terry schreef op dinsdag, 16 november 2004, 13:27:


Hoi Terry,

Ik zou er meteen mee beginnen. Ik heb zelf mijn veulen van 5 maanden vorige week laten bekappen (volgens de Strassermethode). Hierdoor heb ik al een probleem in spe kunnen voorkomen. Nu zullen er misschien wel mensen zijn die zeggen dat dat in de natuur ook niet hoeft, maar doordat de grond hier zacht is slijt ook een veulenhoef niet genoeg af om alles op zijn beloop te laten gaan.

groetjes, Natasja

Hmm, ik ken hem ook (tuurlijk, wie niet?) maar ik betwijfel of het wel zo waar is... Ik heb zo het idee dat vet niet op de ribben gaat zitten, of iig vrij weinig. De echte vetplekken zijn meer bij de staartwortel, achter de schoft en achter de elleboog. Op de hals. Die plekken vind ik iig een goede indicatie geven of een paard te dik is. En op de ribben heb ik nooit echt veel verschil in vet gezien bij somigen paarden die afvielen. En bij andere paarden bleef je de ribben zien terwijl ze toch goed waren en weer andere paarden waren echt niet te dik, eerder aan de magere kant en daarbij kon je de ribben bij lange na niet voelen... Wie weet of dit waar is?
groetjes Ebby

terry schreef op dinsdag, 16 november 2004, 13:33:


Normaal kuddegedrag hoor..... Ze zijn bang van elkaar gescheiden te worden.
Als je begint met een paar minuutjes, met 2 personen en een hele berg hooi. Een persoon gaat te voet (niet rijdend) weg met een paard en de ander blijft bij het andere paard met die berg hooi.
Zo kan ie leren dat die ander altijd weer terug komt....
Heb ik met veulens ook altijd zo gedaan, maar ik liet ze nooit alleen en aangebonden staan, altijd los in een omsloten ruimte waarbinnen ze zich niet konden verwonden en met iemand erbij, zodat ze niet helemaal aan zichzelf overgeleverd waren....... Groet, Pien

terry schreef op dinsdag, 16 november 2004, 13:33:


Wat dacht je van nog een paardje erbij. Dan kun je misschien nog niet rustig rijden, maar je kunt het veulen altijd nog meenemen uitrijden. Dat doe ik ook. Zo went ze aan alles.

gr. Natasja

Karin schreef op dinsdag, 16 november 2004, 12:19:


Karin, ik heb het over die andere draad, kriebelen in de stal, niet over het paard wat bokt.

groeten Esther

Isabel van der Made schreef op dinsdag, 16 november 2004, 13:26:


Vind je? Was niet irritant bedoeld hoor, dat maak je er zelf maar van.
It's all in the eye of the beholder, niet waar?


Nee nog niet, maar you'll be the first to know if I do!

M.

Hallo,

Iemand met een paar tips? Mijn veulen van 5 maanden (hengstje) is de laatste paar dagen echt vervelend aan het doen. Hij heeft geen zin meer om braaf aan het halster mee te lopen, bijten vind hij echt te gek en zo nu en dan eens gezellig naast me de lucht in springen vind ook wel cool.
Ik weet effe niet hoe ik dit aan moet pakken. Ik kan natuurlijk wel gaan schreeuwen, maar dat heeft natuurlijk niet veel effect, slaan doe ik absoluut niet en hem in zijn lip knijpen werkt niet, want dan maakt hij gewoon het spelletje van: als ik nu hap, ben ik dan snel genoeg met mijn snoetje weg? Negeren zoals moederlijf dat doet helpt ook niet.
Wie helpt me met wat opvoedingtips. Het ligt ook nog in de planning om hem hengst te laten, dus consequent zijn is toch zeer noodzakelijk.

groejes Natasja

Marianne schreef op dinsdag, 16 november 2004, 13:47:


Dit zal het laatste zijn wat ik hierover zeg, forum is nu wel weer genoeg vervuild, maar als je zelf niet al door had, dat het een zeikerige opmerking was, had je er niet bij hoeven zetten ".... niet om vervelend te doen hoor".

En wat vind je van Ebby's vraag over dikke paarden met zichtbare ribben, en omgekeerd?

Isabel

Esther schreef op dinsdag, 16 november 2004, 12:05:


Ik denk dat het ook weinig met schijt en minachting te maken heeft Esther.
Ik snap de redenatie van de meeste wel hier maar ik denk dat het toch een hoop afhangt van hoe het paard het geleerd/gewend is
Bij Miranda , mijn paard , kan ik bijv. alles doen zolang ze het stalhalster om heeft.
Als ik die in een stal zet om af te zadelen (ja daar zijn die stallen ook makkelijk voor) ligt er altijd hooi in een hoek waar ze van staat te eten.
Ik kan dan gewoon mijn gang gaan zonder dat ze ook maar iets zal doen en moet dan zelfs achter haar langs lopen om de stal uit te komen en het zadel weg te hangen maar zou ook zo onder mijn paard door kunnen kruipen..
Haal ik het stalhalster van haar af....dan kan ik dat niet meer doen.
Dat is voor haar een teken dat ze echt vrij is en haar paardse leventje weer kan volgen.
Geen rekening meer moet houden met mensen en hun gedachtes?
Het halster haal ik er dan ook pas af zodra ze de wei weer in gaat.

Het andere paard dat we hebben kun je juist juist weer ten alle tijde benaderen , onder of achter door kruipen, die zal nooit uithalen , ook niet als hij eet.
Ik ken dit paard nu een jaar of 6 en alles en iedereen liep om hem heen terwijl hij rustig stond te eten.
In al die jaren nog nooit iets uitgehaald dus mag ik toch verwachten dat hij dit ook niet zomaar zal gaan doen.
Hij is het gewoon gewend dat je met hem bezig bent als hij eet???
Hij weet dat wij niet op zijn voer uit zijn maar juist de verstrekkers van dat voer zijn ?

Het is in mijn ogen dus ook afhankelijk van het paard, wat het karakter van het paard is.
Ik denk daarnaast dat het ook heel veel uitmaakt in wat voor een verhouding je met je paard staat. Daarom begin ik steeds meer te twijfelen aan het dominantie gedoe.
Ik zie dat paarden die vriedjes zijn elkaar niet trappen, ook niet bij het eten maar juist beschermen en toelaten....
Paarden die dominant zijn of daarvoor moeten/willen vechten wel.
Als je dus jezelf op zou stelllen als vriend en ook als zodanig geaccepteerd wordt door je paard, zou je dus geen angst hoeven te hebben.
Angst voor een paard moeten hebben lijkt mij een hele slechte basis
om met een paard om te gaan.
Vertrouwen en vriendschap lijkt me een betere.

Een paard dat in de wei of bak de kont naar je toe draait is in mijn ogen niet echt geintresseerd in de dingen die jij van plan bent te gaan doen.
Kan zijn omdat het niet leuk genoeg is, te moeilijk of juist te makkelijk of gewoon omdat i geen zin heeft zoals ook wij dat wel eens hebben.

Gr. Nick Altena
met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer