Het is de 5de zomer die Jeanneke op de wei ingaat. Het eerste jaar schuurde ze vrij hard maar ze had wel een winter achter de rug met veel mankementen en veel medicaties. Vanaf toen heb ik haar geen
krachtvoer meer gegeven en de jaren nadien schuurde ze nog wel een beetje maar er bleven nog manen en een staart over, ze schuurde enkel de haren deels wat stuk, niet tot op de huid.
Een deken had ik geprobeerd en 't heeft ni lang geleefd. Ik weet ni wat er in haar hoofd omgaat maar alles moet kapot te krijgen zijn (met de hooibakken gaat ze soms ook op wandel, raar beest

) Met gehavende manen kan ik wel leven en omdat ze zich ni kapot schuurde heb ik er niets meer aan gedaan (omdat al die crèmekes toch geen lap helpen) buiten er zelf met den borstel is goe op schrobben zodat het meeste vuil en pellekes (heeft ze veel!!) weg waren.
Maar nu heeft ze al een derde van haar manen tot op de huid weggeschuurd

't Was vrij rap kaal daar maar er zijn (nog) geen wonden en het is ook ni opgezwollen. Het is wel het eerste jaar dat er betonpalen staan ipv houten palen (schuilkot), juist omdat madam erin geslaagd is om die houten palen kapot te krijgen door het schuren. Beton gaat nu wel ni zo snel kapot maar ik kan mij inbeelden dat dit nefaster is voor manen en staart.
Zou dit het kunnen zijn of zou ze echt om één of andere reden harder zijn beginnen schuren? Ik heb haar ook al een paar keer heel raar zien doen als ze op een nieuw stukje gras staat: moeilijk om uit te leggen maar het is precies of het gras 'warm' is (zoals wij te warm eten toch in ons mondje willen steken), ze wilt dan grazen maar ineens trekt ze terug en schud een paar keer met haar hoofd om dan het opnieuw te proberen.
Wa is me
da voor iets?