Alweer petje af hoor!
Jij ben voor mij een groot voorbeeld van hoe het zou moeten zijn, van waar ik zelf ook moet naar proberen te streven.

Lena (Nathalie-Lolita-Huppelfan)

AMA schreef op dinsdag 24 maart 2009, 16:55:


Hoi Anne Marie,
Het ging vrij goed hoor! Van 't weekend nemen we ze terug eens onder handen, ga ik foto's nemen en ga nadien een verslagje maken voor hier op de site.

Tof om te horen dat dat oude hooi nu nog zo nuttig kan zijn.Graag gedaan dus! Intussen is het één grote stal geworden, kwestie van zo goed mogelijke faciliteiten te hebben tegen dat het veulen komt (Pasen nadert nu met rasse schreden).

Lena
Lena

zeeuwtje schreef op dinsdag 24 maart 2009, 14:44:


Ik zou een beslissing maken tussen verkopen of een verzorger zoeken. Verschillende fora afstruinen en een leuke advertentie zetten. Als het gaat om verkoop, kieskeurig zijn en alleen verkopen aan iemand waar je echt een goed gevoel bij hebt, iemand die haar koopt met de voorwaarde dat ze een natuurlijk bestaan kan leiden. En bijvoorbeeld in een contract vastgelegd dat mochten zij haar door omstandigheden ooit weg moeten doen, ze weer terug naar jou gaat.
En anders iemand zoeken die haar meerdere dagen per week kan verzorgen of leasen bijvoorbeeld. Er zijn echt wel mensen te vinden die heel graag met een paardje aan de slag willen, maar niet de mogelijkheid hebben om zelf een paard te kopen. Misschien duurt het wat langer om de juiste persoon te vinden voor een van beide opties, maar in principe staat ze bij jou goed, en is er wat dat betreft geen haast, toch?

Maria Delavega schreef op dinsdag 24 maart 2009, 17:33:


Ah het was niet negatief bedoeld, hooguit sceptisch. Maar ik ben sowieso sceptisch tegenover probiotica omdat ik niet denk dat het zo'n grote plaats in de geneeskunde zou mogen innemen als nu, maar goed dat is maar mijn bescheiden mening. Daarbij lijkt het mij zinvol eerst die wormen eruit te krijgen (en ik las nergens dat dat het plan was) voordat je er veel te dure probiotica in gaat stoppen...

Anja Seijn schreef op dinsdag 24 maart 2009, 13:04:


Namkje heeft het opgelopen in de stal , afgelopen tijd. Ze heeft het nog nooit eerder gehad.
Er zitten nu nog 3 korsten , verder helemaal niets.Dus dat verbeterd op dit moment goed met dit weer!
Maike heeft altijd wel wat plekjes , maar die heeft ook geen weerstand , en Tekla is bar en boos momenteel. Maar dat komt van binnen uit , en niet van de nattigheid.
Tekla zit al tijden niet goed in haar vel , en dat schijnt te komen van de entingen direct nadat ze is afgespeend.

Gr Esther

Ilona Kooistra schreef op dinsdag 24 maart 2009, 11:59:


Ze loopt inderdaad nog gevoeliger in droge periodes, dan zijn haar hoeven zo hard dat er niets meer meeveerd. Het grondwater dat ze krijgt is onderzocht en drinkbaar maar bij het hooi heb ik dat nog nooit laten doen. Dat lijkt me ook erg lastig want dat komt van verschillende weides en dan heb je ook verschillend hooi lijkt mij?
Ik zal morgen haar hoeven eens aftasten. Misschien moet ik dan toch eens aan hoefschoenen gaan denken. Toch vind ik het jammer dat het bij haar niet zo lukt en ook dat ik er niet achter kom wat de oorzaak van die gleuf is en haar slechte stralen vooraan.

van lennep schreef op dinsdag 24 maart 2009, 19:38:


Je bevestigt wat ik hoop: mok als gevolg van opstallen. Jeen zijn mok heb ik aardig onder controle en ik moet je heel eerlijk zeggen dat ik daar weinig tot geen moeite voor hoef te doen. Hij heeft ook een paar plekjes, maar ik heb er goede hoop op dat dit door continue buiten en 100% ruwvoer binnen enkele maanden tot nihil zal worden terug gebracht. Goed door borstelen om het luchtig te houden, je zou zijn behang eens moeten zien, echte bere-poten!
Euhhh ... hoe was je 2e rijles? Al aan het piafferen? )

Nathalie Lagasse schreef op maandag 23 maart 2009, 18:40:

knip

Leuk filmpje! lekker ontspannen haha. Dat Lolita met aleen haar voorbenen over de tonnen heen springt vind ik heel knap! Jullie samenwerking ziet er goed uit!

Arina

Anja Seijn schreef op dinsdag 24 maart 2009, 20:52:


Nee, dat was in mijn eerste les al

Gr Esther

Elfi Verbrugge schreef op dinsdag 24 maart 2009, 20:49:


Getest op "vervuilingen" of ook op mineraalhoeveelheden?. Heb je geproefd hoe het smaakt?


