joop schreef op woensdag 23 september 2009, 10:06:


En die "soms" in de laatste zin geeft nou net de kern van het probleem aan. Zolang je niet weet WAT er aan de hand is, neem je dus gewoon een gok, die soms voordelig en soms nadelig voor de patient kan uitvallen.
En dan zijn we weer terug bij mijn pleidooi: "Als het niet kritisch is, wacht dan eerst even tot duidelijk is WAT er aan de hand is, en pas dan een gerichte medicatie toe".

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Daisy schreef op woensdag 23 september 2009, 10:20:


Een 3.5-jarige Arabier is nog een kind. Hij hoort er dan nog niet uit te zien als een 6-jarige. Er is niets mis mee als je bij een 3.5-jarige Arabier de ribben kunt zien!


Probleem met mais, haver, en alle andere zetmeel/suiker-bevattende middeltjes is dat ze de darmflora aantasten, en dat het paard dan juist minder energie uit zijn ruwvoer kan opnemen. Als ik onze paarden, die al jaren uitsluitend ruwvoer krijgen, nu mais of haver ga bijvoeren, dan weet ik zeker dat ze hierdoor zullen gaan afvallen.

Je wilt je paard "dikker" hebben, maar bedoel je eigenlijk niet dat je hem "bespierder" wilt hebben? Een dik paard lijkt meer op een hangbuikzwijntje dan een atleet. Als je je paard eigenlijk bespierder wilt hebben dan moet je de oplossing niet zoeken in energierijker voedsel.
Vergelijk het met mensen: Een nog wat sprieterige puberjongen zal ook niet uitgroeien tot een fraaie vent als je hem maar veel patat gaat voeren zodat hij wat "steviger" wordt. Toch?

Voer dus gewoon uitsluitend ruwvoer, accepteer dat een 3.5-jarige een puber is en nog niet het postuur van een volwassene mag hebben, begrijp dat je met "dikmakers" geen spieren maar vet kweekt (wat helemaal niet mooi is), en dat het enige tijd zal duren voordat je paard op ruwvoer stevig wordt.

Succes!
Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 23 september 2009, 11:11:


Niet alleen dat, maar ook vanwege de bijwerkingen. Je krijgt sneller schimmelinfecties, eczeem, en meer van dat soort narigheid als je aan de antibiotica bent.

Je zou het van je huisarts toch niet accepteren als je met koorts bij hem komt, hij je direct een AB-kuur geeft waarna je weken nodig hebt om van de eczeem en vlekken enzo af te komen, terwijl dan achteraf blijkt dat je alleen maar een griepje had?

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Monique Meijer schreef op woensdag 23 september 2009, 11:03:


Wij hebben onze rijbak en weilanden bij de stallen in Beoband, super spul vind ik het als je geen echte slopers hebt.
Mijn hengst was waarschijnlijke sloper in zijn vorige leven en vind nog steeds dat hij alles tussen zijn tanden moet nemen en dan is beoband echt heel erg leuk.
Hij pak het band bij de palen vast en blijft er dan aantrekken totdat hij het los heeft gekregen.

In mijn bak hebben we 3 rijen beoband en erboven 1 stroomkoord, de weilanden hebben 2 rijen beoband, er tussen in en er boven stroomdraad.
Geloof dat het nu 15 jaar staat, we spannen elk jaar wel weer opnieuw het draad, moeten nog weleens een stuk vervangen omdat het dus gesloopt is en 2x per jaar met een emmertje met sop het groen er vanaf wassen.

Bij onze loopstal hebben we bewust gekozen voor geen beoband, weiland is te groot en dan komt er ook nog eens het kostenplaatje bij kijken.

