Nancy Hendriksen schreef op maandag 3 augustus 2009, 22:58:


Rhinopneumonie , daar zijn 3 vormen van.
De verkoudheid , die meestal vanzelf overgaat , 2 keer per jaar enten , en de enting is redelijk betrouwbaar.
De abortusvorm , dodelijk voor het veulen , maar de merrie hoeft niet behandeld te worden in de meeste gevallen , 4 keer per jaar enten , en de enting is matig betrouwbaar!
Tegen de neurologische vorm heeft enten weinig zin.

Ik heb nog nooit laten enten tegen Rhino , dat doen ze niet standaard als je niet op een manege staat , en geen wedstrijden rijdt. Hoe dat zit als je veulens gaat fokken, weet ik niet.

Gr Esther

Eva Saegerman schreef op maandag 3 augustus 2009, 13:24:


Maar wat nu met een paard dat weinig contact met je maakt (door bijvoorbeeld een trauma) Los jij dit ook op door te clickeren? Mijn veulen was zo een paardje, en door middel van lichaamstaal, ademhaling en het opbouwen van vertrouwen heb ik nu een paardje dat mij volgt, mij in de gaten blijft houden wat er ook gebeurd. Als ik langzaam ga stappen, gaat zij ook langzamer stappen, als ik stop stopt zij ook en als ik ga draven, zij ook en ze blijft contact houden. Ik had al veel geprobeerd, maar de enige manier bij haar is echt het maken van contact door lichaamstaal omdat dat het gene is dat de merrie ook doet bij haar veulen, haar het gevoel geven dat het vertrouwd is.
Ik snap het uitgangspunt van de concentratie, dat is bij ons ook zo, maar waar ik niet helemaal van overtuigt raak is het op het paard gefocust zijn tijdens je training, omdat dat in mijn opinie geen natuurlijk gedrag is: omdat er op dat moment niemand de 'omgeving´ in de gaten houdt. Dat is wat wel gebeurd in kudde verband. Dat is hetgeen de leider doet in de kudde.

Liesje_Olli schreef op maandag 3 augustus 2009, 20:53:


Hi,

Als je de zool kunt indrukken dan is ie zeker wat te dun bekapt.
Als Ik bekap en aan de steunsels werk dan kijk ik of ik de zool kan indrukken op plaatsen die niet zo dijdelijk zijn en dit doe ik met punt van hoefmes.Als je kunt indrukken dan is daar de zool dun en moet je die met rust laten.
Suiker in gras of hooi en overgewicht kan je paard ook gevoeliger maken,heb het zelf meegemaakt.
Beweging en nogmaals beweging,dit zal je echt!helpen en misschien hoefschoenen als je op steentjes gaat wandelen.

Gr.Cedric

Marije Huijsmans schreef op dinsdag 4 augustus 2009, 10:12:


Hoi,
een paard dat weinig contact met je maakt, daar is een reden voor. Ik zou eerst willen weten waarom het paard weinig contact maakt en afhankelijk daarvan idd oplossen met clickertraining.
Wat betreft de aandacht op de omgeving: in een kudde is er idd wel altijd een paard dat de omgeving in het oog houdt. Maar in gedomicilieerde omstandigheden zie je dat minder. Als ik aan het werk ben met mijn paard zal, indien mijn of een ander paard dat nodig vindt, een ander kuddelid de omgeving wel in het oog houden.
Echter, hoe zou jij als mens de omgeving in het oog kunnen houden om een leiderspositie te kunnen verwerven?
jij als mens kan toch nooit de omgeving in de gaten houden zoals een paard? Jij kan hooguit alert zijn en de indruk wekken dat je alles in de gaten houdt; maar je ziet, je ruikt, je hoort om te bgeinnen al niet zo sterk als het paard. je kan alleen raden wat jij denkt dat een paard verwacht van de "in het oog houdende leider" en jij kan die verwachtingen proberen te benaderen. Maar wat als je paard ontdekt dat jij iets niet hoorde afkomen en jouw paard wel, en je dus niet of niet tijdsig hebt gereageerd?
Het dus effe geconcentreerd zijn op je paard en niet op de omgeving, of toch niet zoals jij dat wil evenaren, is dus niet erg voor de relatie onderling.

ik heb een leuk verhaaltje van dit weekend, over een paard-etende paraplu, maar ik zet het even in nieuw topic om deze van cue's en lichaamstaal niet te veel te verstoren...

Grtz

In een vorig topic over clickertraining en de al dan niet afwezigheid van het gebruik van lichaamstaal, het vervolg...

Iemand reageerde dat ze bij clickertraining het idee heeft dat alle concentratie op het paard ligt tijdens de training en er weinig concentratie op de omgeving ligt, terwijl wij dat als 'leider in de kudde' zouden moeten blijven doen, ook al zijn we aan het trainen

Ik ga een antwoord dat kort samengevat beschrijft hoe ik de rol van de mens in de kudde als zgn 'alerte leider op de omgeving' zie én hoe clickertraining wel vertrouwen brengt tussen paard en mens, ook zonder bewust bezig te zijn met de omgeving

Een voorbeeldje:

Dit weekend. ik zat met mijn zoontje van 14 maanden in onze tuin te spelen onder een paraplu. je kent ze wel, die grote paraplu's met houten standaard die ongeveer 3m diameter hebben (ja van die grote dus )
Ongeveer 5m verder begint de weide waar de paardjes staan te grazen. Opeens zet er een ongelooflijke wind op en vliegt de paraplu uit de standaard om vervolgens een weg te nemen naar de wei. De paraplu vliegt de wei in, richting de paarden die net allebei aan het soezen zijn in de wei, en raakt de paarden nét niét. Hij gaat nog twee keer verder over kop om in een hoek tegen de draad te blijven liggen. De wind die weer is gaan liggen maakte dat de paraplu nu stilligt waarna ik mijn zoon even alleen laat en de wei in kan gaan. De paarden zijn ontzettend geschrokken en lopen te briesen in de wei. Om een idee te geven van de slag: twee weidepalen gebroken en draad af. Ik vouw paraplu dicht , wat niet zo makkelijk ging, om daarna de paarden er bij te roepen. Letterlijk roepik Queenie en B bij me die toch wat twijfelen maar na mijn bridge (click) te horen toen queenie een stap naar mij kwam, kwamen ze toch af. "ooo dat ken ik, die click, het is gioed wat ik doe en dan vertrouw ik het wel". 1m van de paraplu bleven ze staan, beide met gestrekte hals richting paraplu, ruiken en en toch alert zijn dat die paraplu niet meer opspringt. ik bridge en vrijwel meteen daarna gaan beide paarden met hun neus tegen de paraplu. Dit is ongeveer 3min nadat de paraplu weggevlogen is, met inbegrip van de anderhalve minutt die ik nodig had om paraplu terug dicht te vouwen
Ze staan nu helemaal rustig bij en naast de paraplu en raken hem aan als ik dat vraag. Ik open de paraplu en ook dat gaat goed; geen onrust. Ik gooi de paraplu zelfs even weg om het effect van een wegvliegde paraplu te bekomen en ook dat gaat goed. Beiden blijven staan en blijven het spelletje "paraplu is leuk" tof vinden.

In de ogen van mijn paarden moet ik wel een heel dappere leider geweest zijn, die niet verschoot van de wegvliegende paraplu maar meteen er achterna ging om deze dicht te vouwen en de kudde bij elkaar riep om tot hier te komen...

ben ik nu een leider die te vertrouwen is?
verhoogt dit ook mijn leiderschap?
nocthans was ik op het moment dat de paraplu wegvloog helemaal niet alert op mijn paarden, neen, wel op mijnen knappe zoon

Bij deze: ik denk dat je paard jou als wel of geen betrouwebarer leider accepteert; niet naargelang hoe alert je bent op omgeving (terwijl er niets gebeurt - do not fix wath is noet broken) maar wel naargeklang je reacie op momenten dat het er op aankomt.

Bij deze mijn bijdrage...

Eva Saegerman schreef op dinsdag 4 augustus 2009, 11:15:


Als het paard in een voor hem vertrouwde menselijke omgeving is dan denk ik dat alle kuddeverhalen en romantische leidende hengst of merrie zoekplaatjes onzin zijn.
Jij bent een mens en jouw paard is een paard.
Jij gaat met het paard een samenwerkingsverband aan en hoe langer de relatie duurt, hoe dieper en sterker het wederzijds vertrouwen wordt.
Als je bewijst dat je ongemakkelijke situaties oplost zal paard naar jou gaan kijken en er op vertrouwen dat jij dat áltijd kunt.
Hij wil bij jou zijn, simpelweg omdat daar het leven altijd goed is.
Als paard een mens was zou hij kunnen denken:"Ze zorgt ze ervoor dat ik bij haar veilig ben en ik heb haar goed getraind want als ik iets doe , staat er heel vaak een beloning tegenover, dus waarom niet? Het gaat goed hier!"

Eva Saegerman schreef op dinsdag 4 augustus 2009, 11:30:


Had jou stukje even nog niet gelezen.

van lennep schreef op dinsdag 4 augustus 2009, 9:39:


Dus... inenten tegen rhino, 1x/jaar, zoals ik het doe heeft geen zin? Damn Mijn weidegenootje doet het 2x/jaar omdat haar paardje gevoelige luchtwegen heeft. Mss moet ik het gewoon dan samen met haar laten doen 2x. Wij gaan niet op wedstrijd, maar we staan we op een stalling waar er anderen op wedstrijd gaan... De paarden staan wel niet bij de onze (die worden 's nachts nog opgehokt), maar ze komen er wel mee in contact tijdens het borstelen en rijden... Wat is aan te raden dan?

Piet schreef op dinsdag 4 augustus 2009, 11:44:


Het is geen onzin. Aangezien ik al mijn paarden zo omga. Ik bekritiseer ook het clickeren totaal niet, maar zet gewoon wat vraagtekens bij bepaalde zaken omdat het me dan onduidelijk is.
Om dan te zeggen dat een andere manier die heel dicht bij de natuur van het paard ligt dat dat onzin is, vind ik niet erg prettig. Als je niet weet hoe het precies werkt, kun je daar ook niet veel van zeggen. Ik zie duidelijk wel kuddeverband bij mijn paarden, en ik heb gezien hoe het bij mijn veulentje heeft gewerkt.
Ik zeg ook niet dat clickeren niet werkt, maar er zijn dingen die tegenovergesteld zijn aan hetgeen ik doe, en dus vraag ik daar naar.

Groetjes,

Marije

Marije Huijsmans schreef op dinsdag 4 augustus 2009, 13:08:


Sorry ,even niet meer tijd om een deftig antwoord te geven: ik zou zeggen lees nou eens écht wat ik schrijf!

Vandermaesen Guy schreef op dinsdag 4 augustus 2009, 9:19:


Doen we óók.

Maar met deze beelden gaan we waarschijnlijk wel wat doen.

Liesje_Olli schreef op maandag 3 augustus 2009, 21:01:


wat als er nou eens helemaal niets gebeurt zou zijn in dit huis... Arabesk stuurt er zo op aan dat er iets engs gebeurt is... maar mss heeft ze dat wel verzonnen he :)

Kynshiri schreef op dinsdag 4 augustus 2009, 13:34:


Dan heeft die godverdomse kat gelogen hé :)*