Piet schreef op donderdag 16 april 2009, 16:58:


Nee, dat denk ik ook niet. Maar wanneer is een paard hoefbevangen?
In het geval van mijn paard dat het van over het harde lopen had, is de witte lijn wel verbreed geraakt, dat kon de hoefsmid na verloop van tijd zien.
Maar is dat altijd het geval, ook als je er heel snel bij bent? Ik kan me voorstellen dat als de ontsteking net begint en je neemt dan onmiddellijk de oorzaak weg, de lamineae niet los hoeft te laten. (Ben ik niet zeker van, hoor, denk ik maar.)

En om nog even op de haflinger terug te komen. Als een paard 1 been veel meer belast dan het andere, zou het dan daardoor ook niet aan 1 been bevangen kunnen raken?

Maar grote vraag blijft. Wanneer spreek je van hoefbevangenheid. Is dat als de hele boel ontstoken is en het hoefbeen los is van de hoefwand, of is dat ook in het hele prille beginstadium al zo. En is misschien spierbevangenheid een soort voorbode voor hoefbevangenheid?

Ik durf van mezelf te zeggen dat ik altijd heel snel zie of een paard dat ik ken wat mankeert. Bij buurvrouw haar pony weet ik ook altijd al een paar dagen voor zij het door heeft, dat het weer mis is. En die zie ik dan van een afstandje.
Bij onze Willem onderneem ik al actie als hij maar een beetje stijf wordt. Doe ik dan niets, staat hij daags erna in de bevangenstand. Zou ik dan nog niet reageren, dan ben ik er zeker van dat het een "echte" hoefbevangenheid wordt, maar zover laat ik het uiteraard niet komen.

Els

tine123 schreef op vrijdag 17 april 2009, 8:42:


Heeft dit paard een naar verleden gehad? Waardoor heeft ze besloten om zich af te sluiten? Heeft ze rug/of andere pijnen? Gaat bakwerk wel goed?

Pas op, laat niet 'iemand anders die wel durft' met je paard het bos ingaan.
Dat zijn meestal de mensen die met een boel bravour het paard met veel druk 'onder handen nemen'. Het paard laat zich de eerste keer nog overdonderen, daarna heb je een nog groter probleem. Paarden worden dan overgeleverd aan de hulpstukken, en de paardvriendelijkheid is alleen nog maar verder weg.
Als je gevoel zegt, buiten rijden is een te grote uitdaging, ga dan voorlopig maar wandelen. Laat die zogenaamde stuurlui maar kletsen.
Dit paard vraagt om zachte, aanwezige, krachtige leiding, en kracht is iets anders dan macht. Dit paard heeft meer steun nodig, het ene paard vraagt nu eenmaal meer van je leiderscapaciteiten dan het andere paard. Daar leer je veel van, zie het als een project, en neem het niet al te persoonlijk. Lange teugel is wel lief bedoeld, maar je kunt ook te afwezig zijn op zo'n moment. Hetgeen weer niet betekent dat je de teugels dan maar strak moet pakken, dat is het andere uiterste.
Dominante paarden zijn er niet zo veel, wantrouwige afgesloten paarden erg veel.
Je sluit af met de opmerking dat het toch een erg lief paard is, blijf daar bij, houd dat voor ogen, en blijf met haar, en zoek naar begeleiding. Lever haar niet over aan iemand anders, als zo'n paard van hand tot hand gaat wordt het meestal niet beter.
groetjes

omdat ikz eker wil zijn van de diagnose hoefbevangenheid wil ik graag fred enekel rx foto's laten nemen, maar wat denken jullie, is een foto van twee voorvoeten voldoende pof moet ik ze echt alle vier laten bekijken (kost een hoop geld, en 2 is de helft minder dan vier natuurlijk)

Eva Saegerman schreef op vrijdag 17 april 2009, 10:33:


Mijn mening?
Ik ging helemaal niks röntgenen.
Of er nu een hoefbevangenheid is of niet, het beleid blijft toch geduld hebben, correct bekappen en dieet omdat hij aan de flinke kant is. En dan zie je over een maand/6 weken vanzelf wel aan de hoefvorm of er een uitgroei is. Ik zou me dit geld besparen. Je kunt er immers toch vanuit gaan dat dat hoefbeen niet gekanteld is aangezien Beereke al aan de beterende hand is.

Ik was trouwens degene die aanvankelijk dacht dat het om spierbevangenheid ging

Groet, Pien

tine123 schreef op vrijdag 17 april 2009, 8:42:


Zoals Clarissa ook al vroeg, weet je iets meer over haar geschiedenis? Omdat je schrijft dat ze nooit makkelijk is geweest, is daar een reden voor?
Je schrijft dat je les krijgt in NH en grondwerk, hoe gaat dat? Laat ze zich dan wel door jou leiden? Denk je dat ze een wat 'dominanter' type is, of voelt ze zich gewoon nog niet veilig genoeg bij jou om jou de keuzes te laten maken? In aanpak verschilt dat.
Voel je jezelf zeker als je met haar aan het werk bent?
Is ze gevoelig voor de hulpen? Is ze in de bak wel goed terug te nemen?
Hoe is het met buiten wandelen? Staat ze stil als jij stil staat, enzovoorts?

