Huertecilla schreef op vrijdag 31 juli 2009, 13:42:
> Britt Claeys schreef op vrijdag 31 juli 2009, 0:19:
>
>>> Maar ik geloof dat Pien ook al eerder een opmerking had gemaakt

> Hett is niet anders dan binnen- en buitenteugel, binnen- en
> buitenbeen.
>
> hc
Daar heb je gelijk in maar dan is het principe van de halsring weg denk ik: werken met minder tools, dus minder druk.
Hoewel mijn pols draaien wel macheerde. Nu ik er effe over nadenk, wordt de hals wel in de juiste positie geplooid door die druk, druk aan de binnenkant komt dicht tegen de schouder, aan de buitenkant dichter tegen het hoofd.
Maar je blijft dan wel met meer druk werken dan dat de bedoeling is hè.
Op zich denk ik ni dat je er kwaad mee doet, mij leek het duidelijker voor Jean, maar dit zou ik zeker ni zien als het einddoel. Daarin begrijp ik dan weer Pien en Evy hun redenatie, waarom niet ineens zoals het hoort? Hoewel er in het begin altijd wel meer druk zal zijn dan naar waar je streeft.
Ach, ik denk dat je gewoon moet kijken naar jezelf en je paard. Lukt het zonder druk, prima! Moet je steeds wendingen maken door jezelf zo te draaien zodat er telkens véél te veel druk komt op de buitenkant en één draai van je pols kan dit even duidelijker maken en het gaat erna een pak beter, doen vind ik! Zit je meer te wringen dan wat anders aan die halsring, neem een stapje terug en oefen met het kopstuk
Dit gaat over de groene-halsring-paarden. Routineekes laten 100% zeker jouw fouten zien. Maar bij een combinatie van groen-groen is het wat aftasten vind ik want ik ben ervan overtuigd dat ook je paard dit gewoon moet worden.
Trouwens, vandaag voor de derde keer met de halsring gereden. Alles ging goed, op het einde heb ik al S'end over de middellijn gegaan

(zonder mijn polsen te draaien

)
Ik ben er nu ook wel van overtuigd dat de paarden dit veel vrijer aanvoelen, soms net iets té blijkbaar

Mijn piste grenst met een lange zijde aan de wei, daar stond Branco (loverboy van Jean) te grazen. Branco is de grootste en jongste van den hoop, maar ook wel den grootse broekkakker

. Zo staat hij als eerste in de schuilstal bij een druppeltje regen en bij te veel vliegenbeesten. Hij gaat ni op z'n gemakske ernaar toe maar ineens komt het besef en dan moet hij nú daaronder staan, in een spurt dus. Met al de rest op sleeptouw

Dat was derjuist dus ook: lekker grazen, ineens dat hoofd naar boven en hupsaké, hij was weg. Ik was met Jean aan de uiterste korte zijde t.o.v. de schuilstal en zij had het ook in de mot zenne! Ineens zzzoooooeeeeeeeffffff, zij weg met haar hoofd naar alle kanten schuddend en bokkesprongen ertussen richting Branco. Ineens stond ze stil, vrij verbaasd precies en ze draaide haar hoofd richting mijn voet. Ik peins dat ze vergeten was dat ik er ook nog op zat
Wegcrossen met af en toe een bok en zwierend met haar hoofd, dat is vrolijke Jean in de wei. Een paar uur geleden zou ik nog gezegd hebben: Jean? Bokken onder de ruiter? Bah nee, dat doet zij ni! Jawadde
