Ilona Kooistra schreef op zaterdag 16 mei 2009, 9:54:
> joop schreef op zaterdag 16 mei 2009, 9:43:
>
>> Esther schreef op vrijdag 15 mei 2009, 23:23:
> kijken waarom ze dat tekort kan hebben ontwikkeld.
>
> Waar blijft de topicstarter met info over de tekorten en de
> wijze waarop het is vastgesteld?
Dat klopt, het dieet was te bizar voor woorden. Maar als we hadden geweten wat ze had, dan hadden we haar nooit en te nimmer op gras gezet.
Het dieet bestond uit minstens een halve bol knoflook per dag en omdat ze geen knoflook wilde eten gingen er ook wortels bij en die hele zooi in de keukenmachine. Ze kon toen ze kwam slecht eten, bij de behandeling van het gebit leek het wel of er hele kiezen op de grond vielen zoveel tandsteen was er.
Maar er is hier ook duidelijk een management probleem in de wei, het is beschermd wetland dus bemesten etc. mag niet. Björk krijgt nu bijvoeding en kan daardoor ook afvallen. ( zij is snel uitgedroogd door extreem zweten, een liksteen vult dat niet aan voor haar)
Nu nog even over de kwaliteit van de bodem in een beknopte uitleg hoe tekorten en overschotten kunnen ontstaan in grasplanten en dus ook hooi.
Omdat planten ontkiemen, groeien en leven op een plaats kunnen ze niet op de fiets stappen om even boodschappen te gaan doen in de supermarkt. Dit maakt planten afhankelijk van de bevoorrading van goede voedingstoffen op de plek waar ze wonen.
Een gebrek of een overschot in de bodem zet zich voort in de plant en vervolgens in het paard dat zich hiermee voedt. Net zoals paarden heeft de bodem voeding, water en zuurstof nodig. belangrijke factoren zijn grondsoort (zand of klei, bijv.), klimaat (neerslag, temperatuur, zonlicht, wind), fysiografie (vlak terrein of op een helling, i.v.m. afwatering), andere vegetatie waarmee de planten moeten concurreren, invloed van mensen en andere dieren (begrazing, bebouwing, maaien), bosbranden, etc. In Nederland is een behoorlijke variëteit in bodemsoorten. Het ene bodemtype is van nature erg kalkrijk terwijl op andere plekken de kalk in de loop der eeuwen uit de bodem is verdwenen. Dit heeft grote invloed op de manier waarop de bodem bewerkt of verbeterd kan worden. Kort gezegd: De bodem is het fundament voor een gezonde wei met voldoende voedingsstoffen. Zo heeft iedere grondsoort specifieke eigenschappen die invloed heeft op de kwaliteit van de wei. Met de bodem is het net zoals bij het paard, een mineraal dat ruim voldoende aanwezig is belemmert de opname waarvan de bodem al te weinig bevat.
Ondergrondse grazers zoals regenwormen, springstaarten, mijten, aaltjes, bacteriën en schimmels zijn belangrijke hulptroepen die een goede ontwikkeling van het gras ondersteunen door ontsluiting en vastlegging van voedingsstoffen, het verminderen van verdichting en het weren van ziekten en plagen.
Voedingstoffen kunnen net zoals in de spijsvertering van het paard elkaar beconcurreren of juist versterken, een teveel aan calcium bijvoorbeeld kan de opname van magnesium bemoeilijken. De zuurgraad (pH) speelt een centrale rol, de pH heeft invloed op de plant, het bodemleven en de structuur van de bodem. Als de grond een te laag pH heeft en dus te zuur is, hebben planten moeite om te wortelen en kunnen zo niet voldoende voeding opnemen wat weer tot fosforgebrek kan leiden in de plant. Tegelijkertijd kan er vergiftiging optreden door overmatige opname van mangaan, aluminium en ijzer. Een te zure bodem is gevoelig voor uitspoeling en remt de activiteit van het bodemleven. Een te hoge pH is ook al niet goed, het veroorzaakt gebrek aan sporenelementen. Die zitten dan wel in de grond maar kunnen niet opgenomen worden door de plantenwortels. Ook neemt de afbraak van organische stof toe en dat is juist weer nodig voor de structuur en vochthuishouding van de bodem.
Warboel
