Wat Eric heeft gedaan, was ook operant conditioneren. Alleen is er geen bridge gebruikt (het was dus geen clickeren), en heeft hij met loslaten beloond. Wat hij waarschijnlijk heeft gedaan (moeten doen?) is *te veel* druk gebruiken. Niet in verhouding staand met wat er gevraagd werd. Wat je dus nu gekregen hebt, is een situatie van "poisoned cue" - ttz: tot nu toe was de "cue" van jullie aanwezigheid altijd "oh, het wordt leuk". Toen was het ineens "oh, we moeten, of anders wordt er gestraft". Nu weten ze het gewoon niet meer: wordt het leuk, of wordt het moeten? Krijg ik een beloning, of word ik gestraft? De uitkomst is ambigu geworden. En dus blijven ze liever weg.

Het lost zich wel op, tenminste: als Erik blijft doen wat hij doet, en jij blijft doen wat jij doet, dan gaan ze op een bepaald moment het verschil wel maken tussen wat er gebeurt als jij komt tegenover wat er gebeurt als hij komt. Zolang dat duidelijk is, zal het (voor jou althans) wel opgelost raken. Als Eric leert duidelijk en fair te zijn met druk en loslaten, lost het normaal gesproken zich ook voor hém op (en dan wordt het wel interessant wat de paarden van die verschillen vinden).

Laat dus nu gewoon je verwachtingspatronen zélf even los. Er is namelijk die ene trainingsregel dat je niet het paard traint dat je gisteren had, maar het paard dat je vandààg voor je hebt; dwz: je gaat met je paarden aan de slag alsof het nieuwe paarden zijn die nog nooit van clickertraining hebben gehoord.

Waar je wel over moet nadenken is dat je clickeren loslaat als een zachtjes-aan training. Leiderschap moet je verdienen, en dat heeft geen barst te maken met de methode die je gebruikt. Kan het zijn dat je te weinig verwacht van je paarden? Te weinig precisie, snelheid, afwerking, onmiddellijke uitvoering? Te snel beloont zonder méér te verwachten dan "ongeveer goed"? Dat zie ik namelijk als de meest gemaakte trainersfout bij mensen die al wat langer clickeren.
Zie het maar als een uitdaging waar je veel van leert.
Succes!

mvg,
Inge

www.ingeteblick.be

van lennep schreef op dinsdag 28 april 2009, 9:37:


Het probleem dat ik zie bij deze grondwerk cursus is dat er te veel gebeurd op 1 dag. Jouw plaats mijn plaats was genoeg (met leidoefeningen erbij). Het loswerken erachteraan is teveel voor een paard dat nooit op deze manier gewerkt heeft. Het kan mi. niet anders dan overbluft worden.

Een ander ding dat ik me afvraag, is de jpmp oefening gedaan op basis van rust. Het is van groot belang dat het paard een vreemde bak eers mag verkennen op eigen houtje en zich daar redelijk veilig voelt. Dan ga je pas zelf je eigen pad lopen in de bak voor enkele minuten. En daarbij schijnbaar toevallig de achterhand van je paard kruisen om naar een plek te gaan die er achter ligt. Je focus is dus niet wegjagen maar lopen naar een plek achter je paard. Als je paard dan niet voor je wijkt en je daarbij even je leidtouw moet rondzwaaien, is al even achteloos en zo minimaal als nodig is. Heb je het idee dat het zo gegaan is?

Groet, Michiel

Moniek schreef op dinsdag 28 april 2009, 12:00:


Als we hier drollen ruimen , dan moet ik Namkje nog wel eens even wegsturen , maar dat is met een simpel commando Ga zo opgelost.
Ze gaat dan ver genoeg aan de kant.

Ander voorbeeld wat Erik deed stijgeren ; Namkje mag aan mij vragen , wil je me daar kriebelen. Het is aan mij om wel of niet op die vraag in te gaan.
Namkje vind het erg lekker om gerost te worden met de manenkam op haar kontspieren , zo hard mogelijk , blijkbaar is dat een massage voor haar.
Ze komt dus geregeld aan mij vragen of ik dat wil doen , draait haar kont precies zo dat ik er goed bij kan. Erik zag dat , en proeste het uit ; Dat doe je toch niet!!!
Nou , waarom dan niet? vroeg ik.
Dat is toch alleen maar een bevestiging voor Namkje dat zij hoger in rang staat , als je op haar vraag ingaat! zei Erik.
Waarop ik zei dat ik de beslissing nam om er wel of niet op in te gaan , en als Namkje netjes aan mij vraagt , zonder in mijn ruimte te komen , dan mag ik haar toch wel laten zien dat ik precies weet wat ze lekker vindt!
Dat is toch alleen maar goed voor onze relatie?!
En als ik geen zin heb , dan stuur ik haar weg , of doe ik helemaal niets.


