de hoornrand,
de hoefwand...... dat is uiteindelijk de vorm die ze een hoefijzer niet anders dan moeten geven !

Ach veel mensen zijn als elektriciteit, gewoon de weg van de minste weerstand.

Dus voorkauwen, eenvoudig houden, zo goedkoop mogelijk (vnl nederlanders) en de indruk geven dat zij het zelf hebben verzonnen en ze zullen als een jehova het standpunt gaan verdedigen.

Monique Meijer schreef op maandag 16 februari 2009, 14:47:


(.....)

:) paarden zijn hartstikke goed in het conditioneren van mensen, dat blijkt maar weer. Ik denk dat het voor veel dieren geldt, veel paarden weten per persoon hoever ze kunnen gaan, zelfde geldt bijvoorbeeld voor honden en katten (zoals bij ons de hond die geen kick geeft als mijn moeder niet eens in de kamer maar alleen maar 'ergens' thuis is, maar over tafel wandelt als mijn vader erbij is).
Misschien dat hier ook bij Luna het probleem zit? Al blijft het lastig beoordelen als je het paard en zijn gedrag en signalen niet kan zien..

Peter Donck schreef op maandag 16 februari 2009, 14:51:


ja ja Peter
ja ja ja ja ja ja
bedankt voor deze geweldige ondersteuning en gedetailleerde uitleg.

verasita schreef op maandag 16 februari 2009, 13:06:


Ho stop, plakbeslag is niet geschikt als die hoefwand vrij snel groeit hoor! Het is niet de bedoeling dat ze op de losgelaten hoefwand moet lopen. Haar straal moet meewerken haar gewicht te dragen en de zool moet ook meedoen. Als je plakbeslag doet en de hoef groeit, dan staat ze enkel en alleen op de losgelaten hoefwand. Dat is geen goed idee.

De hoeven van een bevangen paard moeten eigenlijk iedere paar dagen tot week worden bijgewerkt.........

Als je goede hoefschoenen hebt, krijg je geen last van zand en schuurplekken...

clarissa ruijgrok schreef op maandag 16 februari 2009, 11:57:


Doen ze ook. Een andere manier van meten, en je kunt zetmeel ook een andere vorm geven (je hebt vast wel eens "gemodificeerd zetmeel" op een ingredientenlijst zien staan?) en scheikundig is het dan misschien geen zetmeel meer, maar als je lichaam het nog als zodanig verwerkt maakt het natuurlijk geen ene biet uit.


Tuurlijk wel! Maar dat is het hem juist! Zodra je die zaadjes uit hun context haalt, dan wordt het vergif. De suiker in een appel is ook niet zo slecht voor mensen, of uit een rietstengel, of weet ik veel wat. Maar haal het uit die appel, smijt de rest weg, en ineens heb je iets waar je tanden aan vergaan, wat je op termijn diabetes bezorgt, waar je dik van wordt, etc.

In de natuur zal een paard nooit een muesli tegenkomen. Allemaal graanproducten door elkaar, allemaal opengestoomd, met de stengels en alles wat erbij hoort eraf. Daar kan het paard dus niet goed tegen. Enne, er is nogal verschil tussen graszaad en voor menselijke consumptie opgefokte mailskorrels. Als je dat niet gelooft moet je maar eens brood gaan bakken van graszaadjes.


Ook hier weer is er een levensgroot verschil tussen een boomwortel of een knaloranje, speciaal voor hun zoete inhoud, gekweekte winterwortelen. Maak maar eens hutspot van boomwortels, dan ontdek je het verschil!


Dan zullen ze eerst eens net zoveel winst moeten gaan maken als de brokjesfabrikanten. En dat zie ik nog niet zo snel gebeuren...

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Monique Meijer schreef op maandag 16 februari 2009, 14:47:


Prachtig!

M niek