Jacqueline v d Berg schreef op donderdag 25 juni 2009, 10:08:
> Ja Ans,
> wil hier even op reageren.
> Het uitgangspunt voor mij was dat ik eigenlijk geen huurder
> Dieren waarvoor ik verantwoordelijk ben gesteld, zorg ik even
> goed voor.
> Ik probeer daar een balans te vinden in hetgeen ik vaststel en
> de mening van de eigenares.
Ik twijfel er niet aan dat je ontzettend goed voor je paarden zorgt en dat je erg veel van je paarden houdt. Daar kan je als lezer van jou berichten ook zeker niet aan voorbij.
En ik kan mij zeker inbeelden dat het nu erg zuur is dat, nadat je jezelf weken hebt uitgesloofd voor dit paardje, deze situatie zich voordoet.
T'is inderdaad niet simpel om een evenwicht te vinden tussen betrokkenheid en afstand nemen wanneer je elke dag voor een dier bezig bent en ermee geconfonteerd wordt.
Ik heb nu makkelijk praten natuurlijk, zo van op een afstand.
En ik ben sowieso al heel goed in dingen relativeren en afstand bewaren. (Dat wordt mij dan wel eens verweten.
)
Zo huppelt mijn stalgenoot vrolijk met een slof rond en momenteel rijd ik bijvoorbeeld ook een paard voor iemand waarvan ik weet dat hij binnenkort subtop dressuurwedstrijden zal moeten lopen. (inclusief alles wat gangbaar is op dat niveau.)
Ik laat er mijn nachtrust niet om, hoor. De enige die ik ermee liggen heb, als ik mij er druk in ga maken, dat ben ik zelf. Want de stalgenoot gaat heus haar slof niet aan de haak laten hangen omdat ik vind dat ze zonder moet rijden. En dat dressuurpaard heb ik net zomin iets over te zeggen. Ze hebben mij gevraagd hem te rijden, meer niet. En al is hij nog zo lief en schattig en zou ik hem liefst in mijn achterzak mee naar huis nemen waar hij de hele dag op de wei mag en niet hoeft te presteren. Ik moei mij er niet mee.
Waar ik je wel gelijk in geef is dat wanneer je gevraagd werd om S te rijden en te verzorgen, dat je dat doet op een manier waarin je jezelf kan vinden. En als jij je niet op je gemak voelt om een bit te gebruiken, dat je bijvoorbeeld
bitloos rijdt. (Dat is natuurlijk zever dat dit verwarrend is voor't paard.)
Dat doe ik ook hoor. Zo vertik ik het ook om sporen aan te doen, alhoewel het dresssuurpaard nooit zonder werd gereden. En probeer ik hem te rijden op een manier waar ik mij goed bij voel. Ook al is dat niet helemaal wat de eigenaar voor ogen heeft. Wat dat betreft; ik bewijs hem een dienst en als hij het niet kan aanzien dan zoekt hij maar iemand anders.
Als jij weken belangeloos voor iemands paard zorgt, heeft die persoon daar volgens mij ook weinig om over te miepen en mag ze erg blij zijn dat jij dat wilde doen.
Maar blijkbaar ben je daarin dan toch te ver gegaan? Of alleszins heeft de eigenaresse dat zo ervaren? (anders zouden haar vriendinnen natuurlijk hier niet zo reageren.)
Je moet met twee zijn om ruzie te maken hé.
En als ik bijvoorbeeld volgende zin lees:
> Wat de gezondheid van Sioux betreft heb ik wel mijn DA achter
> me die in de wolken was hoezeer het beestje bekwam bij mij.
Dan krijg ik weeral spontaan jeuk en kan ik mij opnieuw beeldig voorstellen wat er gepasseerd is. (Ok, misschien heb ik teveel fantasie? of is mijn interpretatie gekleurd door mijn eigen (vergelijkbare) ervaringen? Maar mocht mijn stalgenoot nog eens durven zeggen wat haar
DA van mijn paard vindt, dan staat paardlief vanavond nog terug thuis.)
Net zoals toen ik jouw berichten las over de
hoefbevangen pony waarin je schreef dat je de buurpaarden ongevraagd liep te voeren en er gespeculeerd werd over pony-kidnapping etc.
Dat doet mij alleszins vermoeden dat je de juiste balans toch niet helemaal te pakken had?
Ik vind het dan ook een wijs besluit dat je zelf een extra pony wil nemen.
Je zei het zelf al, je wilde geen huurder. Blijkbaar heb je gelijk gekregen. (Volgende keer bij je eerste idee blijven en niet laten ompraten
)
Ik zat hier trouwens na te denken voor een nieuw vriendje voor Player, maar ik weet niet zo direct iets. Moest je dit een maand eerder gevraagd hebben... Ik had een 17 jarige C-pony merrie die naar de slacht zou gaan. Zou ideaal geweest zijn als vriendje voor Player.
Maar ondertussen heb ik die pony zelf opgevangen en nu wil ik haar niet meer afgeven.
Ik heb wel een kennis die wel eens een leuk ponietje verhandelt. Maar dat zijn geen adoptieponies en betaal je wel enkele honderden euro's voor.
Warboel
