Hoi
Naar aanleiding van onderstaande eens gekeken bij een paar falabella's hier in de buurt. Ja dan is het toch moeilijker als bij onze Mookie, dat oogcontact. Verder waren ze zo beweeglijk dat je dacht even naar zijn oog te kijken en in een fractie van een seconde had je zijn kontje al in beeld. 'T zit ook zo dicht bij elkaar dan. Deze waren zo groot als een herdershond. Wel heel leuk, ze horen bij twee volbloeden en staan regelmatig met zijn vieren in de bak; van "kleine-collega-angst" is dus helemaal geen sprake.

groet Elsbeth

Ingrid den Ouden schreef op vrijdag, 20 februari 2004, 9:25:


20 jaar geleden werkte ik op een manege en na een half jaartje les op de manege kregen sommige kinderen na lang gezeur van pa, ma, opa of oma een pony. Pa en ma wisten niks van pony's dus niet te groot en shetlanders zijn toch kinderpony's?! Pony in een weitje en laat het kind maar rommelen. Soms ging het goed maar vaak zagen we ze toch terug op de manege: ze hadden een vals kreng gekocht.

Het moge duidelijk zijn dat ik denk dat het komt door opvoeding. Je ziet het ook bij die kleine schoothondjes. Waarom zou je die opvoeden, ze zijn zo lieieieieief.

groet Elsbeth

Marianne schreef op donderdag, 19 februari 2004, 23:39:

Hoi Marianne, Je hebt naar mijn mening het verhaal over join up goed verwoord. Kan ik helemaal achterstaan. Ik werk op dezelfde manier.
Heb zelfs 1 keer de ervaring gehad bij een paard dat de join up volgens Monty Roberts te heftig bleek. Het paard is daarna een tijd heel argwanend geweest, terwijl het daarvoor niet zo was. Het is heel verschillend hoe je het per paard kunt oppakken. Ik vind ook dat je bij de ene iets meer Parelli werk kunt doen terwijl de ander veel meer gebaat is bij een meer Voest methode. Gelukkig zijn niet alle paarden hetzelfde, anders zou het maar een saaie bedoening worden. "allemaal op dezelfde manier programmeren en rijden maar" Gelukkig werkt het niet zo. Wat ik wel vind is dat er tegenwoordig zoveel gepresteerd moet worden, als je bijv. geen wedstrijden kunt rijden, dan is het paardrijden al niet meer zo leuk, maar voor mij is rijden niet het belangrijkste. De omgang en verzorging met mijn paarden staan voorop. Ik kan van een bosrit genieten, maar ook net zo hard van een uurtje grondwerk in de bak terwijl er een hele fijne communicatie door ontstaat. Ik doe al jaren vrijheidsdressuur met de paarden, het allermooiste is dat ze zelf gaan meedenken en iets nieuws creeren. Waarom?? Omdat ze er zo'n ontzettende lol aan hebben. Jaren geleden heeft er eens een artikel gestaan in de ik meen Libelle, dat weekblad. Dat ging over Klaus Hempling, en Pipar de Ijslander van Walty Dudok van Heel. Zij had dat paardje allerlei kunstjes aangeleerd(vrijheidsdressuur) en hadden daar samen heel veel lol aan. Zij ging naar Hempling en kreeg te horen dat ze helemaal fout bezig was met haar paard en dat hij door de vrijheidsdressuur doodongelukkig was geworden. Walty heeft zich dat toen heel erg aangetrokken. Jammer, Want haar Pipar deed alles op stem en lichaamstaal. Ik bedoel hier mee te zeggen: als ik van Hempling moet uitgaan moet ik dus acuut stoppen met vrijheidsdressuur. Ik doe het nu zo'n 20 jaar, alles met stem en lichaamstaal er komt geen zweep of kluister aan te pas. De paarden kunnen o.a. spaanse pas, knielen, plie, doodliggen en op een evenwichtsbalk van het ene naar het andere postement lopen. Als ik zo'n postement 40 en 70cm. hoog gewoon in de bak zet en er bij wegloop, gaan ze er uit eigener beweging opstaan en blijven soms wel een kwartier lang staan. Als ze het niet leuk zouden vinden lieten ze het wel achterwege. Kijk ik dan naar Parelli dan zie ik dat hij er ook wel vrijheidsdressuuroefeningen in heeft zitten.
Mijn advies, ga niet van een bepaalde persoon of methode uit, maar kijk wat je paard en jijzelf leuk vinden en wat op jullie combinatie het best van toepassing is. Het allerbelangrijkste: GENIET SAMEN
Groetjes Henny

elsbeth flipsen schreef op vrijdag, 20 februari 2004, 10:15:


