Heb al de berichten eens zitten lezen en wil graag op een aantal dingen reageren:

Ik denk dat er, net zoals er onder mensen gewoonweg rotzakken zijn, er onder pony's ook gewoonweg rotzakken zijn.
En net als bij mensen kunnen we dan gaan zoeken naar hoe het van A via B tot het vreselijke C gekomen is, en daaropvolgend dan allerlei verzachtende omstandigheden verzinnen, feit blijft dat bepaald gedrag niet en nooit acceptabel is.
En een pony die zonder enige aanleiding trapt naar willekeurige mensen die niet eens met hem bezig / op hem gericht zijn, is niet aan het puberen maar gewoon niet pluis in z'n bovenkamer!

Een pony met zulk gedrag 'doorschuiven' naar "één of ander kind met lef die er jumpings mee wil gaan rijden .... of als crosspony of marathonpony voor een wagen", dat vind ik eigenlijk ook niet pluis.
Jij wilt "je nek niet wagen voor deze pony", dus dan moet een kind met sportambities het wel maar doen, omdat dit kind toevallig sportambities heeft, niet zijnde de dressuur die jou past?
Wij springen hier, maar rijden hoofdzakelijk cross met pony's en één ding is daarbij crusiaal: een 200% stevige band van wederzijds door-en-door vertrouwen en dat kweek je in hoofdzaak niet onder het zadel!

Een pony basic beleren en vervolgens stil op de weide zetten (en dus niet doorrijden) is half werk: je opent een deur naar een nieuwe wereld en treedt die vervolgens niet binnen. Of misschien moet ik de volgende vergelijking trekken: een pot lekkere jam openmaken en vervolgens wekenlang open op het aanrecht laten staan. Ik hoef niet uit te leggen wat er met die jam gebeurt; waarom is het dan wel een raadsel dat deze pony onvrede vertoont?

Ga lekker met deze jonge vent de wereld verkennen, ga in de bossen met 'm stappen en laat hem zien waarom het nodig was z'n evenwicht met jou op z'n rug te hervinden. Geef 'm daarmee iets om mee bezig te zijn, ook in z'n koppie.
Als hij dan nog steeds onvoorspelbaar, explosief en agressief gedrag richting mensen blijft vertonen, dan zou ik zo'n pony niet willen aanhouden.

angelique hage schreef op zondag 20 september 2009, 22:38:

Oké, klinkt allemaal hartstikke logisch en ben het wel met je eens. Maar ... wat doe je in het geval dat de pony niet pluis in het hoofd is en je het dier niet wilt óf kunt aanhouden?

Anja Seijn schreef op zondag 20 september 2009, 22:49:


Als een dier werkelijk niet tof is in z'n bovenkamer is er maar 1 oplossing en dat is hem/haar in laten slapen.
Ik zeg dus NIET dat het in het geval van deze pony zo is! Want dat kan ik niet beoordelen.
Wat wél voorkomt is natuurlijk een hersentumor. En die dieren die dit hebben worden echt levensgevaarlijk. Ik heb dit zelf meegemaakt met o.a. een bouvier van nog niet eens 1,5 jaar, en later met de liefste (13 jaar) pony van de hele wereld. Als je weet hoe een dier in een paar maanden tijd kan veranderen in een regelrechte moordenaar neem je zo'n beslissing vanzelf wel.

Ik vind niet dat je iemand anders op kunt zadelen met een dier wat niet helemaal betrouwbaar is. Er kunnen grote ongelukken mee gebeuren.

Groet,

Wil.

Koen Theys schreef op zondag 20 september 2009, 22:04:



Zou je dan in zo een geval de hoef niet scheef moeten houden?

Groeten,
Böske

Wil schreef op zondag 20 september 2009, 22:52:



Mee eens. Ik vind wel dat je echt alles moet proberen (zelf of door andere deskundigen, dus niet "doorschuiven" ...) om zo'n beest te helpen een voor alle partijen normaal bestaan te leiden. En dan bedoel ik met "normaal" binnen de algemeen geaccepteerde marges (die m.i. onder de gemiddelde PN-er nog iets ruimer liggen dan daarbuiten).
Maar een mens die echt gestoord blijkt, wordt ook niet meer "teruggebracht in de maatschappij"; voor een pony hebben we geen gestichten, dus zit er dan inderdaad niets anders op dan hem te laten inslapen. Maar nogmaals, dit pas nadat echt alles, alles, alles is geprobeerd! Zover is topic-starter dus nog zeker in de allerverste verte niet, al betwijfel ik wel of zij hier zelf aan moet beginnen (gezien wat ik zo lees over hoe zij ertegenover staat).
Om een moeilijke pony te willen helpen moet je er naar mijn idee nl allereerst echt zelf voor willen knokken.

angelique hage schreef op zondag 20 september 2009, 23:57:


