Geertje schreef op dinsdag 24 maart 2009, 18:38:


Katjes zijn nu ontwormd met Milbemax. Dit moet nog eens herhaald worden binnenkort.

Veulens hebben in feite al een pot in poedervorm binnen, op aanraden van m'n veearts dan nog wel...
Die had een paard met heel ernstige diarree erdoor gekregen met dit produkt.
Nu heeft ze inderdaad geen diarree meer, maar of dit door dit produkt komt weet ik dus niet.
Prolisan schijnt nog beter te zijn omdat het in vloeibare vorm is en nog betere werking heeft, daarom wou ik er graag wat meer over weten...inderdaad dus vooraleer ik het geef. Ik geef ook niet zomaar gelijk wat, daarom vroeg ik hier ook in de eerste plaats naar ervaringen, maar blijkbaar heeft niemand hier ervaring mee...ben nog geen gram wijzer geworden . Ik weet heus ook wel dat ik niet zomaar iets moet geven en dat eerst veearts erbij moet komen, onderzoek moet doen, blablabla, maar da's allemaal al gebeurd.
Zelf uittesten zal de boodschap zijn en als het bij mij werkt...

Aah.... mijn mond valt open Dit herken ik in mijn merrie. Ondanks omstandigheden (afgelopen jaar hengstveulen, laagste in rangorde, kleine maar niet prettige groep, alles wel 100% natural) blijft ze me zeggen dat ze niet lekker in 'r vel zit.
Tanden zijn gedaan; het ging weer even goed.
Een of andere 'vieze' kuur gehad van de normale dierenarts (die niets kon vinden), die inderdaad hielp totdat ermee opgehouden werd. Homeopatische behandeling veel sneller en veel langduriger effekt.
Chiropraktie voor d'r rug, een en ander weer rechtgezet.
Een Pferdeosteopathin behandeld 'r ook voor verspande spieren en wat andere dingen.

Echter heeft ze nog steeds last van
- mager blijven ondanks dat ze best veel krijgt.
- verdikte luchtblaas/speekselklier achter kaak/onder oor (zie http://www.nerdette.org/gallery/mur20090214/IMG_2587, door dikke vacht niet echt goed te zien)
- lusteloosheid, ze lijkt soms wel 'op' maar is pas 12.
- soms geel, meestal wit 'snot' uit 'r neusgat. Heb de openstalbezitter gevraagd om op de grond te voeren.
- pijnlijke schouder spieren
- soms last van schilferige korstjes, droog, geel en wat dikker. Kan van maneneczeem zijn, maar dit zit op buik en kin.
- soms lijkt ze wel doof,of last te hebben van 'r oren. (kan oostindisch zijn, het woord 'peen' hoort ze wel). Maar bijv.: Met het nieuwjaarsvuurwerk renden 3 paarden door de paddock als een idioot. Zij kwam even uit de box, keek even en ging toen weer terug toen ze omvergelopen werd. (ze is wel enorm cool en bomproof)
- het vlammetje in 'r oog ontbreekt en dat mis ik zo.

We wonen hier (Bergstrasse , Odenwald, Duitsland) in een zeer tekenrijk gebied (het weer is hier ook zo lekker met inderdaad kans op borreliose en FSME. Heb bergen teken uit 'r vel gehaald en sommige waren helaas niet weg te halen. Werden dikke bobbels.

In ieder geval gaat meneer terror, haar hengstveulen van 9 maanden volgende maand naar een wei met maatjes en kan zij haar hart weer ophalen op een wei met echt groen vers gras :) Hoop dat het 'r dan weer beter gaat en 'r humeur weer een beetje opgevijzeld wordt. Wel weer teken natuurlijk, maar eens besmet blijft besmet.

Zou je alsjeblieft je bevindingen kunnen posten hier, hopelijk help je ook mijn paard hiermee.

Alvast dank, namens Sharmenta & Nicole
http://www.nerdette.org/gallery/arabs

muratah schreef op woensdag 25 maart 2009, 12:38:


Hallo,

Momenteel ben ik nog bezig internet af te struinen op zoek naar informatie, al weet ik al wel dat het voor Indy geen nut meer heeft.

Bij Indy is het probleem dat het ongeveer drie jaar geleden is dat de problemen begonnen, gezien de symptomen zit ze in het derde en laatste stadium, de klachten zijn chronisch geworden. Behandeling bij acute symptomen is wekenlang (3-7 weken) elke dag antibiotika spuiten, met als groot risico hoefbevangenheid, het hele lichaam doorelkaar, waardoor een lange periode van herstellen zal volgen - tot de volgende aanval volgt, want die volgt in de meeste gevallen. Slechts enkelen herstellen volledig.

Een bloedtest biedt helaas geen zekerheid, een paard is ook positief indien het er wel mee in aanraking gekomen is, maar geen ziekteverschijnselen vertoont.

Ik heb met mijn vriend en mijn dierenarts overlegd. We hebben besloten niets meer te doen, Indy krijgt haar geliefde behandelingen door haar therapeute wegens si gewricht en blijft bij ons zolang het paardwaardig is.

Enkele dagen geleden was het bar en boos, op dit moment gaat het weer erg goed met haar, niets meer aan de hand. Indy heeft al teveel meegemaakt, teveel troep binnengekregen met al haar kwalen. De zware antibiotica behandelingen (die waarschijnlijk niet eens meer aanslaan, werken in het gunstigeste geval tijdelijk, het komt steeds weer terug, je moet gelijk in het begin behandelen) wil ik haar niet aandoen. Op het gras mag ze tijdens die behandelingen ook eigenlijk niet, wegens groot gevaar van hoefbevangenheid. Je lost het ene probleem tijdelijk op en krijgt er een ander voor terug.

Nee, we laten het zo. Lekker wandelen, af en toe een stapritje als ze aangeeft dat het kan en verder fijn op het weiland. Wordt het zo erg dat ze niet meer mee kan wandelen, zoek ik een weidemaatje voor haar (shetlanderformaat), dan moeten we het risico maar nemen dat de schouderblessure haar binnen enkele weken fataal wordt.

Klinkt misschien erg pessimistisch, maar ik ben blij dat de puzzelstukjes nu eindelijk op hun plaats vallen. Ik heb jarenlang de symptomen bestreden met verschillende therapeuten en medicijnen. Geen wonder dat de klachten steeds weer terug kwamen.

Ik hoef niet meer te zoeken of mezelf verwijten te maken dat ik iets niet goed gedaan heb. Het voelt goed! We zien wel wat de toekomst brengt.

Groeten,
Monique