Hoi Elsbeth, je bent me net voor met reageren, want ik wilde ook het vergelijk maken met de kleine hondjes. "Grote honden moeten opgevoed, maar ach die kleintjes zijn zo wel te hanteren" Fout fout fout, Er zijn zoveel mensen die van de kleine hondenrassen veel meer tolereren dan van de grotere. En eigenlijk is dat wel logisch. Als "fifi" hap zegt komt het nog niet zo aan, Maar als "nero" hap zegt heeft dat fikse conseqenties. "fifi" is met haar paar kilo, ondanks dat ze aan de lijn trekt wel te hanteren maar als "nero" met zijn 30 kilo aan de lijn gaan hangen wordt het toch wel heel vervelend. Idem is het met shetlanders en grotere rassen. Door hun formaat en uitstraling zijn ze toch zo vertederend, en worden ze vaak als kinderpony aangeschaft. Hoe moeten kinderen nou zo'n pony op de juiste manier opvoeden? Terwijl wij als volwassenen al moeite hebben om een klein hondje op de juiste manier op te voeden!!! De opvoedings- en gedragsregels zijn voor zowel klein als grote formaten gelijk. Daar komt nog als extra bij dat een shetlander buitengewoon intelligent is. Als zo'n kind dan regelmatig naar haar verzorgpony gaat, gaan er meestal zakken vol lekkernijen mee. Pony's worden geconditioneerd op lekkers, en gaan hun eigenaressen zien als wandelende voerautomaten. Komt het dan niet snel genoeg dan wordt er gehapt of gemept. Bingo. Even voor alle duidelijkheid, ik wil hier niet alle kinderen of volwassenen met kleine hondjes over 1 kam scheren hoor. Ik ken ook keurig opgevoede kleine hondjes en ik heb ook ontzettend leuke en lieve shetlanders gekend, maar helaas is een groot deel gewoon verpest.
Groetjes Henny

Leuk al die reakties op mijn ‘shetten’- vraag!
Ik zie wel dat ik niet ‘zomaar’ wat in huis ga halen! Gek eigenlijk dat je, als je zelf in de grote paarden zit, voorbij gaat aan het potentieel van de kleintjes. Ik kom er ook niet mee in kontakt normaal gesproken met uitzondering van twee kleintjes die ik op ’t land van onze achterburen lopen: een witte en een vosje. Vermoedelijk zouden jullie collectief kwaad worden als je die zou zien – ze lopen onder alle omstandigheden buiten, zomer en winter ( da’s natuurlijk wel fijn en ze kunnen verschillende temperaturen denk ik goed verdragen) maar, er wordt nooit bijgevoerd, geen mens kijkt naar ze om – afgelopen zomer was een van de paardjes zó hoefbevangen dat-ie écht niet meer op de pootjes kon staan en dagenlang bleef liggen..
Toen ben ik er wél op afgestapt en heb op zo diplomatiek mogelijke manier ( in zo’n kleine boerengemeenschap moet je dat voorzichtig aanpakken!) wel gezegd dat ik dacht dat z’n pony ziek was en dat we misschien maar beter even zouden kunnen kijken. Reaktie: Oh ja? Is me helemaal niet opgevallen.. en ja, inderdaad: de pony was aangeschaft omdat het zo leuk leek voor de dochter ( toen 4 jaar!!!!), maar ja – ze vond ’t blijkbaar niks en werd er verder niet meer naar gekeken.
Tja, sommige mensen!!

Groets, Marianne

Hoi allemaal,

Ik heb het nu een tijdje aangezien, maar ik ga Spunky toch verkopen...
Reden is dat ik gewoon zelf geen tijd meer voor hem heb, al mijn tijd
gaat in Tamara en in de studie zitten en ik vind dat toch zielig. Ik
heb hem toendertijd ook als maatje voor Tamara gekocht, maar Tamara
staat nu toch met 3 andere merries en Spunky en Tamara kunnen de
laatste tijd ook niet echt super met elkaar overweg. De wei elke keer
in tweeen delen en afzetten alleen voor Spunky is ook een heel gedoe
want 9 van de 10 keer is de afzetting de volgende dag weer kapot
gelopen. Dus heb ik besloten om hem te verkopen, ik heb er geen haast
mee overigens, want ik wil wel dat hij goed terecht komt. Dus ik doe
het lekker rustig aan en laat die meiden voorlopig lekker met Spunky
bezig zijn.

Dus ja, als iemand nog iemand weet die een ondeugende Shetland ruin
wil, betuigd, bereden en 100% verkeersmak? Nadeel is wel dat hij gaat
schuren bij verveling...en dat hij vrij sterk is hihihi...