Maar nu schilderen jullie mijn pony af als een halve doorgedraaide gek, en dat is hij dus echt niet.
Zoals ik al schreef: 99% van de tijd is hij ontzettend lief en braaf. Ok, hij is niet altijd makkelijk en we hebben zeker problemen met hem gehad toen hij jonger was. (Vooral omdat hij zo gereserveerd is tov vreemden en in het begin dus ook tov ons)
De dingen die ik hier beschrijf doet hij eerder uitzonderlijk. Zo was dat voorval met die vriendin in mei en is hij eigenlijk sindsdien relatief braaf geweest tot hij afgelopen week weer eens zo'n actie deed.
Daarom dat ik er telkens ook zo van schrik en mij afvraag in hoeverre ik mijn vertrouwen in hem kan stellen. Ik wil gewoon graag weten hoe ik dat gedrag moet plaatsen. Vaak lijkt hij in mijn ogen inderdaad geen aanleiding te hebben.
Maar misschien heeft hij dat wel en is het wel gewoon op te lossen? Als ik niet weet waarom hij zo doet, kan ik er ook weinig aan doen, toch?
T'is soms een rotzakje, maar om hem nu de stempel 'gevaarlijke pony' mee te geven, is misschien helemaal niet nodig.
Hij is net zo goed al in situaties geweest waarin hij alle recht zou hebben om lelijk te doen en waarbij hij net heel kalm en vriendelijk bleef. Het is alleen dat onvoorspelbare waar ik mee in de knoop zit.

Maar er zijn hier al wat dingen genoemd, die ik kan gebruiken.

Ans Jondral schreef op maandag 21 september 2009, 0:29:


Ans, ik herhaal even 1 regel van mijn eerdere post:
Ik zeg dus NIET dat het in het geval van deze pony zo is! Want dat kan ik niet beoordelen.

Voor de duidelijkheid.

Ik haalde idd. extreme voorbeelden aan. Iets wat kán gebeuren.
Maar dit hoeft natuurlijk helemaal niet zo te zijn.

In jouw geval zou het gedrag dan steeds onvoorspelbaarder worden, dus echt gerichte en onverwachtse aanvallen. Niet alleen op mensen, maar begint meestal op andere dieren.
Ik kan me heel goed voorstellen zelfs dat je ermee zit!
Dat zou ik ook!
En blijven piekeren hoe je dit op kunt lossen. Dit is het moeilijkste wat er is... onvoorspelbaarheid. Misschien kun je het nog classificeren onder puberaal gedrag, uitproberen. Jonge paarden hebben heus mij ook weleens de kont toegedraaid. Lekker uitdagen. Misschien is hij er een keer mee weggekomen en probeert het nu nogmaals?
Veelal gebeuren dit soort dingen juist uit onzekerheid. Het alvast verdedigen van de eigen ruimte?

Jij, als eigenaar, kent hem het allerbeste, hij is nog heel jong... hopelijk kun je het oplossen.

Groet,

Wil.

verasita schreef op zondag 20 september 2009, 20:02:


Hi Vera,

Is het een zwelling dat over de ganse kogel is of komt het van boven.
Is het warm,harde zwelling of zachte indrukbare zwelling.
Allemaal belangrijk.
Kan vochtretentie zijn of allerlei andere dingen.
Gr.Cedric

Cedric Coucke schreef op maandag 21 september 2009, 7:40:


Hi cedric,t is een indrukbare zwelling en t voelt helemaal niet warm.
Ik check t elke dag en t is puur de kogel.Ikzelf denk gezien te hebben dat er op t land een conflict was met een grote ruin.
Vera staat dan stil en trapte met haar achterbeen niet naar de ruin ,maar tegen haar eigen voorbeen aan.
Zou dat kunnen zijn.
groeten trudy

Ans Jondral schreef op maandag 21 september 2009, 0:29:


Ans, je hebt me gelukkig uitgelegd hoe je manier van schrijven is, je kijk op de dingen ... maar nee, hoor, ik heb niet het idee dat je pony een 99% knetterdebiel is. Ik heb van de 7 paardjes, ééntje waarbij ik dit gedrag herken, een 3-jarige met een verleden. Ik wijt het aan het verleden, ben uiterst op mijn hoede als ik bij hem in het weiland ben. Ogen in mijn achterhoofd. Ik denk wel eens, zou het dier het voelen dat er geen 100% vertrouwen is en daardoor zo nu en dan als een onvoorspelbaar pingpongballetje overgaat tot één of andere actie. Ik denk van wel, in combinatie met jeugdige ballorigheid zo'n bommetje. In het begin was het ernstiger, maar eerlijk is eerlijk, ik was toen ook best benauwd van hem. Hij stond meer op zijn achterbenen dan op vier benen! Nu, ruim 6 maanden verder, wordt hij door consequent gedrag van ons steeds meer voorspelbaar. Zonder vaag te willen zijn, ik denk dat wij hem het voordeel van de twijfel hebben gegeven en hij die signalen oppikt waardoor hij zich ook veiliger voelt!

Ans Jondral schreef op maandag 21 september 2009, 0:29:


hi ans,vera heeft zon veulen gehad.
Toen hij net een paar uur oud was ,trapte hij al naar zn moeder.
Hij beet en trapte ook naar mensen.
Geen rotzak,maar een doerak dus.
Dit heeft dus 5 jaar geduurd en hij is nu superbraaf.
Blijft wel trekjes houden ivm effe proberen te bijten,maar de mate waarin is handelbaar.
De eigenarresse heeft t heel goed met hem gedaan.
Ze is heel oplettend geweest en wel streng zonder te slaan of zo.
Er is hoop.
groeten van trudy