Hoi Egon

Dit stukje snap ik niet.

Ik rij meestal niet zo lang per keer. Ergens tussen een half uur en anderhalf uur en dan heb je het wel gehad. Ik neem dan ook zelden of nooit rustpauzes en stilstaan doen we over het algemeen alleen als we over moeten steken.
Bedoel je nu met bovenstaand stuk dat dit heel erg onbegrijpelijk (en daardoor oneerlijk) is voor een paard?

Opvallend vind ik ook dat de merrie continu bezig is met eten onderweg. Geen takjes en blaadjes, maar de kop gaat naar beneden als ze de kans krijgt. De ruin totaal niet, enkel als we halthouden op een plek met hoger gras komt het idee wel in hem op, verder niet. Terwijl ze beide al jaren door dezelfde mensen zijn gereden, altijd samen op het gras staan, evenveel hooi krijgen en een vergelijkbare conditie hebben.

Groetjes Karin

http://www.marcalbert.be/video/s.mp4

Het duurt even paar minuutjes voordat het begint als je de link aanklikt, en je moet quicktime op je pc hebben.
Wilde even laten zien wat ik met mijn merrie doe (ik rijd haar met mijn lichaam), en zien of jullie verbeterpunten hebben voor ons.

Groetjes,

Marije

e m kraak schreef op maandag 20 juli 2009, 2:04:


Het zijn de gespen/musketons of de stiksels van een stalhalster die eerst breken. (Met een paard dat er vroeger een hobby van maakte om ze stuk te trekken, durf ik toch wel beweren dat dit bij 9 op de 10 halsters het geval is.)
Een touwhalster heeft deze niet. Er zitten nergens zwakke plekken in zo'n halster.
Ik weet niet wat voor koord jullie gebruiken voor je touwhalsters, maar als je ze gaat halen in een zeilwinkel hebben koorden van 6 à 8 mm toch al gauw 1000 kilo nodig voordat ze breken. Ik weet niet hoe zwaar jou ijsco's zijn, maar geen van mijn paarden is zo zwaar.
Ik bind dus ook geen paarden aan met een touwhalster. Meer nog, ik selecteer mijn stalhalsters specifiek zodat ze zouden breken. Liever een kapot halster dan een kapot paard. (Zo heb ik ook een mooi leren halster, wat ik eigenlijk niet goed durf gebruiken.)
Ik vind het eigenlijk gek dat mensen die beweren met zoveel (jonge) paarden te werken, een paard durven vastzetten met een touwhalster. Komen die dan nooit eentje tegen die er maar bij gaat zitten, of zich zo in de problemen werkt dat je maar wat blij bent dat het halster uiteindelijk breekt?

e m kraak schreef :

Het stalhalster breekt bij de gespen. Een touwhalster heeft die niet (tenzij je die erin knoopt). Kwestie van logisch denken....

Groet, Pien

Spirithorses schreef op maandag 20 juli 2009, 9:50:


Ow, ik zie net dat Ans dit ook al geschreven had, sorry....

verasita schreef :


Hoho, denk niet alleen aan de rondneukende hengst.
Die merries lusten er ook wel pap van, wat dacht je!?.
Het is uiteindelijk de merrie die bepaalt of er gesext gaat worden. Niet de hengst, zoals zoveel mensen wel denken....(ahum, bij paarden die gezond-in-de-kop-zijn)

Groetjes, Pien