Groetjes,

Linda

henny wittenaar schreef op vrijdag, 20 februari 2004, 11:18:

Hoi,
Ja helemaal mee eens. Ik vind kleine hondjes over het algemeen ook maar "krengetjes", net wat Karen van shetlanders vindt. Althans over het algemeen. In onze familie zitten 2 schatten van kleine hondjes en wij hebben zelf een lieve shetlander (die wel kan schooien als de beste).
Toch lopen er op onze manege 2 shetlanders dagelijks hun rondjes en ze zijn de lieveling van alle kinderen. Vooral de kleine Blacky, die kan werkelijk niet stuk. Die is ook absoluut niet te koop, al bieden ze er goudgeld voor. Terwijl ik zeker weet dat onze pony juist heel vervelend zou gaan worden als er op die manier met haar om werd gegaan (en ze in een stand aan de ketting moest staan). Gelukkig zijn er ook nog "suffige" shetlanders.

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op vrijdag, 20 februari 2004, 13:01:
Hoi,
Ken nog zo'n verhaal; pony Blacky van onze buren (ook een shet). Die mensen, totaal geen verstand van paarden, hadden een klein geitenweitje bij hun pas gekocht huisje en wilden daar een groot paard op gaan zetten. Raakten met mij in gesprek, bleken 10 rijlessen gehad te hebben lang geleden in Canada en wat ik ervan vond. Nou ik raadde ze aan eens bij mijn shet te komen kijken en zoeentje wilden ze toen ook; om te beginnen, maar het liefst voor niks.
Na enig zoekwerk vonden ze er nog eentje ook, voor bijna voor niets. Blacky stond op een manege in een donker stalletje. Was van een kind, maar die vond haar paardje niet lief, en dus werd er niets mee gedaan. Uit medelijden bracht de eigenaar van de manege de pony wel eens even naar buiten, maar hij werd nooit verzorgd en werd in de uiterste (donkerste) stal gezet. Toen hij aankwam was hij moddervet, helemaal wit van het huidvet (is zwarte pony) en hoeven van hier tot Tokio. Niet normaal hoe die pony eruit. O ja en bang en vals. Maar bleek al snel waarom. Hij werd zo'n beetje de trailer uit gemept en later ook weer van de wei af geschopt (door oude eigenaar).
Gelukkig mocht ik me ermee bemoeien later, en kreeg hij betere verzorging, ondanks dat zijn nieuwe eigenaren nog geeneens hooi en stro uit elkaar konden houden. Zijn hoeven werden bekapt, hij kreeg een dieet en werd eens geborsteld. Zijn valsheid bleek door angst te komen, want hij is juist heel lief, alleen heel snel van streek als je even lelijk tegen hem doet (tegenover gestelde van mijn pony).
Bleek hij ook nog stamboek te zijn (tatoeage in zijn mond). Dus god weet wat die pony al heeft meegemaakt in zijn jonge leventje. Is waarschijnlijk ooit afgekeurd geweest en toen in de handel terecht gekomen. Erg zielig allemaal en je merkt het goed aan hem. Nu in de winter doen die mensen helemaal niets met die pony en is hij weer heel erg nerveus en bang. Zijn maatje Mickey hebben ze gratis gekregen. Die mensen dachten een te dikke ruin gekocht te hebben, dat een zwangere merrie bleek te zijn. En toen het veulen er was wilden ze dit zo snel mogelijk kwijt. Dus na 2,5 maand stond Mickey al daar. Veel te vroeg van de moeder gehaald. Hij zocht steeds steun bij Isabella, die hem in het begin ook nog toeliet ook (nu niet meer).

Dus ja, sommige mensen ....

Groeten,
Ingrid

Linda schreef op vrijdag, 20 februari 2004, 15:15:
Hoi Linda,

Jammer dat je die keus moet maken, maar ja als ze geen dikke vriendjes meer zijn en je weinig tijd hebt, kan ik het me wel voorstellen.

Ook jammer dat ik nu nog niet zeker weet of ik een tweede pony erbij mag. Maar ja, daarbij kan Isabella het niet zo goed met de mannen vinden. Maar het valt me wel op dat dit alleen voor zwarte "mannen" geldt. Laatst kwamen we ook weer een shetlandhengst tegen en ze duwde mij gewoon de andere kant op en keek hem beslist niet aan.
Ze is echt ooit mishandeld hoor ...

Veel succes met het vinden van een lief baasje.

Groeten,
Ingrid

Hoi Ilona, bij deze een supercompliment voor jullie site!!!! Geweldig
mooi!Leuk dat jullie zo actief zijn!! Groetjes ook aan Frans Ineke.
Frederik Hendriklaan 16
8448 ME Heerenveen
tel: 0513-610744
mob: 06-20227454

Ingrid den Ouden schreef op vrijdag, 20 februari 2004, 15:40:


Ja, Spunky kreeg vandaag weer een flinke knauw van Tamara zeg...en ze jaagt er vaak ook gewoon achteraan. Dat is ook niet leuk voor Spunky natuurlijk. Gelukkig heb ik hem zelf nog niet zo heel lang, dus ben nog niet zo erg gehecht aan hem, maar toch...tis wel sneu.