Ik zou het buiten rijden voorlopig even laten voor wat het is, want het klinkt alsof het anders van kwaad tot erger wordt. Dat is voor jullie allebei niet leuk en ook niet goed voor jouw (zelf)vertrouwen.
Houdt ze nog te weinig rekening met jouw ruimte en jouw 'regels', en is ze 'dominant' in dat opzicht, ga daar dan consequent mee aan het werk. Daarmee wil ik zeggen, dat je van tevoren weet wat je gaat doen en hoe je dat aan gaat pakken, zodat je zeker overkomt, niet twijfelt. Dat je een rustige leider blijft, jezelf niet boos laat worden of laat irriteren, of juist onzeker laat maken. Dat je niet werkt met drukverhoging of straf, maar de vraag gewoon aanhoudt, je daar niet vanaf laat brengen (tenzij ze iets natuurlijk niet begrijpt, dan stel je de vraag op een andere manier). Ben je ergens onzeker over of twijfel je, doe dit dan bij voorkeur (nog) niet, maar maak kleine stapjes waarbij je je wel zeker voelt of doe het onder begeleiding.

Investeer in jullie band, ga veel 'enge dingen' met haar oefenen in een veilige omgeving, neem stapjes die ze aan kan (nooit over haar grens) en zorg voor een positieve afloop, zodat ze op jou leert vertrouwen. Doe alles wat jullie allebei leuk vinden en wat goed gaat, wat dat ook is. Zorg dat er wat voor haar in zit om met jou samen te werken, maak jouw keuze interessanter en leuker dan haar keuze, zo leert ze óók mee te gaan in wat jij voorstelt.

Even over de lange teugel, voor sommige paarden kan dat een gebrek aan sturing zijn, maar dat ligt niet zozeer in de teugels zelf natuurlijk. Het is voor jou en je paard het fijnst als je paard gewoon zelfstandig door kan lopen tot jij iets anders aangeeft. Als je je paard gevoelig wilt houden/maken en geen spanning via de teugels op wilt bouwen kun je idd in mijn ogen het beste met losse teugels rijden en dat ook blijven doen.

Het naar huis rennen geeft wel aan dat ze graag naar huis wil. Of dat nou is omdat ze het eng vindt buiten en onzeker is omdat jij te weinig leiding geeft, of omdat ze nou eenmaal naar huis wil en zich niet zoveel van jou aangegeven tempo aantrekt, het is hoe dan ook gevaarlijk.
Nou heb ik ook een merrie die na al die jaren wandelen en buiten rijden, in haar eentje nog steeds een hoger tempo heeft op de terugweg dan op de heenweg, en ik denk ook niet dat dat nog gaat veranderen Ik vind dat ook niet zo'n probleem, veel paarden gaan graag terug naar hun vertrouwde plek en de kudde. Ze mag best aangeven dat ze zin heeft om naar huis te gaan, maar dan wel in jouw tempo.

Is ze op de heenweg en in het bos ook heet?
Mochten de verhoudingen tussen jullie nou goed zitten en jullie samen duidelijke regels hebben, dan kun je ook inspelen op wat zij aangeeft tijdens een buitenrit. Een heet paard kun je ontzettend frustreren door haar de hele rit maar in te houden. Natuurlijk, als het moet, dan moet het, en dan beslis jij, punt. Maar om jullie samenwerking te verbeteren, kun je wel gehoor geven aan wat zij vraagt. Merk je dat ze graag wat harder wil, laat haar dan niet zomaar versnellen zonder jouw aanwijzing, maar onthoud dat ze graag wat harder wil en doe dat op een door jou gekozen moment. Gaat het goed tussen jullie, dan laat je haar af en toe in het begin alvast even lekker uitrazen, zodat ze daarna wat rustiger in haar koppie is. Daar staat natuurlijk wel tegenover dat ze er geen potje van maakt, vandaar dat ik ook schrijf over de verhoudingen/regels tussen jullie. Uiteindelijk krijg je een paard wat daardoor makkelijker vertraagt/versnelt/doorloopt na het grazen, enzovoorts. Jouw idee wordt haar idee, en ze kan erop vertrouwen dat jullie straks ook heus gaan doen wat zij graag wil.
Maak van de buitenrit een leuk uitstapje samen, eventueel met graasplekjes of leuke oefeningen onderweg, in plaats van dat jullie er stijf van de spanning doorheen razen en ze bij thuiskomst een grote bak lekkers krijgt

Er zijn maar weinig paarden die echt graag de leiding hebben, het is helaas meestal bij gebrek aan iets beters.
Of je paard nu echt zo dominant is, of dat ze gewoon dominanter is dan jij, je geeft in ieder geval te weinig leiding. Dat is niet erg, daar kun je aan werken. Heb je nou echt het onderste uit de kan gehaald, en wil het nog steeds niet lukken tussen jullie, dan zou het inderdaad best kunnen dat de klik er niet is en dat jullie niet bij elkaar passen. Dat hoeft helemaal niet met dominantie te maken te hebben trouwens (de klik en samenwerking kan er niet zijn met een 'makkelijk' paard, en ineens wel met een 'moeilijker' paard) dat heb je nou eenmaal wel eens. In zo'n geval vind ik het voor zowel paard als ruiter geen goed idee om maar bij elkaar te blijven omdat je je had voorgesteld dat je je paard nooit weg zou doen. Maar dan zou ik er wel zeker van willen zijn dat ik er echt keihard aan gewerkt had.