Monique Meijer schreef op vrijdag 5 juni 2009, 14:41:


Nee zenne, ik vind dat ni stom maar menselijk. Indy en al jouw gevoelens omtrent haar zitten nog in je gestel, het gaat wel over na een tijdje wanneer je meer en meer gaat zien dat Lily niet zo is al Indy.

Piet schreef op donderdag 4 juni 2009, 23:32:


Bedankt voor je reactie Piet!

Wel raar dat blijkbaar meer paarden dit doen nu...

groetjes

veb schreef op vrijdag 5 juni 2009, 20:01:


Ons veulen, Aphra, likt de droge klei. Ze is 6 weken oud, drinkt nog bij haar moeder en eet niks anders dan wat hapjes gras en een pluk hooi. Toch likt zij op één bepaalde plek de klei op. Haar moeder hebben we het niet zien doen. Bij mij ook een vraagteken dus. Ben er niet heel blij mee dus ik duw haar dan steeds een stukje verderop waar ze niet gaat lukken.

groet, Pien

Isabel van der Made schreef op vrijdag 5 juni 2009, 20:31:


Ieder zijn mening en dat meen ik oprecht. Maar, Isabel, jij en ik kunnen toch wel voor onszelf praten of niet soms? Ik weet dat Eddy op behoorlijk wat irritatieknobbels bij anderen kan drukken, maar zijn wij dan niet meer in staat zelf van repliek te dienen?
"dat mensen niet meer durven te reageren"? Is dat niet een beetje over de top? En "Ik doe het bij deze in die mensen hun naam!"? Hebben wij een volksvertegenwoordiger nodig? Als je hier van geniet, dan snap ik het simpelweg niet. Maar dat ligt denk ik eerder aan mij dan aan een ander. Laten we het daar maar op houden!
Ik ben niet boos hoor, maar wel een beetje teleurgesteld. Ik kan mij ook niet geheel van indruk onttrekken dat het ook allemaal een beetje de kift is. Maar goed, dit is geheel voor eigen rekening en risico.
Groet,
Anja

eddy DRUPPEL schreef

Maggio was 16 toen wij hem castreerden. Zijn wonden genazen vrij snel en zonder compicaties. Het echte opgepompte schreeuwerige hengst-zijn verdween na enkele weken en na 2 maanden kon hij samen met een merrie. Niks dekgedrag, niks schreeuwen, hij kreeg niet eens meer een harde. Wel altijd hordes vrouwelijk knipogend schoon in zijn buurt maar hij wist werkelijk niet wat-tie ermee aan moest. Nooit gedekt dus dat kende hij ook niet.

Maar hij is altijd blijven uitvallen naar de ruinen plus onze andere twee hengsten in de mannengroep, opjaen, door de draad, op het killerige af. Dat is nooit overgegaan en hij bleef daar heel onveilig en onvoorspelbaar in. Dus de castratie heeft hem wel 'gelukkiger' en evenwichtiger kunnen maken in de zin dat hij nu wel met een ander paard samen kon, maar in de groep is het nooit wat geworden. Hij flipte gewoon als er meer dan één paard in zijn buurt was.
Hij is nu terugverkocht aan zijn vroegere bijrijdster en ik ben er helemaal klaar mee. Nóóit meer een niet-gesocialiseerde hengst hier. Zoveel hoofdbrekens. Hou het bij mijn twee andere hengsten die in de groep zijn opgegoeid en heerlijk blije sociale kerels zijn in hun mannengroep.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op vrijdag 5 juni 2009, 22:10:


In klei zitten veel mineralen. Denk aan groene leem, veendrank.
Op de bewuste plek zal een mineraal zitten wat jouw veultje nodig heeft. Ze zijn niet dom.

Spirithorses schreef op vrijdag 5 juni 2009, 22:25:


Overigens: Anja, ik kom net terug van een weekje vakantie en moest zo'n 500 berichten nalezen. Petje af voor wat jij doet voor deze twee mooie mannen! Yes!

Groetjes, Pien