Uit onderzoek zou zijn gebleken dat een graasvoet voornamelijk voorkomt bij veulens met een korte hals. Dit is ook logisch want die kunnen lastiger bij het gras en zetten dus hun favoriete been (links- of rechthandig net als bij mensen) naar voren om bij het gras te kunnen komen. Een idee is om deze veulens op langer gras te houden.

Een korte hals kan erfelijk zijn dus in dit geval wordt de conclusie dan ook direct gemaakt alsof ongelijke hoeven dus erfelijk is wat volgens mij juist niet uit de studie naar voren kwam. Ongelijke hoeven zijn volgens mij niet direct genetisch bepaald maar lichaamsbouw (scheefheid), korte hals, blessure in jonge jaren kan wel ongelijke hoeven laten ontstaan. Ik denk dat met rechtrichten je wellicht een heel eind kan komen. Een hoef groeit toch iedere keer weer vanuit de kroonrand naar beneden als de druk dan anders wordt zal de vorm wellicht ook weer kunnen veranderen.

Een bokhoef is in mijn inziens veel ernstiger en is denk ik juist wel genetisch. Met name bij miniponies zie ik toch wel heel veel bokhoefjes. Het feit dat dit vaak geen gebruikspaarden zijn en men het kleurtje en de stokmaat belangrijker vindt dan beenstanden (plus het hoge amateurisme gehalte bij de fokkers) kan wellicht verklaren dat bokhoeven hier zoveel voorkomen. Hoe dominant bokhoeven genetisch zijn durf ik niet te zeggen. Ik kan mij echter heel slecht een voorstelling maken hoe je met nb een bokhoef kan herstellen.

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 16 september 2009, 20:55:


Nee hoor, Pien en Eddy, natuurlijk laat ik Boully niet over me heen lopen. En hij kan ook gewoon een stapje naar achter, al vanaf hij hier kwam. (Weet Eddy ook wel, die heeft den Boully twee weken meegemaakt )

Het is een ander verhaal. Ik ben vorig jaar bij Piet op een weekend clickertraining geweest en ik probeer Boully dat ook te leren. Bij Willem gaat dat prima, die let op, probeert van alles uit tot hij het goede doet. Boully heeft dat niet. Die gaat bij je staan en doet niets. Zo ook niet achterwaarts gaan. Wel als ik het vraag, maar nooit spontaan. Hij probeert nooit iets.
Van de week dus voor het eerst dat hij dat deed. Ik deed zijn halster af en hij deed uit zichzelf een stapje naar achter voor een stukje brood. Normaal zou ik dat niet belonen, Willem krijgt alleen iets voor wat ik op dat moment wil dat hij doet. Boully heb ik beloond voor het eigen initiatief.

Ik weet niet zo heel goed hoe ik het uit moet leggen. Boully doet echt alleen wat als je het hem oplegt. Aan een touwtje loopt hij prima naast je mee. Los heeft hij er geen idee van dat hij het ook kan. Eigenlijk heb ik dat nooit hoeven oefenen, want ze gingen samen het land op en dan liep hij achter Willem aan, dus niet op mijn hielen. Heb dat ook nog nooit eerder gemerkt.
Hij is nu 21 en tot hij bij ons kwam vorig jaar niet zo heel erg opgevoed. Wel heel erg onder controle gehouden. Kort aan de teugels gereden en zo. Heeft ook even geduurd voor hij door had dat hij zijn hoofd ook naar beneden kon doen en dat je ook met een losse teugel kunt sturen.

Ik denk dat hij in zijn hele leven nog nooit zelf heeft hoeven denken... (Of zo)

Els.

Spirithorses schreef op woensdag 16 september 2009, 20:46:


Een zwiepend touw is geen geweld...... tuurlijk niet, hij loopt er toch zelf in?
Denk niet dat Els -en volgens mij schrijft ze dat ook- de haar aangeleerde methode gebruikt heeft.
Els heeft van mij clikeren geleerd en ik weet zeker dat wanneer ze het goed doet ze niet langer dan een paar minuten nodig heeft om haar paard, ook los, aan een touw doet ie et al, op afstand te leren blijven.
Per slot van rekening heeft ze het hier ook gedaan.
Zonder het "nongeweld" van zwiepende touwtjes.

