Gisteren was er de, bij mijn weten, eerste clinic in Nederland voor wat gevorderde clickergetrainde paarden in Herxen. Omdat er volgende week ook zo een is in Belgie in de buurt van Oostende was mijn motivatie niet groot genoeg om er heen te rijden. Iets waar ik gisteren al spijt van had eigenlijk.
Spijt omdat het zien en spreken met mensen die al langer op die manier werken je de verschillen in aanpak kan tonen. Op andere forums heb ik wel wat verslagjes gelezen gelukkig.
Wat me opvalt is dat mensen zeggen veel meer naar hun paard te kijken dan ze vroeger deden. De kleinste beweging moet je leren zien. Sommigen hadden het idee dat de trainer getraind werd en niet zozeer het paard.
In feite is dat ook zo natuurlijk. Hoe scherper je timing is, hoe sneller je reageert op het kleinste begin van een beweging die je vraagt, hoe sneller je paard weet dat het goed is wat hij probeert.
Vooral moeilijke nieuwe oefeningen die je in kleine stukjes hakt, dus waarvoor je dan ook kleine bewegingen vraagt, eisen van de trainer een reactie binnen tienden van seconden.
Laat je je Yes een halve seconde te laat horen en je paard zal nooit , of veel moeilijker ontdekken wat jij van hem wilt.
Bijvoorbeeld 1 achterbeen opzij zetten.
Roep Yes als zijn been van de grond is en hij denkt dat je dat vraagt en zal de volgende keer zijn been optillen, roep Yes als hij een pas gezet heeft en je beloont hem dat zijn been daar staat, dus voor niks.
Eigenlijk moet je "zo diep in je paard zitten" dat wanneer hij denkt : "Weet je wat, ik zal mijn been eens gaan verzetten", hij een Yes hoort. En dat je vanaf dat moment de hele beweging begeleidt.
Dat vraagt inderdaad een geoefend oog en concentratie van de trainer en is de meest intense vorm van samenwerken met een paard die ik ken.
Piet

Ingrid den Ouden schreef op zondag, 14 november 2004, 0:06:

hoi ingrid,wat dacht je van een wortel aan een hengel?(ben melig)Leuk dat t je verder gelukt is ,ik kan bijna niet wachten tot wij een karretje hebben voor notje,,Wij mesten iedere dag t land uit,en dat doe ik nu samen met Notje(shetje)en hij blijft al heel braaf wachten ,tot ik de drol in de kruiwagen heb gelegd..Ik heb hem aan een lange lijn en hij luistert al braaf naar commando. Ho,Notje Drol::Ik zal wat jij schrijft ook gaan tegenkomen ,maar zo aan de lijn gaat het al heel goed...Succes Trudy

Trudy schreef op zondag, 14 november 2004, 9:56:


Hoi,
Tevens ook voor Pien deze reactie.

Het ging aan de hand goed. Veel gewandeld deze dagen en consequent FOEI geroepen als ze wilde eten of EH als ze wilde schuren. Schuren was het snelst over omdat ik met een handbeweging eigenlijk meer per ongeluk haar hoofd raakte met mijn elleboog; dus dat was direct over. En dat eten ging ook goed. Even keer stampen en FOEI erbij en ze deed met een ruk het hoofd omhoog, totdat ze na paar keren al gewoon niet meer at. Handig ja. Op de wei ook zo gedaan. Zelfs erachter aan de hand mennend kon ik met stampen en FOEI roepen haar redelijk rechtdoor laten lopen. Maar eenmaal in de kar is het stampen over en 1x schrok ze nog van het FOEI, maar daarna niet veel indruk meer. Nu lijkt het kort wat ik allemaal doe, maar ze heeft het zo razendsnel door allemaal. Dus ze zal altijd wel blijven merken dat ik in de kar niet veel te zeggen heb. Ik moet dus echt wat anders verzinnen dan een woordje, maar echt een serieus iets waar ze of bang van is of beter wat indruk maakt.

Aan de hand gaat het dus goed eigenlijk. Maar ik blijf gewoon nog maar even aan de hand oefenen dan, en als we gaan rijden gewoon het bit in. Moet er niet aan denken dat ze nu weer een trucje erbij leert, dat ze ook met bit in kan eten, want dan wordt het bijna onmogelijk om te gaan rijden .

Groeten,
Ingrid