Mariss schreef op maandag 21 september 2009, 10:36:


Je schrijft dat het in september "tijdelijk ook weer meer voedingsstoffen" bevat. Maar ik heb mij al vaker afgevraagd of dat wel klopt. Zakken die voedingsstoffen dan na verloop van tijd weer terug in de bodem? Of verdampen ze?
Ik heb onze pony's vorig jaar pas in december voor het eerst hoeven bijvoeren. Tot die tijd konden ze hun bekkies nog vol happen vanaf de bodem. Als ze vanaf september tot december te weinig voedingsstoffen binnen hadden gekregen, dan hadden we dat toch moeten merken aan figuur, conditie, vacht, hoeven, gedrag, oid?
En als je natuurlijk houdt, wat voer je dan bij? Hooi, waarvan ik hier ook gelezen heb dat de voedingswaarde in de loop van de tijd rap afneemt.
En toch blijven ze gezond en voldoende gevoed, hoe kan dat dan?
Natuurlijk, ik heb in een verhaal van Frans gelezen dat ze sommige vitaminen zelf aanmaken, maar onder "voedingsstoffen" versta ik veel meer dan alleen vitaminen en mineralen.
Waar maak ik dan de denkfout?

Spirithorses schreef op maandag 21 september 2009, 10:45:


En een kanjer van een pony; die 2 zijn samen echt 3!!

Schreef dit bericht eerder onder 'wat zouden jullie doen' maar kwam als een heel ander topic van een andere ts hier te staan. Nieuwe poging dus....

Sandra van Bommel schreef op maandag 21 september 2009, 10:52:


moet ik er wel de tekst weer onder zetten... (stom stom stom)'

k heb een paar keer geschreven over mijn paardje met al haar psychische en lichamelijke bagage.

Ruim twee jaar geleden kocht ik een oude haf, voor symbolisch bedrag om wat door de bossen te struinen.
Dat leek mijn man leuk en hij kocht een paard om mee te struinen, een noordzweedse draversdame. Een leuk paard, maar we kwamen erachter dat ze nauwelijks rijervaring had en een dame met karakter was.
Niet erg... we gingen gewoon aan het werk, want het was ook een leuk paard.
En toen kwam het moment waarop we samen door het bos konden stappen. Geweldig. Alleen begon onmiddellijk daarna mijn haf enorm te sukkelen. De artrose nam ernstig toe (was al eerder aanwezig incl botwoekeringen), hij begon blind te worden en kreeg een tumor. Nog een jaar probeerde ik hem met de juiste beweging en met hulp van artsen hem aan het werk te krijgen, maar erop zitten ging niet (zakte door de knieen) en de rest haalde uiteindelijk ook niets meer uit. Had ook te maken met de tumor en het feit dat hij zo snel met zicht achteruit ging.
Hij werd ngeslapen en toen kocht ik dus mijn huidige paard, met de bedoeling eindelijk samen te kunnen rijden. Helaas bleek dit paard al heel snel naast de nodige psychische problemen ook lichamelijk serieus naar de knoppen gereden. Laatste onderzoek met therapie geeft nu definitief aan dat haar rug geen gewicht meer verdraagt (KS en artrose in nek, schoft en achterhand, schouder)
Onbelast in de wei gaat het prima, behalve dan dat ze stijf is, maar belasten is niet meer mogelijk, nog even afgezien van het feit dat ze regelrecht gevaarlijk wordt als je er zelfs maar aan denkt.

Ben me bewust van het feit dat er mensen hier zijn die ervan overtuigd zijn dat gewoon toch rijden de optie is, maar gezien zelfs de huidige vorm van de rug als ongeschikt voor belasting wordt gezien, zie ik dat niet zitten.

Nu ben ik 48, heb zelf de nodige mankementen en datzelfde geld ook voor mijn man. Jaren wachten op een latere kans om toch nog ooit samen naar buiten te gaan is niet zo'n optie, afgezien van het feit dat mijn man het niet zo ziet zitten om alleen met zijn dame de bossen in te rijden, gezien zijn beperkte ervaring en ook niet zo heel veel zin daarin...

We hebben erover nagedacht om de shetten naar een verzorgadres te daan en dan zelf een paard, evt ter verzorging, te nemen waar wel op gereden kan worden. Helaas heeft een van de shetten zomereczeem en staat daar niemand op te wachten.

