Spirithorses schreef op zaterdag 28 maart 2009, 23:34:


Je hebt gelijk hoor, je blijft het je maar afvragen. Laat het nog wel weten of er binnenkort nog zo'n huppel ding op mijn wei aan het rond springen gaat.
Ben ook benieuwd naar Grondwerk De Pluvinel. Ken Josepha niet persoonlijk, maar via het forum Bitloos Rijden. Heb al wel op haar website rond zitten neuzen. Ik vind haar geweldig op haar paard zitten, maar dat terzijde. Ken jij Equihof?

Anja Seijn schreef op zaterdag 28 maart 2009, 23:41:


Jazeker ken ik ze

Spirithorses schreef op zaterdag 28 maart 2009, 23:48:


Mis ik iets?

Monique Meijer schreef op zaterdag 28 maart 2009, 17:28:


Het doet pijn ja. Hoe kan het ook anders, Indy was een belangrijk deel van je leven zoals jij dat ook was voor haar.
Je toewijding naar haar zal me altijd bijblijven, jullie hebben zo hard gevochten en in dit laatste gevecht heb je het beste gedaan wat je kon doen. Je hebt een moeilijke beslissing moeten nemen maar je bent bij haar haar gebleven, ze is kunnen inslapen op de mooiste manier, in de armen van haar lieve baasje.
Indy is vrij nu zonder pijn en dat is het allerlaatste mooie geschenk dat jij haar hebt gegeven.

Martina schreef op zaterdag 28 maart 2009, 18:13:


Ik heb het 1x gebruikt bij mijn merrie die ik verdacht van koliek. Als een paard over zijn nek zou kunnen gaan dan had zij dat zeker gedaan!! Haar ogen rolden zowat uit haar hoofd en ze heeft wel een kwartier met haar tong uit haar mond lopen rondrennen, zo vies vond ze het.... Hebben jullie die ervaring ook???? btw...de koliekverschijnselen waren wel over, haha...

groeten
Teus

veb schreef op zaterdag 28 maart 2009, 7:53:


stel dat ik niks anders kan vinden dan deze stal...

voor welke opties zouden jullie dan kiezen?

1.alle paarden overdag bij elkaar in de paddock.
hierdoor kan ze niet de hele dag eten,en zal zo'n 7 uur per dag zonder hooi staan.snachts staan ze apart,de andere paarden binnen,dan kan ze eten wat ze wil.(met of zonder shet erbij)
a.snachts buiten laten
b.snachts op stal

2.mijn paard apart van de anderen,zo kan ze dag en nacht eten wat ze wil.
a.een shet erbij zetten.
b.alleen op dr eigen stuk,naast de andere paarden.

iedere keuze heeft zn voor en nadelen.
optie 1 vind ik zelf wel fijn omdat ze dan veel meer ruimte heeft,nadeel is dat ze wel overdag zonder eten staat.kan zelf alleen sochtends voeg en begin van de avond komen.

optie 2.geen gezeur om het voer,ze krijgt dan zoveel dat ze de hele dag kan eten als ze wil,maar wat heeft een paard aan een paddockje van 200m2?

Afgelopen nacht heb ik verrassend goed geslapen. 's ochtends wakker geworden met het idee "wat heb ik vreselijk gedroomd" en dan dringt het langzamerhand weer door, de pijn dat het werkelijkheid is. Ik ben richting stal gegaan, zoals elke morgen, heb er even gestaan en ben even bij Indy haar lichaam geweest. Het dekzijl staat strak, haar buik is erg opgeblazen, vreselijk, wat moet dat een puinhoop geweest zijn, daarbinnen. Ik ben blij als haar lichaam morgen weg is. Binnenkort ga ik de afgeknipt stukjes manen en staart wassen, er kleeft blubber en mest in. Ik weet nog niet wat ik ermee gaan doen, ik wil er iets moois van maken dat ik altijd bij me kan dragen.

