van lennep schreef op maandag 23 maart 2009, 9:12:


Kijk hier maar eens naar... http://www.youtube.com/watch?v=9Dx91mH2voo

Gr Esther

van lennep schreef :


Precies. En het is dat magische moment dat paardeneigenaars/socalled trainers dan telkens weer willen beleven en dus moet het paard keer na keer gejoinupped worden waarbij voorbij gegaan wordt aan alle andere voorafgaande tekenen van onderwerping (zoals Esther er al een paar hierboven omschrijft).

Als het al nodig mocht zijn om een paard te joinuppen totdat-ie zich overgeeft dan moet dat onder deskundige begeleiding en binnen één sessie geregeld zijn en niet steeds weer voor de fun van de paardeneigenaar om e i n d e l i j k eens een braaf onderworpen en meewerkend paard te ervaren. Want het is inderdaad magisch om je paard zo dichtbij je te voelen; veel mensen ervaren dat maar zelden.
Echter als je er een join up voor nodig hebt om je paard zover te krijgen (dwingen) is er toch iets niet helemaal in de haak in de communicatie tussen die mens en dat paard.

Het ziet er allemaal heel vertederend uit wanneer dat grote machtige paard jou uit 'vrije wil' líjkt te volgen maar in feite heb je hem in een hoek gedouwd waarbij hij niks anders kan dan jou volgen om uit die hoek te mogen komen.

Groet, Pien

Anja Seijn schreef op maandag 23 maart 2009, 7:58:


Een joint up, is een gewricht vanboven ! !

Spirithorses schreef op maandag 23 maart 2009, 10:00:


Niet helemaal mee akkoord ! Dat een join up "soms" noodzakelijk kan zijn om een initiele vertrouwensband te creeren en dat dit beperkt moet blijven tot een "once in alife time" gebeuren is eignelijk altijd de intentie geweest van Mr Roberts.Dat er sprake zou zijn van een overgave en in een hoekje gedwongen totdat het paard er uit komt naar de persoon des onheils toe .Is verkeerd .Een paard gaat nooit naar een persoon ,dier ,voorwerp toestappen als het hier bang van is .Tijdens de vrije sessies met Aram ,Ilias en Lucero gebruik ik dikwijls de roundpen om lead changes te vragen door de cirkel van hand te veranderen enz . Ik stuur ze dan ook initieel van me weg om ze erna terug te vragen .Bij Lucero ,die soms gewoon op zijn plek blijft staan en zo zegt "MAKE ME GO AWAY" gebruik ik dan ook effe het zwieptouw . Bij Aram en "The big White" gewoon een hand die wijst en het lichaam in de juiste richting gedraaid . Zo kan je bv de techniek van de join up gebruiken om vrijheidsdressuur te oefenen alhoewel er dan van samekken en hoofd laag geen sprake is .Ik zie het weglopen van een een paard of het niet willen terugkomen naar die persoon als een vorm van gebrekkige communicatie maar soms ook van arrogantie van het paard !! En hierin kan het werk in de roundpen a la Mr Roberts een hulp zijn .Zo nu terug in de stormwind weides slepen . Daarna mijne witte conditietraining, bergjes lopen .

eddy DRUPPEL schreef op maandag 23 maart 2009, 11:10:

hm, sAmekken is natuurlijk smekken

van lennep schreef op maandag 23 maart 2009, 9:19:


Ik krijg hier een goudviskom-associatie bij. Dit is waarom anderen een vierkante picadero eerlijker vinden.
Monty zegt: in de kudde stuurt de leidmerrie een ander paard de kudde uit wanneer het zich misdraagt. Hier zitten 2 denkfouten in:
Is Monty een leidmerrie? Denkt hij dat het paard denkt dat hij een paard is?
Zelfde wat je op maneges hoort: ik mag best meppen, paarden meppen elkaar ook.
Tweede fout is, Monty stuurt paard weg de 'kudde' uit, straft het dus, maar misdroeg het paard zich op dat moment?
Paard raakt hier erg van in de war, hoor.
Vrij grondwerk kan wel, maar met een andere intentie. Die van samen opgaan, reageren op elkaar, wie leid wie, ritme en candans vinden. Dan wordt het samen dansen, zonder regels als; geeft het paard zich over, hij móet naar mij toekomen als ik me omdraai. Het grondwerk krijgt dan een hele andere kwaliteit, doel is contact maken.
wou k nog ff kwijt..

clarissa ruijgrok schreef op maandag 23 maart 2009, 11:13:


Fijn dat een nog meer ervaren persoon dan Roberts effe "zijn" fouten komt uitleggen !

eddy DRUPPEL schreef op maandag 23 maart 2009, 11:41:


Ik denk dat Clarissa het verschil tussen Robers en Hempfling uitlegt. Niet dat het gedrag van een paard niet als "overgave" op de constante druk die uitgeoefend gezien kan worden, maar bij de uitleg van het hele kuddeverhaal van Roberts stel ik ook een hoop vragen. Ik vrees dat zijn verhaaltje gewoon een goed gevonden marketing manier van achteraf uitleggen is omdat in feite dezelfde methode wordt toegepast bij het trailerlanden.

