Eva Saegerman schreef op dinsdag 19 mei 2009, 10:58:


gisteren dus een half uur gewandeld over de straat
man man man wat was beereke in vorm!
de eerste 10 minuten kon jolien (aan de hand meelopend) hem amper bij zich houden, hij wou steeds de kop trekken en Queenie moest zelfs bijbenen in draf!
Na 15min was zijn kaars uit en ging hij niet meer lopen draven maar rustig stappen
Na 25min ook zijn pijp uit, kon hij amper mee in stap, hoofdje laag, je kent het wel, een vermoeide indruk
Hij liep ook weer wat te kreupelen dus tijd om naar huis te gaan
hadden toertjes in de buurt gedaan dus we konden elk moment binnen 5 min thuis zijn
Heeft dan nog wat gedronken eerst, hooi gaan eten en dan effe staan soezen
Hij liep weer ok, het kreupelen was er niet meer, en ook nu loopt ie weer ok!

Onwaarschijnlijk hoe hij nu dus loopt. Nooit gedacht dat we nu al 30min konden op straat wandelen, zonder hoefschoenen, in draf nog wel.

Queenie was trouwens super op haar gemak met haar op mijn rug. Het was de eerste keer sinds 3 maanden dat we nog eens konden gaan wandelen én de eerste keer sinds 4 jaar dat ze dat ook zonder Maia deed!
We hadden het vorige zomer enkele keren geprobeerd aan de hand, maia achterlaten, en dat liep redelijk. Nu was ze de kalme zelve zoals altijd en ik had zelfs het idee dat ze nog rustiger was dan met Maia er bij.

Helemaal geslaagd dus

Eva Saegerman schreef op woensdag 20 mei 2009, 12:18:


goed nieuws!
maar vond je dat met Queenie niet heel zwaar?

Frans Veldman schreef op dinsdag 19 mei 2009, 23:20:


Ook nog een keer ten overvloede, resultaat van alleen gras en hooi en zoutsteen. Gister kreeg ik weer eens bezoek, mensen die de opvangpaarden graag willen zien. Commentaar: ik heb nog nooit paarden gezien die er zo goed uitzien. Uit de mond van iemand die zelf heeft gereden. Het is niet de eerste keer dat ik dit soort commentaar hoor. (De paarden worden hier nooit geborsteld, de paarden van boven de 30 zijn net zo mooi als de jongere)

Arabesk schreef op woensdag 20 mei 2009, 8:52:


Leuk om deze berichten te lezen Heb zelf ook zo'n aan / uitknopje angloarabier. Hij is in normale stand thuis erg introvert en ronduit lui/sloom. Maar wéé je gebeente als hij zich op laat fokken. Van z'n fokker heeft ie een slachtnummer gekregen; diagnose onhandelbaar... zucht. Als je 't een beetje begrijpt issie super braaf... maar goed. Ander verhaal.
Van 0 tot 100 in 1 seconde. En omgekeerd hahaha!
Ondertussen is het wel wat minder geworden maar voluit in galop heb ik nog niet gedurfd (ik rij altijd buiten, over 's lands wegen met auto's etc). Hoewel hij er nog nooit met me vandoor is gegaan omdat ik zodra hij onder me vandaan drijgde te glippen hem geremd heb. Terug naar de rust, en opnieuw opbouwen. Communicatie moet bijven. Anticiperen en op tijd ingrijpen.
Vond het erg leerzaam om met hem te Parellien. Heb dat vorig jaar een tijdje gedaan. In z'n uit-stand had ik het moeilijk hem bij de les krijgen en houden... pfff. Ben er op gegeven moment weer mee gestopt. Genog basics. Op een gegeven moment, ongeveer een half jaar na het Parellien, liet ie zich een keer enorm opfokken door koeien tijdens een rit. Echt paniek. Ben toen afgestapt en wat oefeningen gaan doen. Tot m'n grote verbazing ging het Parellien zo ontzettend makkelijk. Huh, dacht ik hahaha. Had snel z'n aandacht. Achteruit en zijwaarts (kreeg ik thuis moeilijk voor elkaar) ging met een knipper van m'n oog bij wijze van spreken. Hij heeft het blijkbaar toch beter begrepen dan ik dacht... Toch een voordeel, dat hyper-standje. Onder het zadel is hij dan ook heerlijk licht aan de hulpen... behalve die rem dan. Maar daar werken we aan. Nadeel is dat die koeien dan ook luid en duidelijker binnen komen haha.