Ja, als je van veel stukken hebt, waarbij de grond ook nog weer wisselt dan is het verschillend inderdaad. Op zich ook minder reden om het te testen hoor want de kans dat er iets specifieks ontbreekt (of altijd teveel is), is dan toch al kleiner.


Misschien heeft ze een schimmel in de witte lijn zitten. Zo te zien niet erg hoog (dat kom je te weten door tegen de hoef te tikken en te luisteren of het overal hetzelfde klinkt en niet ineens holler).

Die stralen zul je naar alle waarschijnlijkheid een stuk beter krijgen als je van die speciale pads zou gebruiken, Heb je gekeken op die site die ik noemde? Daar hebben ze dunne pads met een driehoekje erop zodat het de straal mooi stimuleert. Landt ze op de hiel of op de toon?

Is haar manenkam mooi soepel zonder gekke verdikkingen? Kuiltjes boven de ogen ipv bollingen?

Anja Seijn schreef op dinsdag 24 maart 2009, 13:00:


Plezier...pffff , maar ik kon merken dat het al een stukje makkelijker ging.
Bepaalde bewegingen herkende mijn lichaam weer , en balans was een ietsiepietsie beter.
Ik had met deze les meer last van mijn stijfheid in mijn lichaam.
Ik moest vandaag allerlei bewegingen maken , met armen en benen ,en daarbij natuurlijk de druk op beide zitknobbels gelijk houden , breed en ''groeiend'' blijven zitten.
Gemerkt dat als ik me wat langer maak , bepaalde bewegingen veel beter en correcter lukken.

Een ding lukte me echt niet ; met mijn rechterhand mijn linker voet aanraken...hoe moet dat in godsnaam , zonder voorover van je paard te kukkelen?? Uiteindelijk lukte me dat ,met wat gesmokkel .

Ik voel dat ik spieren heb , langs mijn ruggewervels...
Helaas nu 9 dagen wachten op mijn volgende les.

Gr Esther

Ilona Kooistra schreef op dinsdag 24 maart 2009, 1:50:


Dat snoepjes-idee zit nog steeds tussen mijn oren, geloof ik, maar ik heb het de afgelopen weken behoorlijk onder controle. Ik geef helemaal niets. Jeen de grootste vreetschuur inspecteerde de eerste dagen nog wel regelmatig mijn jaszakken (daar kwam toch altijd wat uit?), maar die gewoonte heeft hij ook niet meer ... er zit namelijk niets meer in!
Hooi en water, geweldig rantsoen! Niet meer slepen met zakken voer, niet meer rekening houden met voertijden ... Nee, gewoon de hooikrat stampend vol gooien en dan heb je zoveel tijd over om andere dingen te gaan doen of om toch langer op een verjaardag te blijven zitten (zoals gisteravond). Best makkelijk hoor.

Nog even wat anders, ondanks dat ik dat appelazijn in huis heb, heb ik gisteren het magnesium-chelaat aangelengd met wat water, in een spuit opgezogen en aan Pepper verstrekt. Nou, het werkt hetzelfde als met azijn, dus ik ga het met water geven!

Geertje schreef op dinsdag 24 maart 2009, 18:38:


Katjes zijn nu ontwormd met Milbemax. Dit moet nog eens herhaald worden binnenkort.

Veulens hebben in feite al een pot in poedervorm binnen, op aanraden van m'n veearts dan nog wel...
Die had een paard met heel ernstige diarree erdoor gekregen met dit produkt.
Nu heeft ze inderdaad geen diarree meer, maar of dit door dit produkt komt weet ik dus niet.
Prolisan schijnt nog beter te zijn omdat het in vloeibare vorm is en nog betere werking heeft, daarom wou ik er graag wat meer over weten...inderdaad dus vooraleer ik het geef. Ik geef ook niet zomaar gelijk wat, daarom vroeg ik hier ook in de eerste plaats naar ervaringen, maar blijkbaar heeft niemand hier ervaring mee...ben nog geen gram wijzer geworden . Ik weet heus ook wel dat ik niet zomaar iets moet geven en dat eerst veearts erbij moet komen, onderzoek moet doen, blablabla, maar da's allemaal al gebeurd.
Zelf uittesten zal de boodschap zijn en als het bij mij werkt...

Aah.... mijn mond valt open Dit herken ik in mijn merrie. Ondanks omstandigheden (afgelopen jaar hengstveulen, laagste in rangorde, kleine maar niet prettige groep, alles wel 100% natural) blijft ze me zeggen dat ze niet lekker in 'r vel zit.
Tanden zijn gedaan; het ging weer even goed.
Een of andere 'vieze' kuur gehad van de normale dierenarts (die niets kon vinden), die inderdaad hielp totdat ermee opgehouden werd. Homeopatische behandeling veel sneller en veel langduriger effekt.
Chiropraktie voor d'r rug, een en ander weer rechtgezet.
Een Pferdeosteopathin behandeld 'r ook voor verspande spieren en wat andere dingen.