Piet schreef op maandag 23 maart 2009, 11:58:


Als Hempfling een paard krijgt dat agressief is of brutaal naar de mensen toe past hij net hetzelfde toe hoor , het heeft een ander vernislaagje gekregen maar in feite net hetzelfde . Ik ben het niet eens dat er een "constante" druk word uitgeoefend en als je het touwtje dat naar de achterhand word gegooid als druk aanschouwd wel dan mogen ze ten allen "gepaste" tijde "zo'n "druk " uitoefenen wat mij betrefd Wat véél belangrijker is is dat de druk onmiddelijk wegvalt als het paard goed reageerd . Beetje wat ik predik tijdens de rijlessen . En heeft ook weer te maken met de duidelijk consequente houding van de ruiter /trainer naar het paard toe . Als je doet wat ik vraag is er geen druk ,niks, en probeer ik je zo weinig mogelijk te hinderen in je bewegingen !

eddy DRUPPEL schreef op maandag 23 maart 2009, 11:10:


Dáár ben ik het geheel mee eens.
(Los)werken in de roundpen zoals jij hierboven beschrijft en wat wij beiden doen is iets anders dan join uppen en join uppen en join uppen wat velen doen om maar wéér dat magische volgen gevoel te ervaren zonder op de signalen van het paard te letten.
Heeft een ander doel mijns inziens

Groet, Pien, die net uit de stormwind komt, de winterharen van de paarden vliegen me om de oren hier.

Indy wordt sinds enige tijd door een therapeute behandeld wegens schade aan si-gewricht. Gaat prima, Indy is echt vooruit gegaan, ze kan op haar manier prima lopen. Zo kan ze bij wijze van spreken 100 worden.

Er blijft echter toch iets over waar ik niet goed de vinger op kan leggen. Indy kan bij vlagen niet goed bewegen, loopt als een jonge hond die zijn benen nog niet kan sorteren, is moe, gaapt verschrikkelijk, is apatisch, er loopt vocht uit haar neus en rechter oog. In haar ogen zie ik dat ze pijn heeft, maar ik kom er niet achter waar. Gewoon in een woord niet lekker. Dat houdt een paar dagen aan, dan is er niets meer aan de hand en Indy is gewoon weer Indy. Afgelopen week hadden we weer de symptomen, zelfs bouwvakkers in onze tuin konden haar interesse niet wekken. Normaal gaat ze opgewonden heen en weer lopen pruttelen. Gisteren was er niets meer aan de hand, weer de oude Indy.

Mijn moeder kwam met de opmerking dat Indy bij vlagen dezelfde symptomen vertoont als zij. Mijn moeder heeft jaren geleden de ziekte van Lyme opgelopen. Zij lijdt onder onverklaarbare vermoeidheid, tintelingen, gewrichts- en spierpijnen. Bij haar is er niets meer aan te doen, de besmetting ligt helaas al 20 jaar terug en toen was er nog niet veel van bekend.

Deze week zal ik er met mijn dierenarts over praten dat ik graag op Borreliose wil laten testen. Behandeling is waarschijnlijk niet meer mogelijk, omdat de besmetting al enkele jaren terug ligt. Maar we zullen zien, heeft ze Borreliose, dan hebben de terugkerende klachten tenminste een naam.

Hou jullie op de hoogte!

Groeten,
Monique

Ik probeer Pepper magnesium-chelaat te voeren, maar dat wil nog niet zo bijzonder lukken met water!
Nu las ik dat je ook een handje grasbrok kon wellen en dit mengen met de dosis magnesium.
Is de grasbrok van Hartog hiervoor geschikt? Kan het ook met lucerne?

Snoopy schreef op zondag 22 maart 2009, 13:06:


Haha, grappig!
Dat kan nog wel eens een goeie oneliner worden!
Tx.

Spirithorses schreef op zondag 22 maart 2009, 19:00:


Sorry Pien, het is intussen al zover...
Mag nu nog effe op het forum maar straks weer in het vies weer naar de paardjes...

Maar ik vermoed dat het goed is 'voor den hof'.

Liesje_Olli schreef op maandag 23 maart 2009, 8:10:


Je kan dit heel makelijk zelf hoor.
Gewoon met een vijl de scherpe randjes beetje ronder maken.
Kan je niks mee misdoen, zo'n beetje als je eigen nagels vijlen

jan.