Zondag ben ik weer voor het eerst sinds Player haar nageltred begin augustus naar het bos gegaan met haar.
Het was een superrit, ze heeft zich mogen uileven en we hebben er allebei ontzettend van genoten.
Buiten dat ene; Zodra we de wei verlieten is Player beginnen roepen, zoeken, blijven roepen. Zenuwachtige drafjes, om zich heen kijken en roepen.
In het bos zelf veel ruiters tegengekomen. Player wilde er altijd maar naar toe, ze bleef roepen en achterom kijken, of als er andere paarden zich voor ons bevonden, wilde ze er het liefst volle gas achter gaan.
Zocht ze naar haar maat die begin juli zonder boe of bah vertrokken was? Haar eurocentje is gevallen dat hij niet meer terugkomt?
Aan Carmen hangt ze ook wel, min of meer, die mag niet uit haar ooghoek verdwijnen maar daar heeft toch die band niet mee, die vriendschap, dat maatjesgedoe.
Vond het hartverscheurend.
(Voor Carmen was het niet, haar geroep, wat ik even hoopte; toen we terugkwamen reageerden ze geen van twee; Carmen niet dat Player terug was en Player niet dat ze weer bij Carmen was. Carmen kan het ook geen bal schelen dat Player vvan de wei weg gaat, ze kijkt zelfs nog niet op.)
Toen onze Bella was overleden heeft ze dat ook nog lang gehad...dat roepen wanneer we buiten gingen....
Bah
Mn hart bloedt ,
sommige mensen zou ik ************
Warboel
