FaberSmid schreef op donderdag 3 september 2009, 20:34:


Zullen we iedereen die een chemokuur moet ondergaan ook maar gelijk afknallen?

Anja Seijn schreef op vrijdag 4 september 2009, 9:44:

Ja, goed plan, laten we iedereen de rest van een gezond leven ontzeggen omdat het genezingsproces daar naartoe pijn doet.
Helaas hebben ze me in 2003 niet 'humaan uit m'n lijden verlost' toen ik heel dat jaar niet heb kunnen lopen vanwege een knieprobleem. Baal er nog steeds van dat ik nu lekker met m'n paarden rond kan rennen.

Karin schreef op vrijdag 4 september 2009, 7:59:


Dat wreekt zich ook! Zo'n harde oostbloktraining schakelt het eigen denkvermogen uit en electrisch orders opvolgen heeft het vervangen. Veel topdressuurpaarden vallen door de mand als even de leiding ontbreekt of de omstandigheden veranderd zijn, ze kunnen niet stilstaan, ze kunnen geen ererondje, ze schrikken van bloembakken, ze kunnen niet met een boeket gereden worden.
"Hij moet niet zelf denken, hij moet wágte!" omschreef Anky de kern van haar dressuurformule op een recent evenement.

In ons regionale dagblad stond een interview met het succeskoppel, er zat ook een kind van ze bij. Ik laster dus niet.
Janssen: "Wat moet er gebeuren als mama een keer niet wint?"
Het kind: "Dan moet ze harder trainen!"
Voilà, de gehele 'succesformule' in een notedop.

e m kraak schreef op vrijdag 4 september 2009, 3:56:


Hmm, ook een interessante visie. Ik vroeg me dit al heel lang af, groeien die tanden dan, of slijten ze gewoon steeds verder?
Om een reactie te geven: als een gebit scheef wegslijt met kauwen, krijg je ongelijke slijtage en dus haken die scherp zijn. Deze vijlt de tandarts af, zodat het paard weer de gelegenheid krijgt om over het gehele maal oppervlak te malen, zodat de kans op haken vermindert. Zo heb ik het begrepen.
Als er eenmaal haken zijn, kan het enorm uit de hand lopen.
Scheef malen kan te maken hebben met het soort voer dat je geeft, maar ook de vorm van de kaak, de schedel enz. Is dus handig om periodiek te laten controleren of er haakvorming is en deze op tijd weg te vijlen.
Zo heb ik het altijd begrepen.

Martina schreef op vrijdag 4 september 2009, 10:15:


2x touché!

clarissa ruijgrok schreef op vrijdag 4 september 2009, 11:07:


Carlos werd door overvoeding vanuit goeie bedoelingen ( hij was zo mager vond m'n vader) op zijn 43 ste zwaar hoefbevangen.
8 maanden later liep hij weer te draven over ons grindpad en over straat. Het is dat hij vorig jaar op z'n 45 ste een ongeluk in het schrikdraad kreeg en dat die k** veearts hem afgemaakt heeft zonder dat ik er bij was, anders had ie nog geleefd......

Volgens mij moet je op zoek gaan naar een andere tandarts. Bij mijn pony's is er onlangs eentje geweest, heeft ook buiten gewerkt, en voor mijn Shetlander moest hij nog wel op zijn knieën gaan zitten. Gemakkelijk was anders, maar die man heeft niet geklaagd, integendeel : buiten is er lekker veel licht en kan hij veel beter zien waar hij mee bezig is!

Bij mij is ook Jan Groeneveld geweest, en het ging super. Gewoon buiten op het erf, niks op stal, wat nog gevaarlijk kan zijn ook als ze haar hoofd met klem tegen de wand slaat. Jan heeft speciale foefjes om het paard binnen no time rustig te maken. Van mij mag hij de volgende keer terugkomen.

De vorige keer dat er een tandarts kwam, werd er standaard een verdoving gebruikt, (die ze zelf inspoot) onder het motto: als je achterin de mond komt raak je het tandvlees, wat een traumatische ervaring voor het paard zou zijn. Ik had hier toch mijn bedenkingen bij, laat dit spuiten toch liever aan een daartoe bevoegde over.