Nu heeft zich iemand gemeld die graag mijn draversmerrie als kinderoppas wil hebben. Ze heeft een stal die paarden voor mensen inspant en een paar paardjes heeft gefokt voor de hobby. Ze mist echter een verstandige merrie die genoegen neemt met een leven in de wei als kinderoppas/gezeldschapsdame en mijn paardje lijkt zeer geschikt.
Ze heeft zelf veulens gehad, heeft geen enkele interesse om aan het werk gezet te worden en is verder zelf heel rustig/cool in haar hoofd.

Als ze daarheen zou gaan, zou er voor mij de mogelijkheid zijn om toch nog op zoek te gaan naar een rijpaard (dit keer gekeurd) en alsnog de bossen in te kunnen gaan.
Maar.... dat betekent ook dat de merrie alweer moet verhuizen (na al veel verschillende eigenaars voorheen) en weer ergens anders moet wennen...

En daarover voel ik mij dan toch weer erg rot...

Wat zouden jullie doen in een dergelijke situatie?

Sandra van Bommel schreef op maandag 21 september 2009, 10:52:


waarom stap jij niet op die merrie?
Zal een reden voor zijn hoor maar kan m in jou tekst niet vinden?
Zou je nou je enige gezonde paardje waar je op kan rijden wegdoen?
Je kan ook kijken of je de sjetjes (of 1 ) voor de kar kan beleren en zo toch samen met je man onder het zadel het bos in kan , en dan eventueel nog ruilen onderweg? Ik noem maar een paar zijstraatjes hoor....
groetjes Marlies.

Marlies Sanders schreef op maandag 21 september 2009, 11:12:


De merrie die als kinderoppas weg zou gaan is amber, de merrie dus die niet meer gereden kan worden. Uiteraard niet de gezonde merrie. Dat is het paard van mijn man en die doet hij zeker niet weg.
Shetten inspannen heb ik aan gedacht, maar naast de aanschaf van veel materiaal is het zeer de vraag of die de merrie van mijn man (1,68 en goed voorwaarts) kunnen bijhouden en je kunt hier dan niet echt veel in de bossen komen. De paden hier kun je niet vergelijken met de paden in nederland. (smal, veel keien, vaak moeilijk begaanbaar)

Merel Stoffers schreef op zaterdag 19 september 2009, 17:30:


Bedankt voor jullie reacties.

Ik wilde volgende uitspraken van een en dezelfde Duitse zadelpasser, die ik NIET heb laten komen aan jullie voorleggen:

"Een westernzadel met boom moet een dikke pad hebben, liefst een correctiepad met gel of lucht kamers".
- Op mijn opmerking dat je dan dus over een zadel spreekt wat in feite niet past, wilde hij niet verder ingaan. Volgens hem bestaan er namelijk geen passende zadels, geen enkele zadelpasser kan een passend zadel verschaffen, het moet altijd met een correctie pad passend gemaakt worden. Dat een boomzadel nooit 100% kan passen en dat een pad nodig is, daar ben ik het mee eens. Ik ben het niet eens met het feit dat je zadels die NIET passen, met een correctiepad passend kan/moet maken.

"Een boomloos zadel past zich volledig aan de rug aan en past altijd. Wel moet er een pad met harde vulling onder, anders gaat de rug kapot".
- Dan heb je dus uiteindelijk weer een zadel met een harde onderkant. De vulling die ik gezien heb, was knoerthard en werd aan beide kanten in een pad geschoven, waar slechts een dun stukje stof tussen vullig en paarderug zat. Gezien het bovenstaande moet er dus weer een dikke pad onder om die harde onderkant te compenseren? Volgens dezelfde zadelpasser moest er juist geen dikke pad onder, anders werd het "effect tenietgedaan". Welk effect dit betrof kon hij me niet vertellen en raakte duidelijk geirriteerd.

Een andere zadelpasser had heel andere ideeen, boomloos is doodverkeerd, allemaal rugproblemen, het ware is een boomzadel. Past een zadel dan is een pad slechts voor schoonhouden van het zadel bedoeld. Om een goed passend zadel te verkrijgen is het noodzakelijk een gipsafdruk van de rug van het paard te maken. (Hoe laat je een paard zolang stilstaan?). Dan heb je dus een afdruk in stilstand. Past het zadel dan ook als het paard beweegt?