Gisteren kwamen nog nietsvermoedend vrienden langs. Zij hebben een aantal jaren geleden hun Tinker verloren. Ze hadden gehoord dat Indy ziek was en wilden even op bezoek. Wat moet dat een slag voor hun geweest zijn, toen Indy op het dekzijl wees.

Ik ben om half acht op de fiets gestapt en heb onze geliefde wegen afgefietst. Het was koud, mistig, reeen staken de paden over. Aan elke hoek, elk kruispunt, aan elk stukje kleeft een herinnering, een mooie herinnering.

Ik ben de brug overgestoken waar die rottige reiger ons om de oren vloog, langs de plek gekomen waar ik afstapte toen de hardloper voorbij kwam. Indy had een gruwelijke hekel aan rennende mensen. De sloot was dichtgegroeid en ik ben toen fijn in die sloot gegeleden. Kon me nog net aan een van haar benen vasthouden. En dan die blik: Wat doe jij daar nou?! Holmansweg afgelopen, fietsen onmogelijk door de blubber, wat hebben we hier last gehad van die vreselijke steekvliegen. En mijn collega had nergens last van.... Ik zat af en toe gewoon lachend op de fiets. De plek waar de Haflinger van mijn collega standaard met haar ruiter de struiken indook, was gesnoeid. Naast het rottige stuk weg waar zo hard gereden wordt ligt een prachtig fietspad, jammer dat we dat niet meer kunnen uitproberen. Ik kwam nog langs de plek waar Indy midden op de weg een platgereden iets moest besnuffelen, de vrachtwagen kwam steeds dichterbij en mevrouw week geen milimeter. We hebben een mooie tijd gehad. Alles herinnert thuis aan haar, maar dat is fijn. Ze zal hier altijd zijn.

Over een tijdje wil ik toch op zoek naar een ander paard, iets heel anders dan Indy. Indy is niet te vervangen, en dat moet ook niet, Indy zal altijd belangrijk voor me blijven.

Het weiland is leeg, ik heb tijd over. Gek is dat, ik had altijd te weinig tijd, vreemd om plotseling niet te weten wat je met je zondag aan moet.

Monique

Monique Meijer schreef op zondag 29 maart 2009, 9:46:


Bedoel: Wat moet dat een Wat moet dat een
slag voor hun geweest zijn, toen Klaas naar Indy onder het dekzijl wees.

Wens je heel veel sterkte toe. Zo akelig om je beste maatje te verliezen.

Goed dat je het hier van je af schrijft. Hoop dat je dat een heel klein beetje troost.

veb schreef op zondag 29 maart 2009, 9:36:


De meeste paarden die in een paddock zonder eten staan vervelen zich dóód. Het is ook niet gezond dat ze 7 uur lang niks eten. Zou de stalgeigenaar (en pensionklanten) daar niet van doordrongen kunnen worden? Van mij mag je dingen van de website plukken en laten lezen, of een gedeelte van het boek kopiëren ofzo.

Het hangt van het type paard af waar zij zich het beste bij voelt: meer contact of meer regelmaat en eten.

Met Baladeika was het vroeger ook zo trouwens, overdag in paddock met andere paarden, zonder eten en 's nachts op stal (ze was toen nog mijn verzorgpaard). Bij haar werkte het ook lichamelijk niet want als het regende en waaide stond ze te rillen van de kou. Komt doordat ze geen hooi kreeg, zij kon zich dan niet op temperatuur houden. Ook omdat de wintervacht niet zo goed werd omdat ze 's nachts op stal moest natuurlijk, maar het eten telt ook zeer zwaar. Ik ben daar laatst ook weer achtergekomen. Ik had om de een of andere reden mijn ochtend raar ingedeeld en ik was nu vergeten om mijn 3 arabieren hooi te geven, ik had alleen mest geruimd en de achterste paarden helemaal gedaan (hoe het kan, ik snap het niet, word seniel ofzo). Om vier uur dacht ik ineens "Oh nee, volgens mij ben ik mn arabjes vergeten!!!". Ja hoor, en mn balameisje stond te rillen als een rietje! Het was dinsdag ofzo, toen was het hier niet eens zo heel vreselijk weer.Ik heb gauw veel hooi gegeven en na een kleine tijd was het rillen over en was alles weer goed.De volgende dag, woensdag, was het afschuwelijk en heb ik het ook goed in de gaten gehouden en toen was er dus ondanks dat het véél slechter weer was niks aan de hand. Enkel en alleen dankzij het hooi dus.