Echter heeft ze nog steeds last van
- mager blijven ondanks dat ze best veel krijgt.
- verdikte luchtblaas/speekselklier achter kaak/onder oor (zie http://www.nerdette.org/gallery/mur20090214/IMG_2587, door dikke vacht niet echt goed te zien)
- lusteloosheid, ze lijkt soms wel 'op' maar is pas 12.
- soms geel, meestal wit 'snot' uit 'r neusgat. Heb de openstalbezitter gevraagd om op de grond te voeren.
- pijnlijke schouder spieren
- soms last van schilferige korstjes, droog, geel en wat dikker. Kan van maneneczeem zijn, maar dit zit op buik en kin.
- soms lijkt ze wel doof,of last te hebben van 'r oren. (kan oostindisch zijn, het woord 'peen' hoort ze wel). Maar bijv.: Met het nieuwjaarsvuurwerk renden 3 paarden door de paddock als een idioot. Zij kwam even uit de box, keek even en ging toen weer terug toen ze omvergelopen werd. (ze is wel enorm cool en bomproof)
- het vlammetje in 'r oog ontbreekt en dat mis ik zo.

We wonen hier (Bergstrasse , Odenwald, Duitsland) in een zeer tekenrijk gebied (het weer is hier ook zo lekker met inderdaad kans op borreliose en FSME. Heb bergen teken uit 'r vel gehaald en sommige waren helaas niet weg te halen. Werden dikke bobbels.

In ieder geval gaat meneer terror, haar hengstveulen van 9 maanden volgende maand naar een wei met maatjes en kan zij haar hart weer ophalen op een wei met echt groen vers gras :) Hoop dat het 'r dan weer beter gaat en 'r humeur weer een beetje opgevijzeld wordt. Wel weer teken natuurlijk, maar eens besmet blijft besmet.

Zou je alsjeblieft je bevindingen kunnen posten hier, hopelijk help je ook mijn paard hiermee.

Alvast dank, namens Sharmenta & Nicole
http://www.nerdette.org/gallery/arabs

muratah schreef op woensdag 25 maart 2009, 12:38:


Hallo,

Momenteel ben ik nog bezig internet af te struinen op zoek naar informatie, al weet ik al wel dat het voor Indy geen nut meer heeft.

Bij Indy is het probleem dat het ongeveer drie jaar geleden is dat de problemen begonnen, gezien de symptomen zit ze in het derde en laatste stadium, de klachten zijn chronisch geworden. Behandeling bij acute symptomen is wekenlang (3-7 weken) elke dag antibiotika spuiten, met als groot risico hoefbevangenheid, het hele lichaam doorelkaar, waardoor een lange periode van herstellen zal volgen - tot de volgende aanval volgt, want die volgt in de meeste gevallen. Slechts enkelen herstellen volledig.

Een bloedtest biedt helaas geen zekerheid, een paard is ook positief indien het er wel mee in aanraking gekomen is, maar geen ziekteverschijnselen vertoont.

Ik heb met mijn vriend en mijn dierenarts overlegd. We hebben besloten niets meer te doen, Indy krijgt haar geliefde behandelingen door haar therapeute wegens si gewricht en blijft bij ons zolang het paardwaardig is.

Enkele dagen geleden was het bar en boos, op dit moment gaat het weer erg goed met haar, niets meer aan de hand. Indy heeft al teveel meegemaakt, teveel troep binnengekregen met al haar kwalen. De zware antibiotica behandelingen (die waarschijnlijk niet eens meer aanslaan, werken in het gunstigeste geval tijdelijk, het komt steeds weer terug, je moet gelijk in het begin behandelen) wil ik haar niet aandoen. Op het gras mag ze tijdens die behandelingen ook eigenlijk niet, wegens groot gevaar van hoefbevangenheid. Je lost het ene probleem tijdelijk op en krijgt er een ander voor terug.

Nee, we laten het zo. Lekker wandelen, af en toe een stapritje als ze aangeeft dat het kan en verder fijn op het weiland. Wordt het zo erg dat ze niet meer mee kan wandelen, zoek ik een weidemaatje voor haar (shetlanderformaat), dan moeten we het risico maar nemen dat de schouderblessure haar binnen enkele weken fataal wordt.

Klinkt misschien erg pessimistisch, maar ik ben blij dat de puzzelstukjes nu eindelijk op hun plaats vallen. Ik heb jarenlang de symptomen bestreden met verschillende therapeuten en medicijnen. Geen wonder dat de klachten steeds weer terug kwamen.

Ik hoef niet meer te zoeken of mezelf verwijten te maken dat ik iets niet goed gedaan heb. Het voelt goed! We zien wel wat de toekomst brengt.

Groeten,
Monique