Frans Veldman schreef op woensdag 23 september 2009, 11:50:


In feite bedoelen we hetzefde. Vaak kan je na de toestand een tijdje aan te kijken er vanuit gaan dat geen enkel medicijn nodig is omdat de patient er vanzelf weer bovenop komt. Het nemen van de beslissing wel of niet behandelen, daar gaat het om en helaas is dat niet altijd eenduidig en eenvoudig te vast te stellen. Nu geef ik zelf eigenlijk nooit antibio aan mijn paarden, alleen in zeldzame gevallen van ernstig risico ivm verwonding. Zelf neem ik ook zelden AB, toch heb ik het feit dat ik nog leef aan AB te danken, iemand nam op dat moment de juiste beslissing.

Sandra van Bommel schreef op maandag 21 september 2009, 18:49:


Het hele verhaal gaat niet door. Zoals ik heb gezegd zou ik eerst eens gaan graven, op zoek naar info van die stal en wat ik hoorde, beviel bepaald niet.
Misschien ook erg naief om te verwachten dat zoiets mogelijk was.
Ze blijft dus, maar ik ga haar toch nog een keer volledig laten onderzoeken. Het was aanvankelijk niet de bedoeling omdat ik haar niet onnodig wilde belasten en ze volgens de da niet geschikt was voor belasting/werk. Maar gezien ze momenteel erg moeilijk hanteerbaar is (flipt erg snel en reageert zuur bij zelfs eenvoudige 'hanteer' oefeningen, nadat het een tijd geleden juist de goede kant uit leek te gaan) en ik wil weten of de oorzaak daarvan psychisch of lichamelijk is.
Het zal alleen enkele weken duren voordat ik in de kliniek terecht kan, maar goed,,. die paar weken maakt ook niets uit. Wellicht krijg ik dan wat meer duidelijkheid over de totale omvang van de lichamelijke schade die ze heeft.

Ik kan in dit geval de hand schudden met Frans, geef paarden altijd de kans om zelf de "ziekte" aan te pakken.
Een van mijn paarden is heel stress gevoelig en kan zichzelf van stress hele hoge koorts geven (stress is voor hem ziekte van andere paarden, drukte om zijn eigen terrein, merries die weggaan).
De laatste keer dat hij echt koorst had was toen wij een veulen met blaasruptuur hadden die met spoed naar de kliniek werd gebracht samen met zijn moeder.
Paard stond binnen 12 uur met 40.5, wat opliep naar 41 de eerste dagen gewoon elke 4 uur tempen en alles bij houden zonder medicatie.
Nu eindigde we op een na 4 dagen op zo rond de 41.5 en toen toch maar wat koortsremmers gaan geven omdat meneer zichzelf zo ziek voelde dat hij al zwalkend over zijn eigen benen begon te stuikelen.

Als het echt een accuut aandoening lijkt te zijn (koliek, slokdarmverstoppingen, longontsteking, breuken ect ect) of het paard klinisch heel slecht is (niet eten (voor langere tijd) en drinken, opzwellen (allegische reactie) bel ik gelijk de DA.
Verder wacht ik liever altijd een paar dagen af omdat het gewoon levende wezen zijn die zich ook weleens niet helemaal fit voelen, vaak overleg ik dan wel ff met de DA zodat die weet dat er wel iets aan de hand is maar hoeft er echt niet gelijk actie te worden ondernomen.

Sandra van Bommel schreef op woensdag 23 september 2009, 12:31:


Jammer dat het niet was wat je ervan gehoopt had, maar hou moed. Het wil niet zeggen dat er geen andere fijne plek is voor haar. Wat je schuldgevoel betreft, ik vind dat je eigen plezier ook heel wat waard is, en dat je daar ook voor mag gaan zolang je eerlijk blijft naar haar toe. Het is jouw verantwoordelijkheid om te zorgen dat zij een prettig leven heeft, en ik denk dat uitzoeken wat er met haar aan de hand is daar ook bij hoort. Op basis van wat daar uitkomt kun je misschien ook beter een nieuw plekje voor haar zoeken. Succes en sterkte!

Realist schreef op woensdag 23 september 2009, 12:38:


Buitengewoon, een paard dat door stress zulke koortsaanvallen kan krijgen, er is dus iets met hem aan de hand wat je niet weet. Het is niet normaal dat stress zulke hoge koortsaanvallen veroorzaakt.