Weer een ander vond boomzadels niets, wie geen boomlooszadel gebruikt staat bijna gelijk aan een mishandelaar. Echter weer op die starrre vullingen wijzen....

Pfffffff......als zadelpassers het niet eens kunnen worden, wat moet je dan als leek......

Gisteren ben ik in ieder geval een half uur met Lily op pad geweest. Lily loopt erg ontspannen met dit nieuwe zadel, draaft onmiddellijk aan, blijft keurig bij me, loopt niet onder me weg, loopt niet overdreven langzaam, geeft geen tekenen van ongemak, bekijkt alles geinteresseerd. Thuis aangekomen bleek dat de singel eigenlijk te los zat, het zadel is onderweg niet verschoven.

Als leek zou ik zeggen dat Lily geen last heeft van het zadel, de pad een aangename dikte heeft en dat het geheel goed past.

Blijft moeilijk.... zucht.....

Groeten,
Monique

Sandra van Bommel schreef op maandag 21 september 2009, 10:45:


Jemig , moeilijk hoor... maar je leeft maar een keer dit leven!
Ik denk dat je wel begrijpt wat ik daarmee zeggen wil.

Ik neem aan dat er dus geen mogelijkheid is om de merrie aan te houden , en er nog een rijpaard bij te nemen?
Persoonlijk vind ik het geen schande om voor jezelf te kiezen , ook al begrijp ik je gevoelens maar al te best en zal je als je voor jezelf kiest , dat rotgevoel wel te lijf moeten gaan.
Je hebt het rotgevoel toch niet over het plekje waar je merrie eventueel zou komen te staan?

Ik heb hier de boel 5 jaar aangekeken , en ben ook tot de conclusie gekomen dat het zo niet langer kan. Ik wil met plezier met de paarden bezig zijn , en daarvoor zal er wat moeten gebeuren. Zover ben ik inmiddels , maar wat precies , weet ik nog niet.
Ik ben 41 , en heb diezelfde wens als jij...ik ''moet'' ook opschieten!

Gr Esther

Sandra van Bommel schreef op maandag 21 september 2009, 11:19:


Oke , ik ook even plakken en knippen...

Jemig , moeilijk hoor... maar je leeft maar een keer dit leven!
Ik denk dat je wel begrijpt wat ik daarmee zeggen wil.

Ik neem aan dat er dus geen mogelijkheid is om de merrie aan te houden , en er nog een rijpaard bij te nemen?
Persoonlijk vind ik het geen schande om voor jezelf te kiezen , ook al begrijp ik je gevoelens maar al te best en zal je als je voor jezelf kiest , dat rotgevoel wel te lijf moeten gaan.
Je hebt het rotgevoel toch niet over het plekje waar je merrie eventueel zou komen te staan?

Ik heb hier de boel 5 jaar aangekeken , en ben ook tot de conclusie gekomen dat het zo niet langer kan. Ik wil met plezier met de paarden bezig zijn , en daarvoor zal er wat moeten gebeuren. Zover ben ik inmiddels , maar wat precies , weet ik nog niet.
Ik ben 41 , en heb diezelfde wens als jij...ik ''moet'' ook opschieten!

Gr Esther

van lennep schreef op maandag 21 september 2009, 12:08:


verwarrend hoor... schreef een nieuw topic, maar dat kwam hier onder te staan en opende opnieuw het topic onder een andere naam en nu verschijnt mijn tekst hier weer...

Maar dat ter zijde.

Nog een paard erbij gaat niet. Financieel gezien niet en vanwege de ruimte in de schuilstal niet. Helaas.
De plek waar het paard zou komen te staan ziet er prima uit met enorme weides en zelfs een groot natuurgebied. Maar ik ken de mensen niet persoonlijk en ben toch altijd zo bang me te vergissen/fout te doen.
Maar je snapt wel een beetje wat ik bedoel...
Als je vijfentwintig bent, maakt een paar jaar wachten niet uit.
Als je 48 bent met de nodige mankementen, is het een andere verhaal... dan hik je meer tegen een zg laatste mogelijkheid aan.
Nog afgezien van het feit dat ik de keuze niet eens alleen voor mijzelf maar ook voor mijn echtgenoot moet maken, die geen zin heeft alleen de bossen in te trekken (en niet de benodigde ervaring met een dame zoals die van hem)

van lennep schreef op maandag 21 september 2009, 12:13:


Zal ook ff plakken en knippen....'

