Ilma Meijer schreef op dinsdag 17 februari 2009, 1:23:
> eddy DRUPPEL schreef op maandag 16 februari 2009, 23:32:
>
>> Peet schreef op maandag 16 februari 2009, 22:44:

> van de groep...hoe doorbreek ik dat nu definitief. Het gaat
> zeker beter maar het is nog steeds aanwezig en dat is lastig.
>
>
Omdat een paard een geweldig geheugen heeft zal het in vergelijkbare situaties op een vaste plek blijven stilstaan.
Ik vind jouw oplossing een hele goede.
Toen ik Don net had kwamen we altijd voorbij een plaats in de weg waar een sloot onderdoor loopt, met hekken aan de zijkant van de weg. Een brug die helemaal niks voorstelt.
Al vanaf 30 meter was het aarzelen en staken, terug willen draaien.
Ben afgestapt en heb hem aan de hand over de brug geleid, de terugweg ging vanzelf. Ik heb dat nog 1 keer moeten doen, daarna liep hij over de 'brug' alsof hij er niet was.
Ik had ook vanaf 30 meter kunnen gaan knokken met hem natuurlijk en waarschijnlijk kunnen voorkomen dat hij ging steigeren en dwarse bokken geven en zo mogelijk die plaats nog 'gevaarlijker 'maken.
Don kennende was het dan niet in 2 keer opgelost geweest.