Sandra van Bommel schreef op donderdag 17 september 2009, 19:05:
> Tja... ik heb er toch niet zo'n goed gevoel bij. De paarden die
> ik ken, zijn al bekend met de signalen zoals
wijken voor druk > ed voordat je erop stapt.
> De merrie van mijn man heeft pas 10 keer iemand op de rug
> gebracht. Wij zijn met haar begonnen met het aanleren van het
> principe
wijken voor druk en daarna erop gaan zitten en het
> verband rustig uitgelegd, gewoon met alleen een halster aan.
> Ging prima en het is geen simpele dame.
Ok, daar heb je een punt. Dat kan hij inderdaad niet. Hij kent een aantal basic-beleefdheidsregels (zoals achterwaarts of opzij gaan als ik het vraag.) Maar meer ook niet.
Wijken voor druk als principe kent hij niet en al helemaal niet als zijnde een deel van het werk. Verder kent hij alleen dingen die noodzakelijk zijn in de dagelijkse omgang.
Qua voorbereiding heb ik er alleen tijd in gestoken om hem te laten wennen aan het materiaal. (geen probleem om het zadel op zijn hoofd te leggen hoor
) en aan mij als 'vervelende en onhandige' ruiter. Je kan zijn kont, denk ik, wel gebruiken als glijbaan. Hij gaat niet vreemd opkijken.
En we hebben ervoor gezorgd dat hij aan de longe op commando de overgangen maakte tussen stap/draf en galop en halt. Dat was eigenlijk alles qua voorbereiding voor het rijden. Dan erop gaan zitten en de commando's van de longeur aangevuld met been -en zithulpen. Dat had hij binnen de 5 minuten door. De keer daarna dan de longe eraf en geprobeerd om er een beetje richting aan te geven. Toen is dat filmpje gemaakt.
>
> Als ik je gespannen als een veertje op de pony zie zitten, kan
> ik mij niet voorstellen dat dat goed is voor een pony. De voelt
> dat feilloos aan en je zakt meteen punten in leiderschap.
> Persoonlijk vind ik gewoon dat je niet een paard moet inrijden
> als je het niet leuk vindt/niet de benodigde ervaring heb.
> Dan vind ik dat je gewoon voor een ervaren paard moet kiezen,
> geschikt voor jou doel.
Tja en die moet ik ook niet hebben. Ik zal nooit een paard kopen wat al ingereden is. (of ik moet er wel héél verliefd op zijn.) Ik vind het risico te groot dat er dan iets mis mee is. Het is niet zo dat ik geen onervaren dier wil. Ik kan wel genieten van samen te trainen en nieuwe dingen te leren. Maar de basic-dingen zoals zadelmak maken of verkeersmak maken; nope, ik heb er een zware hekel aan.
Ik kijk nu al op tegen de moment dat ik er het verkeer mee in moet
Deze pony had ik trouwens als sinds hij 1,5 jaar was.
Ik had hem aanvankelijk gekocht als gezelschapspony. Maar kleine pony's worden groot en dan moet je er toch iets mee?
>
> Een pony als deze, vol levenslust en speellust, gespannen
> inrijden en rustig gedrag verwachten, terwijl hij op de wei
>
> Als je alleen rustige buitenritjes wilt maken en dressuren,
> zoek dan een rustig ervaren paard en laat dit ding over aan een
> ervaren NH mens, die er de lol van inziet.
Ik kan je daarin niet tegenspreken. Spijtig genoeg is mijn lieve, ervaren, absoluut perfecte (en overgings ook zelf ingereden
) paard fysiek een wrak en dringt de kwestie van vervanging/aanvulling zich een beetje op.
Of deze pony die job krijgt of ik op zoek moet naar een ander, is eigenlijk de vraag waar ik nu mee worstel.
Maar zal ik je verklappen dat hij misschien, voor de juiste persoon wel te koop is.
Als er iemand zich aanbiedt, die hij leuk vindt en hem alles kan bieden wat hij hier mist, dan mag hij mee. Maar ik vrees dat dat een utopie zal zijn en dat we er samen het beste van zullen moeten maken.
Warboel