hoi, ik zit met men handen in het haar dus hoop dat iemand mij hier tips kan geven. Ik heb al bijna 5 jaar een verschrikkelijk dominante merrie ( dominant naar andere paarden welliswaar want naar mensen is ze het fijnste paard)
Zij is 4 jaar geleden nieuw bijgekomen in een vaste bestaande kudde. binnen 2 dagen had ze daar het leiderschap overgenomen. Geen enkel paard was veilig voor haar. ( bijten, schoppen, andere paarden in een hoekje proberen vast lopen en ze dan letterlijk "tussennemen")
3 jaar geleden heb ik een hengstenveulen gekocht, deze heeft tot 1 jaar bij mijn merrie in de kudde gelopen, dit ging super! naar hem deed ze niets. nadien is hij weggegaan naar een hengsten kudde.
sinds april staan mijn merrie en (ondertussen) ruin terug bij mekaar op mijn eigen wei. dit ging fantastisch. zij is duidelijk de baas en er valt wel eens een klap, maar ze eten samen, slapen same, komen goed met mekaar overeen... tot 2 weken geleden, mijn ruin zit onder de wonden, heeft bloedbuilen van haar gestamp, overal staan haar tanden in zijn vacht etc. aan hem ligt het niet want hij is echt een doetje. ze zoekt hem echt op ( bv hij staat op stal te rusten en zij staat 50 meter verder te grazen en plotseling komt ze in volle galop naar hem toe en begint op hem in te rammen)
zijn er mensen die iets gelijkaardigs hebben meegemaakt of die misschien een uitleg hebben voor dit gedrag ( of nog beter een oplossing?)

Piet schreef op woensdag 16 september 2009, 21:39:


Een zwiepend touw is niet méér dan een zwiepende staart van het paard dat voor hem loopt. Hij weet van nature dat hij niet moet dringen en houdt afstand. Maak er nou niet weer gelijk geweld van. Geweld zou zijn wanneer ik hem met dat touw zou meppen en dat zou ik nooit doen.

Ik snap het niet. Jij die niet met lichaamstaal wil werken. Het meest basale dat een paard in zich heeft gebruik je niet

Groet, Pien

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 16 september 2009, 20:22:


Ze valt wel heel hard door de mand......HAHAHA
Ik ga het niet uitleggen ook!
Volgens mij komt deze dame helemaal nooit aan een one-rein stop toe, want dan ligt ze er allang vanaf.

veerle godts schreef op woensdag 16 september 2009, 22:02:


Pffff.... wat een probleem zeg! Allereerst uit elkaar halen!
Want jouw ruin raakt superstressy op deze manier.
Het zou met haar hormonen te maken kunnen hebben....
Maar eigenlijk is het geen excuus he?? Lijkt paard-asociaal gedrag.
Ik denk dat dit een paard is wat ook veelal gewonnen heeft van andere paarden, dus zeg maar: beloond voor haar daden. Omdat andere paarden die strijd niet willen of kunnen aangaan en dan omdraaien en maken dat ze wegkomen.
Een oplossing zou ik in dit geval niet zozeer weten.
Ik probeer me voor te stellen hoe dat dan gaat maar ik denk dat het niet normaal is.
Nogmaals, uit elkaar halen... en een draad ertussen houden.
Ik zou een paard niet in elkaar laten slaan want je loopt ook een risico op gebroken botten.

Sterkte ermee!

Wil.

Martina schreef op woensdag 16 september 2009, 19:18:


Nee... idd. wij noemen het een opzet of bevel. Geen toe rocker...
Maar goed, het ziet er hetzelfde uit.

Spirithorses schreef op woensdag 16 september 2009, 22:04:


Ik heb nooit gezegd dat ik niet met lichaamstaal wil werken.
Ik heb wél gezegd dat je paard dan eerst jouw lichaamstaal moet begrijpen. Dat wij van nature niet kunnen lullen als paarden.
En frappant is dan weer dat je als méns gaat denken dat je paard zo stom is als het achtereind van een varken en dat hij jouw zwiepende touw wel voor een staart van een paard aan zal zien.
Ben je mal. Dat hebben wij ervan gemaakt, da's een handig excuus,want natúúrlijk werkt het. Zoals alle bestraffing werkt.
Da's gewoon een touw dat snel rond draait en als ik daar met mijn neus tegen aan komt dan doet dat pijn.
Leren via je paard pijn te doen en niks anders.

veerle godts schreef op woensdag 16 september 2009, 22:02:


Is er 2 weken geleden iets gebeurd of veranderd? Stress? Afreageren?
Zit de merrie goed in haar vel? Ik roep maar wat, hoor.
Ik vraag me af of het dominant in de zin van 'leid' gedrag is. Gewoon agressief gedrag. Haal ze maar uit elkaar, ze verdragen elkaar niet, in ieder geval niet nu, op dit moment.

muriel schreef op woensdag 16 september 2009, 21:15:


Hoi,ik heb dus een minishet die toen ik het dier met 4 maanden oud kocht achter 2 bokhoefjes had.