---Hahaha, nou, Spunky is wel een doordouwertje hoor
Hij is natuurlijk wel geschikt om met de kar te rijden en 100% verkeersmak hihihi...Spunky is natuurlijk een vosje, maar ja, wel een half kaal vosje vanwege het schuren
Dat vind Isabella waarschijnlijk nog gekker hahaha!


---Nou, ik denk het ook als ze zo op de mannen reageert...ik denk dat Spunky nu een afkeer krijgt van merries door Tamara hihihi...precies andersom dus


---Dank je...zal vast wel lukken. Ik heb geen haast en wil gewoon iemand die hem goed verzorgt...Spunky kan niet echt kiezen daarin dus zal ik dat voor hem doen, voorlopig hebben de meiden hun handen vol aan hem hihihi

Groetjes,

Linda

charset="iso-8859-1"
Content-Transfer-Encoding: quoted-printable

Hoi,

Omdat sommige mensen een paar mails van mij gemist hebben, ben ik er nu pas achter dat er twee forums naast elkaar lopen. Hier (=3D in mijn mailbox) krijg ik blijkbaar wel alles binnen, alleen wanneer ik een mail verstuur, krijgt de ene groep 'm wel en de andere niet? Waarom zijn er twee forums?
groetjes, Petra

Hier snap ik dus helemaal de ballen niet meer van…

Door een berichtje van Petra, dacht ik vanmorgen: kom, laat ik dan toch eens op Yahoo gaan kijken. Tot nu toe ben ik alleen maar op deze lijst (Paard Natturlijk) geweest en verder ben ik niet zo’n surfer.

Goed, ik heb NatPaard gevonden en bleek me te moeten inschrijven als member. Allemaal braaf gedaan. Terug naar NatPaard (na verificatie van e-mail adres enzo) en dan kan ik er niet inkomen, of de berichtjes lezen. Ondertussen begon er op mijn e-mail adres wel een stroom van berichtjes van NatPaard binnen te komen. Ik denk: ik probeer nog een keer naar die site te gaan en kijken of ’t nu lukt ( als ik berichtjes via de mail krijg, dan zal ik er toch wel geregistreerd zijn). Nee dus. ID en password nog een keer op ’t scherm en intussen had ik er zo genoeg van dat ik maar weer op de unsubscribe knop gedrukt heb. Gek genoeg blijf ik nu nog steeds berichten van die site ontvangen, maar ik kan er niets mee.

Enne.. ik geef ’t toe: ik ben de grootste computer sufkop die er rond loopt!

Wat moet ik nu? Ik wil gewoon PaardNatuurlijk en niet meer NatPaard! En ondanks mijn ‘trouw’ aan PN, lees ik nu telkens “niet ingelogd” IK WORD GEK!!!

Marianne

Hoi,

Ik ben nieuw op deze site en zweef zeg maar zo'n beetje tussen klassiek en natuurlijk. Ik ben nog geen mensen tegen gekomen die zowel b.v. Z-dressuur rijden en toch voor natuurlijk rijden kiezen. Als die er wel zijn graag je advies hoe je dat combineert !

Kathleen

Hoi Petra,

Je hebt waarschijnlijk op de Paard Natuurlijk site ( dus niet Yahoo) mijn berichtje gelezen over mijn computer-ellende. Hoe het ook zij, omdat ik nu nog steeds mailtjes krijg van de Yahoo-lijst, ondanks dat ik dat niet wil, zag ik een berichtje van “Maris” in antwoord op jouw mail. En las dus wat er met Jovarna aan de hand was.

Hoe gaat het nu met haar – is ze nog steeds kreupel? Wat ik uit jouw bericht niet begreep: loopt ze nu weer met ijzers ?? Aan het eind van je bericht schreef je dat ze nu 8 weken van de ijzers af is?

Als ze opnieuw beslagen is, dan kan de gevoeligheid/kreupelheid daar van komen (nageldrukking of vernageling) – als ze op blote voeten loopt kan het een kneuzing van de zool zijn of in het ergste geval een hoefzweer.

Een hoefzweer herken je zo: hoefwand duidelijk warmer ( en als je er met een visiteertang op knijpt, wat een veearts of hoefsmid zal doen) pijnlijk. Ook voel je bij een stevige ontsteking op de kogel de slagader die naar de onderhoef loopt, duidelijk kloppen. Bij een ‘gezonde’ voet voel je die meestal niet zo duidelijk.

Is het ernstig: nee, goed te behandelen en ja, als je er niks aan doet wél! Dus bij bovenstaande signalen, rap de veearts of hoefsmid erbij halen!

Groet, Marianne