joop schreef op woensdag 20 mei 2009, 15:01:


Helemaal mee eens, hier ook, alleen hooi en weide. Weitje ligt er schraal bij, maar voor haflingers en shetlanders is dat perfect, ze wisselen ook van weides. En ze staan er allemaal de hele dag op. En s'avonds krijgen ze hooi in de paddock. Mijn paarden zijn zo gelukkig sinds ik het zo doe, het straalt letterlijk en figuurlijk gewoon van ze af. Mijn ruin wordt vervelend als ik het niet zo doe, bijterig, humeurig etc. Dat is nu volledig weg :))) Mijn paardjes heel blij en ikke heel blij :)

Nathalie Lagasse schreef op woensdag 20 mei 2009, 4:53:


Hoi nathalie,

Ik vond het erg leuk om je in het echt te ontmoeten, en over je demo moet je meer dan tevreden zijn want hij was erg goed, veel te zien, en zo ontzettend veelzijdig,en ik zal je zeggen dat het gevoel van "het kon toch beter" dat blijf je altijd houden., en dat komt ook omdat je zelf gewend gaat raken aan alles wat doet, maar je moet je bedenken dat veel mensen nog nooit zoiets gezien hebben < de mensen van dit forum wel, maar dat is helaas nog maar een klein percentage van alle paardenmensen>
Helaas kan ik je filmpjes niet kijken <iets niet goed met computer, gaat wel op you tube maar geeft stilstaand beeld>
Ik hoop je echt nog eens te ontmoeten, waarschijnlijk heb ik het wel eens vaker hier benoemd maar in mijn omgeving zijn helaas geen mensen te vinden die op deze manier met paarden omgaan, ik probeer het wel anderen te leren, maar vind het zelf ook eens fijn om inspiratie bij een ander op te doen.Veel succes nog !

Marleen den Arend schreef op maandag 18 mei 2009, 13:09:


jullie zullen toch door een rouwproces heen moeten.
Veras veulen had er 2 jaar bijgestaan en mams was wel 2 mnd zichzelf niet.
Als we tydens wandelingen/ritten langs weilanden gingen blerde ze t uit!!
Ben je daar!!
T gaat wel over,maar t is inderdaad au au

Ilona Kooistra schreef op maandag 18 mei 2009, 13:46:


Ja ,als je die mogelijkheid hebt ,zou ik dat ook zeker doen.
Succes

Hey,

Ik begrijp dat velen niet goed begrijpen dat ik een uur ga rijden als ze pijn heeft.
Ik heb tot vorige week eigelijk altijd gereden met haar. Vaak stapvoets gewoon over een vlakke maar harde grond, geen conditietraining maar echt puur voor de hoeven dus.
Ze liep altijd gevoelig, niet zo gek eigelijk maar het gekke is dat het maar niet verbeterd.
Voor ze bij mij was heeft ze er bij de vorige eigenaar een jaar ijzers gehad.
Niet eens zo lang dus, zeker als ik bedenk dat mijn vorig paard 20 was toen ik haar kocht en die hebben we ook direct ijzers afgedaan, en geloof het of niet, ze heeft nog niet één dag gevoelig gelopen, dat na 20 jaar ijzers.
Maar terug op mijn andere paard, die liep dus altijd wel een beetje gevoelig, maar het beterde dus niet, en dan begon onze ellende..het werd erger...en sinds vorige week zelfs zo erg dat een vriend van mij haar zag en vroeg of ze soms hoefbevangen was!Ze is niet hoefbevangen, en de pijn zit hem niet in de benen of in de schouders, ook niet in de rug.
De hoeven moeten het dan wel zijn, ze heeft een erg zwakke witte lijn, en de hoeven worden regelmatig bekapt maar hoewel de hoef al beter is wan vorm krijgt de zool niet de goede vorm...Haar straal daarentegen is echt gigantisch geworden en we proberen die dan ook zo weinig mogelijk bij te snijden.

Ja ik had ook al gedacht aan een jaartje vrijheid met een groep half-wilde paarden helaas ben ik zo al een paard kwijtgeraakt, Gestolen, en ik wil het echt niet weer riskeren.Dat paard had geen grote waarde als je het zo wild zeggen maar ze had wel de waarde van de band die ik met haar had, en ik heb het verschrikkelijk gevonden, nu nog als ik eraan denk, het is vreselijk je paard te verliezen en niet te weten waar hij is...of het hem goed gaat...