Dus: paard buiten zonder eten heeft veel nadelen. Paard buiten met Shetje kan perfect gaan, maar of paard en shet blij zijn hangt van hun karakter af en of ze samen goed matchen.

Ilona Kooistra schreef op zondag 29 maart 2009, 10:37:


mijn paard is vrij makkelijk met andere paarden.
de shet komt bij een kennis vandaan,hij heeft er meerdere,dus mopcht het niet klikken tussen de twee paarden dan kunnen we het met een andere shet proberen.
ik wil mn paard gewoon dag en nacht buiten,maar ik wil ook dat ze dag en nacht kan eten.
een paar uur zonder eten is voor mijn paard veel te lang,loopt dan meteen met een opgetrokken,gevoelige buik,dus eigenlijk is de enige juiste optie om haar niet bij de andere paarden te zetten.
de eigenaren van de andere paarden zijn bekend met de info van PN,maar hun paarden worden dik van lucht,en krijgen maar weinig hooi,ook geen krachtvoer overigens.
de vrouw met paard en shet zei dat ze per week 2,5 baal hooi gebruikt geloof,dat komt dan op zo'n 7kg per dag,voor een paard en shet!
ik had al gedacht om voor te stellen dat we overdag de hooiruif vol gooien voor de paarden,zodat ze overdag allemaal kunnen eten wat ze willen,en dat zij dan snachts (als hun paarden op stal gaan)niet zoveel meer geven,maar ze krijgen al zo weinig per dag dat dat ook niet haalbaar is.
mijn paard staat nu ook af en toe alleen in een paddock,andere paarden in de paddocks naast haar,en daar geeft ze helemaal niks om zolang ze maar eten kan,en er wel andere paarden in de buurt zijn.
toch denk ik dat het voor de psyche van een paard niet goed is om geen speelmaatje te hebben,en niet echt in een kuddeverband te kunnen leven,de andere paarden gaan immers snachts op stal.
nadeel van een shet erbij vind ik wel dat ik bang ben dat ik niet genoeg tijd heb om ook daadwerkelijk wat met de shet te gaan doen,hij zal zn eten en drinken hebben,en alle verzorging krijgen en zn dagelijkse knuffel,maar om echt bezig met m te gaan,dat zit er door de weeks sowieso niet in,en ik ben bang dat ik het beestje dan te kort doe,of zal dat wel mee vallen?

de enige optie is dus eigenlijk,mijn paard apart,met of zonder shet.

nu nog het probleem op zien te lossen van het voeren van een paard en shet.....
en vinden jullie een paddock van 200m2 niet te klein?ik doe ze dan wel dagelijks even los in de rijbak zodat ze echt even kunnen rennen,het is natuurlijk altijd nog beter dan maar op stal zetten denk ik dan!

heidy smid schreef op vrijdag 27 maart 2009, 15:07:


Bij castratie wordt het buikvlies wel geopend. De testikels liggen in een uitstulping van het buikvlies.

Anja Seijn schreef op zaterdag 28 maart 2009, 21:02:


Dat heb ik ook heel lang gedacht.

veb schreef op zondag 29 maart 2009, 10:50:


Alles is beter dan 9m2, een box van 3 bij 3.

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 28 maart 2009, 18:40:


Hoe komt dat?
Lijkt me het einde van een tijdperk.
Nieuwe horizonten?

(Of word ik niet verondelsteld dat te vragen?)