De pony is ongeveer 5 jaar door tradi hoefsmid bekapt die de voetjes corigeerde door de lange wanden aan de buitenkant en korte wande aan de binnenkant gelijk te zetten door ook de zool te bekappen zodat ze recht stonden.
Maar na 6 weken ongeveer was het alweer hetzelfde.

De pony draaide met de achterhoefjes waardoor de slijtage weer hetzelfde werd.
Had o- beentjes.

Ben zelf natuurlijk gaan bekappen en alleen de zool gaan volgen en dat zorgde ervoor dat de voetjes de kans kregen zich aan te passen .
Als de tradismid bekapte waren de groeiringen telkens scheef gezien vanaf de bodem, met de zool aanhouden blijven de groeiringen gelijk de kroonrand en gelijk de bodem.

Gisteren zijn de studenten diergeneeskunde hier geweest en ik heb ze laten zien hoe ik het behap.
Dus gewoon als een gezonde voet.

De foto's staan hier in het fotoalbum!
Groet Conny

clarissa ruijgrok schreef op woensdag 16 september 2009, 22:40:


bij mijn weten is er niets gebeurd ( ze staan sinds 4 dagen op een nieuwe wei omdat hun wei afgegraasd was) maar haar gedrag is echt al een 2 weken bezig dus tenzij mijn merrie helderziend is over haar verhuis lijkt het mij dus niet hier aan te liggen) de merrie zit super in haar vel, ziet er ook echt goed uit en heeft pas nog haar jaarlijks routine bloedonderzoek gehad en ook dat was heel positief.
het enige waarvan zij echt stress krijgt is als ik mijn ruin weg haal, dan krijgt ze zeg maar een soort van verlatingsangst.
ik vrees er ook voor dat ik ze uit mekaar zal moeten halen, persoonlijk vind ik dit een groot nadeel aangezien ik een paard alleen zo oneerlijk voor het dier vind, maarjah nu tref ik telkens een in mekaar geklopt paard aan, ook niet echt eerlijk lijkt mij

Esther van Hardeveld schreef op woensdag 16 september 2009, 19:58:


Was dit paard door een natuurlijke bekapper bekapt of blootvoets traditioneel?.

Dan kan het ook last hebben van de steunsels op het harde.

Een hoef die bij de hielen smal is kan met natuurlijk bekappen en wanneer er ruimte is door deze manier van bekappen bij de hielen telkens lager gezet worden,natuurlijk telkens klein stukje.

Op een gegeven moment kan het niet verder en blijft het zo.
Dan krijgt de voet de kans om te veranderen en krijgt de straal meer ruimte en worden de hielen vanzelf wijder.

Ik heb een draver getrimt die echt hele smalle pijphoefjes had en bij de hoefballen helemaal samengeknepen.
Straal had totaal geen ruimte.

Ben wekelijks gaan vijlen om te kijken wat eraf kon en het was verbazingwekkend hoe snel de smalle lange hoefjes veranderde in mooie korte hoeven met ruimte voor de straal.

Wanneer het paard gaat hiellanden krijgt het de kans om gezonde hoeven te ontwikkelen.

geef niet te snel op,probeer een goede natuurlijke bekapper die bijvoorbeeld in het begin wekelijks langskomt om de hoeven de kans te geven zich aan te passen en niet te lang wachten tussendoor want dan duurt het alleen maar langer!

stumperd schreef op woensdag 16 september 2009, 23:31:


Oh ja,twee verschillende voeten kunnen ook gewoon weer alletwee hetzelfde worden.
Mijn spierbevangen pony had een witte linker voorhoef die ronder van vorm was dan de rechter donkere voorvoet.
De donkere had de neiging een dunne naar binnen groeiende binnenwand te ontwikkelen en naar buiten groeiende dikke buitenwand.
Het witte voetje was perfect.
Met natuurlijk bekappen zijn ze vanzelf hetzelfde geworden.
Foto's ook in het fotoalbum.

Piet schreef op woensdag 16 september 2009, 22:35:


Maar dan alleen om zaken AF te leren. En dat is precies wat hier beoogd wordt, dus werkt het.


Pracht praktijk voorbeeld, Piet, van een flauwekulverzinsel terugbrengen tot wat werkelijk gebeurt.