Nathalie Lagasse schreef op vrijdag 13 maart 2009, 11:05:


Nee, sorry, ik had eigenlijk niet meer zozeer jou en Huppel voor ogen, kan ook niet, want ik was er niet bij.


Ik ben wel blij dat je dit op het forum hebt geschreven, want hier kunnen we allemaal weer van leren.

Isabel van der Made schreef op vrijdag 13 maart 2009, 11:53:



Ja, ik vind de strategieen van Inge en Piet ook heel leerrijk natuurlijk. En zolang we kunnen discussieren zonder dat er oorlog gevoerd wordt is het ook leuk.

Uiteindelijk zitten we hier allemaal al zo dicht bij elkaar, van opvattingen en werkwijze met paarden, het lijkt alsof het allemaal zo tegengesteld is maar dat is het niet. Tuurlijk zijn er (soms belangrijke) verschillen, maar er zijn veel meer gelijkenissen.

In Amerika bleek dat bijna alle parellistudenten daar door andere paardenmensen in hun omgeving als softies worden bekeken die hun paard te veel vrijheid en keus geven, het paard laten beslissen, enzomeer. Ze keken dus op dat hier (op PN) de parelli-ers juist bijna als dierenmishandelaars worden beschouwd.

Nathalie Lagasse schreef op vrijdag 13 maart 2009, 11:17:


Zet er is zijn achternaam bij als je wil .Sebiet worden we nog aan elkaar gelinkt !

Inge Teblick schreef op vrijdag 13 maart 2009, 9:53:

Zet je deze in de wiki pagina van de itclicks site?!
Is een vraag dat vaak terugkomt en ik vind je antwoord allesomvattend eigenlijk!

Piet schreef op vrijdag 13 maart 2009, 11:05:


Hoi Piet, ik zie dit nu pas, en ik begrijp je verontwaardiging! Daar ging het gelukkig niet over, over straffen omdat ze niet deed wat ik vroeg, nee het ging er over om haar van me af te hebben, uit mijn ruimte, waar ze steeds weer in (en op mij) kwam denderen met al haar poezelige 500kg tweejarigheid. Dat was het enige dat Eddy (Modde) me als opdracht gaf, 'houdt haar van je af, zet haar achteruit, eind van het touw' (twee meter ver), hij vroeg niet dat ze recht achteruit moest, in een bepaalde richting, geen moeilijke dingen. En het lukte me met m'n bridge en m'n voertas niet. We stonden op drie meter van Lolita toen. Duidelijker nu? Huppel vond het alleszins ineens erg duidelijk, bleef staan, ontspande, oortjes op Eddy (en dan meteen op mij, want ik kreeg het touw alweer terug) en toen werkten de dingen van thuis weer wel, en lukten er zelfs dingen die thuis nog niet lukten. Niet dat ze vanaf dan ineens het perfect rustige paard was, maar het was toch een enorme ommezwaai.

En nee, ik wil geen reclame maken voor je paard zomaar af te rossen als ie 'het niet doet'. Je hebt gelijk dat je daarvoor waakt. En dat jij het ten alle tijde zonder druk kan vind ik bewonderenswaardig. Net zoals ik Nick bewonder om het consequente niet meer rijden op zijn paard. Maar mijn keuzes zijn momenteel anders. Misschien wel egoistisch.

Nathalie Lagasse schreef op vrijdag 13 maart 2009, 14:12:


Ik wil er verder niet op in gaan, het dreigt uit te lopen op waarmee ik mijn eerste reactie begon.
Ik kan niet ten alle tijde zonder druk. Ik kan het hier nog 80 keer schrijven, maar de nuancering wordt blijkbaar maar niet gelezen.
Bij therapeutisch rijden a la de Bodt laat ik soms zelfs flink veel druk gebruiken, gewoon omdat een paard het soms lastig, moeilijk, misschien wel wat pijnlijk vindt de opdracht uit te voeren. En dan mòet ie wel eens eventjes. Mijn beenopdrachten zijn druk, mijn teugelopdrachten kunnen druk bevatten en als het uit de hand loopt zoveel als nodig.
Maar ik train zonder druk omdat je om iets aan te leren geen druk nodig hebt, dan hoef je het namelijk ook niet als beloning te zien als je druk laat vallen.
Jammer dat ik het filmpje wat ik vanmorgen vroeg zag niet gelinkt heb hier. Was eigenlijk een heel mooi voorbeeld van iets aanleren en op cue zetten.
Een mevrouw vraagt haar paard met een target om het hoofd en hals in te buigen, ze clickert tot het paard het goed kan.
Daarna pakt ze het leidtouw en begeleid het hoofd opzij, nog steeds clickerend. De lichte druk van het doorhangende touw is de cue waarop het paard het voortaan zal doen, ipv achteruit te lopen zoals het in het begin het geval was.
Als je dat ook niet wilt moet je op stemhulpen werken.
Dat moet kunnen, het paard van de vroegere melkboer ging en stopte perfect terwijl hij alvast aanbelde bij de volgende deur.
Als we aan het hooien waren of bieten laden voldeden stemopdrachten ook prima, utom en èrom, links en rechts werkten ook, drrrraf werkt ook, dus waarom zou de rest niet werken.
Ik heb me er echter niet op toegelegd.
Druk van mijn benen, handen en zit is druk. Maar het aanleren gebeurt drukvrij, totdat het paard het kan en niet een kant opgetrokken of geduwd wordt om dat achteraf te bevestigen en dan het paard weer 'lichter'op de hulpen te krijgen.

Piet schreef op vrijdag 13 maart 2009, 9:17:


Wat als er nu een probleem in de hoge voet zit? Het paard daarnaar gaat lopen, scheve bespiering ontwikkelt en de overbelaste hoef dus platter en de onderbelaste steiler wordt?
Wat als je in zo'n geval verder blijft rijden(al rechtrichtend) zonder het vermeende probleem in de voet op te lossen?

Piet schreef :


En hoe denk je dat zo'n oude melkboer anno 1935 z'n paard geleerd heeft bij elke deur te stoppen? Of dat boerenpaard in draf zetten? Ik denk niet dat zo'n melkboer meerende of al voedselbelonend ging wachten totdat dat paard spontaan in draf ging.

Groet, Pien