Maar dat ter zijde.

Nog een paard erbij gaat niet. Financieel gezien niet en vanwege de ruimte in de schuilstal niet. Helaas.
De plek waar het paard zou komen te staan ziet er prima uit met enorme weides en zelfs een groot natuurgebied. Maar ik ken de mensen niet persoonlijk en ben toch altijd zo bang me te vergissen/fout te doen.
Maar je snapt wel een beetje wat ik bedoel...
Als je vijfentwintig bent, maakt een paar jaar wachten niet uit.
Als je 48 bent met de nodige mankementen, is het een andere verhaal... dan hik je meer tegen een zg laatste mogelijkheid aan.
Nog afgezien van het feit dat ik de keuze niet eens alleen voor mijzelf maar ook voor mijn echtgenoot moet maken, die geen zin heeft alleen de bossen in te trekken (en niet de benodigde ervaring met een dame zoals die van hem)

Daar ben ik ook benieuwd naar.
Mijn paard stond in een kale wei, waar dus altijd onbeperkt hooi was. Nu zijn we net verhuisd en staat hij in een vollere wei, en ik moet nu dus wel heel erg wennen dat hij nu alleen gras eet en geen hooi!
Ik ga hem gewoon in de gaten houden, ik merk het vast snel genoeg als hij niet genoeg binnen krijgt.

Julia el Mecky schreef op maandag 21 september 2009, 12:21:


¨Hier in zweden gaan ze uit van 1 ha per paard. Moet erbij zeggen dat het dan niet om gladde grasveldjes gaat, die bemest zijn, maar gewoon wat ruwer gebied, zeg maar, met afwisselende begroeiing.
Ik heb momenteel zelf 5 ha voor twee grote paarden en twee mini's, maar dat is deels echt boswei, dus bepaald niet rijk.
Maar vooralsnog is het meer dan voldoende...

Nils Vellinga schreef op dinsdag 15 september 2009, 23:36:


We hebben het hier laten bezinken...
Nils , Pien , We zien wat we zien , en hoe we dat benoemen maakt dan toch niet uit?
Of het nou niet passende karakters zijn , of het opgedrongen leiderschap.
Ik ga het niet anders zien door een andere woordkeuze...

Of mis ik nou totaal een cloe?

Maike en Namkje staan nu een aantal dagen gescheiden , Maike vind het goed , en probeert zijn draai weer te vinden , maar Namkje pikt het niet.
Ze reageert geagiteerd op ons [staartgezwiep , hoofd wegdraaien en weglopen] , en ik vind haar erg zielig.
Ik ben teleurgesteld , en wat gedesillusioneerd , over de situatie , maar ook over mezelf.

We zitten eraan te denken om nog een ding te proberen , en dat is haar te plaatsen in een kudde , en haar daar te laten beleren.
Ik durf het niet , dat is ook een van de stukjes desillusie die ik heb.
Als ze beleerd is , is er ook een grotere groep mensen die haar eventueel zouden willen hebben , mocht dit plannetje niet slagen.
Ons idee is , dat als ze bereden kan worden , er vaker met haar iets gedaan wordt dan nu , waardoor ze meer afleiding heeft en misschien daardoor wat verandert?!
Wat meer stabiliteit , duidelijkheid...
Ik hoop dat we niet verkeerd denken.....
En in hoeverre is 5 jaar een ''moeilijke'' leeftijd voor een paard?

Gr Esther

Sandra van Bommel schreef op maandag 21 september 2009, 12:18:


Dan lijkt het mij al duidelijk wat je zelf wilt...[ben je al verder dan ik hihi]

Misschien dat je nog even kan wachten , en die mensen wat beter kan leren kennen , kijken wat er gebeurd met de paarden als het rotweer wordt , in de winter , of ze echt doen wat ze zeggen en beloven...
Jaren wachten , nee , dat kan gewoon niet meer , dat begrijp ik.
Maar misschien even een paar maand?

Gr Esther