Ja , is het ook volgens mij , in ieder geval op ons terrein wel.


Meedenken vind ik ook prima , maar net doen alsof ik een wormvormig aanhangsel ben , daar heb ik meer moeite mee.
En dat gebeurd dus als we ver genoeg van eigen terrein af zijn gelopen.


Moek ook gewoon doen he....

Gr Esther

Aafke schreef op maandag 27 april 2009, 21:47:


Toch heeel grappig dat hier geen reacties op komen....

Marije Huijsmans schreef op dinsdag 28 april 2009, 13:16:


Ik zit even hardop mee te denken.

De vraag is misschien (ook): vonden de paarden de oefening zelf leuk om te doen, of vonden ze de beloning leuk. Oftewel, werkten ze met je samen omdat ze het leuk vonden en omdat ze leergierig waren, of werkten ze samen omdat ze daarvoor zo dikwijls beloond werden?

Ervaren ze een "goed zo!", een kriebel en momenten van rust als eenzelfde soort fijne beloning als een snoepje?

Inge Teblick schreef op dinsdag 28 april 2009, 13:22:


Ik heb toch wat moeite met wat je zegt mbt leiderschap moet je verdienen, het heeft niks te maken met de methode die je gebruikt. Ik denk dat het wel zeker te maken heeft met de methode die je gebruikt. Je kunt leiderschap 'afdwingen' en dan heb ik het niet meteen over negatief afdwingen, maar ook over positief afdwingen (met beloningen geven), maar je kunt ook leiderschap verkrijgen door samen met je paard te werken en te laten zien dat jij de leiding kan nemen door gedrag te vertonen wat de leider van een kudde ook vertoont: vooruit kijken, en niet je aandacht op het paard richten bijvoorbeeld. Door je aandacht op het paard te richten kan je niet je blik naar vooruit laten gaan en dus ook geen gevaar zien. Want de leider beschermt de kudde tegen gevaar. Verder is je lichaamstaal ook belangrijk bij het verkrijgen van leiderschap.

Voor mijn gevoel en inzicht is er toch een heel groot verschil in hoe je het leiderschap uitoefend met je paard en dat kan ook leiden tot in een keer ander gedrag omdat het paard denkt dat jij niet de leider bent en het dus zelf op zich neemt (of hij daar nu klaar voor is of niet).
Maar iedereen heeft zijn eigen manieren en die respecteer ik ook.

Groetjes,

Marije

Peet schreef op dinsdag 28 april 2009, 13:30:


Denk idd ook dat daar veel inzit, en dat dat vaak de key is.

ik zie het nu pas!!
gefeliciteerd!!!!
wat een guitig ding!

Marije Huijsmans schreef op dinsdag 28 april 2009, 13:16:


Wat versta je onder natuurlijk gedrag als beloning? Ik bedoel , als ik de hoeven van de paarden doe , dan krijgen ze een kriebel als ze rustig meewerken.of tijdens wandelen mogen ze als beloning even gras eten.Of ik zeg Mooi als beloning...etc
Niet alles word hier beloond met voertjes.

Ik krijg ze wel te pakken als het moet , maar ik was gewent dat ze enthousiast naar me toekwamen als ik mezelf liet zien.
Het pakken is niet het probleem , het niet meer uit zichzelf naar me toe komen zie ik als probleem.

Zou kunnen...Ik ben een mens met paarden , en misschien mis ik dat paardenmens gedeelte wel teveel om geen duidelijk leiderschap nodig te hebben.


Het maakt mij onzeker , helemaal als ik niet begrijp waarom...

Gr Esther

van lennep schreef op dinsdag 28 april 2009, 13:58:


Misschien kun je hier eens anders naar kijken. Want hier hoef je helemaal niet onzeker van te worden; integendeel wellicht zelfs.

Kwamen je paard ALTIJD meteen naar je toe als je buiten kwam?
Wil je dat? Is dat belangrijk voor je?
Waarom kwamen ze naar je toe, denk je?

Hier is het in ieder geval niet zo dat de paarden meteen naar me toe komen zodra ik m'n gezicht laat zien. Ik zelf zou dat ook niet willen eigenlijk. Ik heb liever dat ze hun gang blijven gaan, want ik kom zo vaak buiten en echt niet iedere keer voor hen. Dus ik vind het prima dat ze pas naar me toe komen wanneer ze bijv. denken of weten dat ik lekkers bij me heb of wanneer ik ze roep of wanneer ik aangeef iets met ze te willen of wanneer ik iets bij me heb wat ze wel interessant vinden, dat soort dingen.
Dat stuk'zelfstandigheid' van ze en dat ze gewoon lekker hun eigen ding blijven doen, vind ik dus in ieder geval niet negatief of iets om onzeker van te worden.